1-mavzu: Falsafa fanining predmeti, mazmuni va ilm-fan, madaniyat taraqqiyotidagi o‘rni reja

Insoflilik. Aflotun haqida gap borganida, uning adolatni davlatga xos fazilat, degan fikrini keltirib o’tgan edik. Darhaqiqat, adolat mohiyatan davlatning fuqaroga, jamiyatning shaxsga nisbatan munosabati tarzida namoyon bo’ladi. Bordi–yu, o’zaro adolatli munosabatlar haqida gap ketsa, unda odatda yuksak martabadagi tarixiy shaxsning quyi martabadagi shaxsga munosabati nazarda tutiladi. Insof esa ana shu adolatning tor qamrovli xususiy ko’rinishi sifatida namoyon bo’ladi. U fuqarolar, jamiyat a’zolari orasidagi o’zaro munosabatlar me’yoridir.
Insoflilik ham halollik kabi vijdon tushunchasi bilan bog’liq, ma’lum ma’noda halollikka o’xshab ketadi. Lekin bu yuzaki taassurot. CHunki halollik o’z haqi va haqqini, ya’ni moddiy va ma’naviy huquqini o’zgalarning haqi va haqqiga xiyonat qilmagan holda ajratib yashashni anglatadi. Insoflilik esa ijobiylikda halollikdan ham bir qadam olg’a tashlangan holatdir: unda kishi o’z halol haqi va haqqidan o’zganing hisobiga kechadi; «o’zga»ning sharoiti o’zinikidan nihoyatda og’ir va yomon ekanini hisobga olib, o’z qonuniy haqi va haqqini yoki ularning bir qismini ixtiyoriy ravishda o’zgaga beradi, muruvvat ko’rsatadi.
Misol tariqasida O’zbekiston Respublikasi Prezidentining bir xatti–harakatini olib ko’raylik: u xorijda nashr etilgan kitoblaridan biri uchun 30.000 AQSH dollari miqdorida berilgan qalam haqini to’laligicha mehribonlik uyiga o’tkazdi. Vaholanki, mazkur qalam haqi uning halol aqliy mehnati tufayli ishlab topilgan mablag’, unga hech kimning da’vo qilishga haqqi yo’q. Lekin u, o’zi va oilasining ijtimoiy–iqtisodiy ahvoli shu 30.000 dollarsiz ham risoladagidek bo’lishi mumkinligini, mehribonlik uyi tarbiyalanuvchilari va tarbiyachilarining sharoiti esa bu darajada emasligini hisobga olib, muruvvat ko’rsatdi: o’zi yoki avlodi uchun halol jamg’arma tarzida olib qo’yishi mumkin bo’lgan mablag’dan, insoflilik ko’rsatib, ixtiyoriy tarzda kechdi.
Bu axloqiy xatti–harakatning Prezidentlik vakolati doirasiga mutlaqo aloqasi yo’q; Islom Karimov uni xususiy kimsa, axloqli shaxs sifatida amalga oshirdi. Ana shu insof yuzasidan qilingan muruvvat esa halollikni yana bir pog’ona yuksakka ko’tardi. Qani endi o’ziga to’q odamlar, xususan, o’rta va quyi bo’g’in rahbarlari ana shu namunaga iqtido qilsalar! Zero, insoflilik va muruvvatlilik axloqiy me’yorlari jamiyat yetishtirgan moddiy boyliklarni uning a’zolari o’rtasida shaxsiy tashabbus asosida, og’riqsiz, huquqiy holatlarni poymol qilmagan holda qayta taqsimlanishiga, jamiyatning yanada farovonlashuviga o’ziga xos hissa qo’shadi.