9 may “Xotira va қadrlash kuni” ga baғishlab ўtkaziladigan “Inson қadri uluғ xotirasi muқaddasdir” nomli tadbir stsenariysi

2-Boshlovchi: Kak skazal nash prezident: «Nam nujno ne tolg’ko xranitg’ pamyatg’ o pogibshix, no i tsenitg’ jivuo’ix segodnya, vozdatg’ kajdomu po yego zaslugam, Pod slovom «TSenitg’» davayte budem podrazumevatg’ ne tolg’ko uvajenie k uchastnikom voynq, no i k nashim starikam, ottsam i materyam, vsem blizkim»
(parats)
Bosh: Inson aziz ekan, uning qadr- qimmati ham ulug’dir. Insonni qadrlaganlar esa kam bo’lmaydi.
Yurtboshimiz shonu-shuxratga burkangan, ammo ataylab unutishiga maxkum etilgan bobolarimiz qadr-qimmatini o’z martabasiga qaytardi. Sohibqiron Amir Temur, Xazrat Baxouddin Naqshband, Najmiddin Kubro, Zamaxshariy, Bexbudiy, CHo’lpon, Furqat, Abdulla Qodiriy ... Eh –e adog’iga yetmaysan ... Buyuk xotirani, pok anhanalarini, sadoqat va oqibatni, ulug’likni qalbimizda uyg’otdilar.
(Alyor)
Bosh: Mustabid tuzumining salbiy oqibatlari natijasida O’zbekistonning o’ziga qariyb 100 ming kishi qatag’onga uchrab, 13 ming nafari otib tashlangan. Insoniy qadr-qimmati toptalgan, hayoti poymol etilgan bu odamlar orasida nafaqat arbob va ziyolilar, balki yuzlab oddiy insonlar, yurtimizda istiqomat qilgan barcha millat va elatlarning vakillari bor edi. Mustabit tuzum jallodlarining bu bedodligini xech narsa bilan oqlab bo’lmaydi.
Bugun biz ularning xotiralarini abadiylashtirishni va va doimo xotiralashni o’z burchimiz deb bilamiz. SHu maqsadda 2000 yil Poytaxtimizning Yunusobod tumanida “SHahidlarni xotiralash xiyoboni” tashkil etildi.
(Jangovor qizlar)
Dilni o’rtar hamong’amu g’urbatlari,
Yotgan ellarda qolib ketdi turbatlari,
“Fig’onkim” deb o’tdi qancha fursatlari
Hali xanuz tinmas uning ko’z yoshlari.
1-Bosh:
V tvoix ladonyax solntse razlilosg’
Usnul prigrevshisg’, na ladonyax veter,
V tvoix ladonyax svet dalyokix zvyozd
Tq beregi ix, tq nix za nix v otvete,
Saxna:
Urush 1941-1945 yillar.

Jang tugadi, jangchilar dam olmoqdalar. Kimdir akkordion chalib qo’shiq kuylamoqda, yana kimdir yaralangan joylarini boylatmoqda, xullas hamma dam olmoqda Qaxramon esa onasiga xat yozmoqda:

Assalomu – alaykum aziz onajon! Yaxshimisiz, sog’ligingiz durustmi? Qishlog’imiz tinchmi, xovlimizdagi tut ham pishib qolgandir-a?!
Ukam Asrorjon, qarindosh urug’lar va hishloqdagilar ham yaxshi yurishibdimi sog’-omonmilar?
Men sog’-salomat yuribman. Qo’shnimiz xadicha xolaning o’g’li Akmaljon uchun albatta qasd olamiz.
G’alaba yaqin, ishonchim komil, bizning qo’limiz baland keladiyu ozodlik biz tarafda. Yaqin kunlarda ko’rishguncha xayr. O’zingizni extiyot qiling. Sizni sog’inib qoluvchi o’g’lingiz Qaxramon.
(SHunqorlarni rasm bo’yicha chiqishi)
1997 yil 2 dekabrda Afg’onistonda Amin xukumati ag’darilib tashlandi. Prezidentlik lavozimiga Babrak Karman nomzodi tayinlandi. 28 dekabrda SSSR qo’shinlarini Afg’onistonga kiritdi. Afg’on xalqi o’z yurtini begonalarga berib qo’y maydi. O’z yurti uchun jonlarini fido qilib
kurashdilar. Kurash 10 yil davom etdi. 1989 yil fevral oyida SSSR o’z qo’shinini Afg’onistondan olib chiqib ketishga majbur bo’ldi. Mana shu 10 yil 15 mingdan ortiq yosh navqiron yigitlar bevaqt xalok bo’ldilar.