1 2
!
uning xotini ham Qurbonboyning kimligini anglamay, ularga
qilib yurgan xizmatini o‘zlaricha yaxshilikka yo‘yib yuradilar.
Bu ish vaqtinchalik vazifa uchun qilinayotgan makkorlik ekanini
tushunmaydilar. Shu bois Qurbonboyga ixlosi oshib, Tillayev uni
mashina yuvuvchidan garaj mudiri muovini vazifasiga ko‘taradi,
uyi tomini yopib olishi uchun anchagina shifer, tunuka tushurib
beradi. Qurbonboy esa ishi bitguncha girdikapalak bo‘lib, har
qanday mayda-chuyda oilaviy yumushlarni orlanmay bajarib,
yangi boshliq tayinlanishi bilan Tillayev xonadonidan batamom
yuz buradi. Xushomadining asosiy vositasi bo‘lgan it – Qoplonni
olib ketib, yangi rahbarga ham xuddi avvalgiday alfozda taqdim
qiladi. Uning surbetligi shu qadar kuchliki, Qurbonboy Tillayev-
ni yangi boshliqnikida ko‘rib qolganida, nomiga bo‘lsa-da,
uyalmaydi ham. Hatto, it eski xo‘jayinini tanib, dumini likillatib
erkalangani holda Qurbonboy yangi rahbarning charm to‘nini
artib turaveradi. Hikoya so‘ngida Tillayev Qoplonni ko‘rib: «Bu
itni taniyman», – desa-da, achchiq istehzo bilan aytilgan bu
so‘zlarni asli Qurbonboyga qarab qo‘yib aytadi. Demak, «it» deb
Qurbonboyni nazarda tutadi. Yozuvchi bu bilan Qurbonboylar
kabi buqalamun kimsalar, ablah odamlarning jamiyatda, insonlar
orasida o‘rni bo‘lishi kerak emas, degan g‘oyani ilgari suradi.
Said Ahmadning «Sobiq» nomli ikkinchi hikoyasi achchiq,
alamli kulgidan yiroq, hajviy, sof yumoristik yo‘nalishda. Yozuv-
chi voqeani asar qahramonining tilidan hikoya qilarkan, jamiyati-
mizda, halol kishilarning xatti-harakatlarida paydo bo‘layotgan
dabdababozlik, nozarur yumushlarga chalg‘ib, kulgili vazi-
yatlarga tushib qolishi kabi nuqsonlar ustidan yengil kuladi.
Dostları ilə paylaş: