2-BOSHLOVCHI: — Kitob zehnlarni charxlab, bilimlar xazinasiga eshik ochadi. 1-BOSHLOVCHI: — Kitob bayrami nur quyosh bayramidir. Kitob yolg‘izligingda hamroh, g‘amginligingda tabib bo‘ladi. 2-BOSHLOVCHI: — Barcha ilmparvar, odil podsholarning saroylari qoshida kutubxonalari bo‘lgani bejiz emas. Odamzod kitobsiz johilga aylanadi, kitob nuridan bahra olmasa, jaholat botqoqiga g‘arq bo‘ladi. “Kitob” rivoyati asosida sahna ko‘rinish. O‘tgan zamonda bir podsho bo‘lgan ekan. Kunlardan bir kun u vazirlarini chaqirib ularga: “Dunyoda eng zo‘r, kerakli va hamma narsadan xabardor qiluvchi narsa nima?”, — deb savol beribdi. Vazirlar saroy a’yonlaridan so‘rashibdi. Kishilar u deyishibdi, bu deyishibdi. Birovi dunyoda eng zo‘ri qilich desa, ikkinchisi non debdi. Hamma o‘z bilganini aytibdi. Bu xabarni vazirlar podshoga yetkazishibdi. Shunda podsho ularning bu javobi noto‘g‘ri ekanligini aytibdi.
Shunda vazirlar: – Podshohi olam bizga muhlat bering, — deyishibdi.
Podsho: – Sizlarga uch kun muhlat beraman, — debdi darg‘azab bo‘lib.
Qo‘shni podsholikda ta’rifi yetti iqlimga ketgan donishmand yashar ekan. Undan vazirlardan birining xabari bor ekan.Vazir podshoning savollariga shu donishmand javob bera olishini bilibdi va uni izlab topibdi. Vazir unga podshoning savollarini aytibdi.
Donishmand hech ikkilanmay dunyoda eng zo‘r, kerakli va hamma narsadan xabardor qiluvchi narsa bu – kitob, – deb javob beribdi. Donishmandning javobi podshoga ham ma’qul tushibdi. 1-BOSHLOVCHI:
— Kitob do‘sting bo‘lsin, undan bilmaganing bilib ol,
Dunyo ko‘rib olim bo‘lay desang faqat bilim ol. 2-BOSHLOVCHI:
— Kitob quyosh bo‘lsa, maktab bir jahon,
Unda kamol topar haqiqiy inson. 1-BOSHLOVCHI: — Qadimda ota-bobolarimiz kitobni qo‘llariga olgach, uni avval o‘pib, keyin ko‘zlariga surtganlar. Uning bir varag‘ini ham yirtmaganlar. Har xil joylarga tashlamaganlar. Kitobni muqaddas deb bilganlar. 2-BOSHLOVCHI: — Kitob uni ko‘p o‘qigan odamga omad, quvonch olib kelishi, shubhasiz. Odamlarning yaxshi kunlarida kitobning hissasi bor.