lifi kimi, əsasən toxuculuqda istifadə edilmiĢdir. Bu oxĢar bitkilər arasında da bir
yaxınlıq vardır. Bu bitkinin lifindən təsərrüfatda, toxumundan isə ərzaq kimi
istifadə edilmiĢdir. Bu bitki də Azərbaycanda qədimdən becərilmiĢdir. Orta əsrlərdə
isə onun yayılma arealı daha da geniĢlənmiĢdir. Çətənə XIX əsrdə Quba qəzasının
bir sıra kəndlərində və Yelizavetpol quberniyasında becərilmiĢdir [49]. Çətənə
203
bitkisi XX əsrin əvvəllərində Zaqatala dairəsində, ġəki və Lənkəran qəzalarında
geniĢ yayılmıĢdı.
Çətənə toxumu Ģum edilmiĢ sahəyə martın axırlarında səpilir. Toxum
almaq istədikdə onu seyrək, lif almaq istədikdə isə nisbətən sıx səpirlər. Suya az
tələbkarlığı olan çətənə bitkisi dağ yerlərində dəmyə, aran yerlərində suvarılma ilə
becərilirdi [50].
Çətənə bitkisi 2,5-3,5 m-ə qədər boy atır. Becərilməsinə o qədər də əmək
sərf edilməyən bu bitki sentyabr ayında yetiĢir. YetiĢmiĢ çətənə kökü ilə torpaqdan
dartılıb çıxarılır. Çətənədən bağlanmıĢ dərzlər bir müddət qaldıqdan sonra nisbətən
quruyur. Toxum almaq istədikdə isə xırmanda dərzin baĢı ağacla döyülür və belə-
liklə də toxumu çıxarılır. AlınmıĢ toxum yenidən bir qədər qurudulduqdan sonra
münasib qablarda saxlanılır.
Çətənə bitkisinin lifini gövdədən soymaq (ayırmaq) üçün dərz suya
salınır. Dərz suda bir neçə gün qaldıqdan sonra çıxarılıb bir azca qurudulur. Sonra
gövdəni əl ilə soyurlar. SoyulmuĢ lif kobud olduğundan onu ayaq dingində döyüb
yumĢaldırdılar. AlınmıĢ zərif lif əl ilə və ya xüsusi alətlərlə eĢilir.
Çətəninin toxumu yağlı olduğundan ondan ərzaq məhsulu istifadə edilirdi.
Sacda qovurulan toxum, qovurulmuĢ buğdaya qatılıb çərəz (qovurğa) kimi
yeyilirdi. Çətənənin lifindən sicim, ip, palaz, çuval, tor və s. hazırlanırdı.
Dostları ilə paylaş: