5-mavzu: O‘zbеkistоndа оilа pеdаgоgikа fаnining rivоjlаnishining ijtimоiy- iqtisоdiy, mе’yoriy-huquqiy аsоslаri

Ko‘chani to‘ldirib karnay-surnay sadolari ostida kelayotgan kuyov va uning jo‘ralarini tomosha qilish uchun yosh-yalang tashqariga otiladi, derazalarning pardalari orqasidan kelinchaklar nigoh tashlaydi. Kelin darvozasi oldida ikki tomonga saf tortgan qarindosh-urug‘lar, qo‘niqo‘shnilar qo‘li ko`ksida, ota ko‘zlarida yosh qalqigan. Hatto «kuyovning bo`yi past ekan», «kuyov sariqmi?», «kuyov baland bo`yli ekan-a» singari so‘zlarning mahalla oralab tarqalishida ham ajib bir hosiyat bor. Mahalla birgalashib kuyovga baho berayotgandek, uni o`z farzandi qilib qabul qilayotgandek bo‘ladi. Mahalla shu daqiqadan boshlab bitta qarindoshga ko‘payganday tuyuladi. U shu mahallaning, shu ko‘chaning, qo‘yingki, hammaning kuyovi. Keyinroq biror joyda uni uchratib qolganda ham «kuyov» deb samimiy murojaat qilamiz. Ana shunday go‘zal an’analarimizni ba’zan bachkanalashtiradigan qiliqlar ham paydo bo‘lib qolmoqda. Kuyovjo`ralarning o‘ynab-kulib qaynota darvozasiga kelishi yaxshi. Lekin biroz «qizishib» olgan yoshlarning haddan ortiq qichqirishlari-chi? Kuyovjo‘ralar qatorida avtobusni to‘ldirib keladigan «zumrasha»lar-chi? Ayniqsa, darvozadan kirishdagi urto‘polon-chi? Bu xunuklik va adabsizlikning alomati emasmi? Yoki nikohga jo‘nash paytida kelin uyi oldidan jilgan engil mashinalarning signallarini qo‘shni mashallaga yetgudek muntazam chalinishi ham madaniy bezorilikning bir alomati emasmi? Ajoyib milliy an’analarimizni bunday bema’ni zamonaviylashtirishning oldini olsa bo‘ladi. Buning uchun mahalla ahli maslahat chog‘i kelishib olishlari mumkin. Axir o‘zbek xonadonlarida kechadigan har bir ma’raka tarbiyaviy yo‘nalishi bilan ajralib turadi-ku?

• Ko‘chani to‘ldirib karnay-surnay sadolari ostida kelayotgan kuyov va uning jo‘ralarini tomosha qilish uchun yosh-yalang tashqariga otiladi, derazalarning pardalari orqasidan kelinchaklar nigoh tashlaydi. Kelin darvozasi oldida ikki tomonga saf tortgan qarindosh-urug‘lar, qo‘niqo‘shnilar qo‘li ko`ksida, ota ko‘zlarida yosh qalqigan. Hatto «kuyovning bo`yi past ekan», «kuyov sariqmi?», «kuyov baland bo`yli ekan-a» singari so‘zlarning mahalla oralab tarqalishida ham ajib bir hosiyat bor. Mahalla birgalashib kuyovga baho berayotgandek, uni o`z farzandi qilib qabul qilayotgandek bo‘ladi. Mahalla shu daqiqadan boshlab bitta qarindoshga ko‘payganday tuyuladi. U shu mahallaning, shu ko‘chaning, qo‘yingki, hammaning kuyovi. Keyinroq biror joyda uni uchratib qolganda ham «kuyov» deb samimiy murojaat qilamiz. Ana shunday go‘zal an’analarimizni ba’zan bachkanalashtiradigan qiliqlar ham paydo bo‘lib qolmoqda. Kuyovjo`ralarning o‘ynab-kulib qaynota darvozasiga kelishi yaxshi. Lekin biroz «qizishib» olgan yoshlarning haddan ortiq qichqirishlari-chi? Kuyovjo‘ralar qatorida avtobusni to‘ldirib keladigan «zumrasha»lar-chi? Ayniqsa, darvozadan kirishdagi urto‘polon-chi? Bu xunuklik va adabsizlikning alomati emasmi? Yoki nikohga jo‘nash paytida kelin uyi oldidan jilgan engil mashinalarning signallarini qo‘shni mashallaga yetgudek muntazam chalinishi ham madaniy bezorilikning bir alomati emasmi? Ajoyib milliy an’analarimizni bunday bema’ni zamonaviylashtirishning oldini olsa bo‘ladi. Buning uchun mahalla ahli maslahat chog‘i kelishib olishlari mumkin. Axir o‘zbek xonadonlarida kechadigan har bir ma’raka tarbiyaviy yo‘nalishi bilan ajralib turadi-ku?