Hərir gecəsindən sonra Əmirəl-mömininin (ə) xütbəsi Süleym deyir: “Sonra Əli (ə) ayağa qalxıb bir xütbə söylədi. Buyurdu: “Ey
insanlar! Gördüyünüz şeylər həm sizə və eyni şəkildə düşmənlərinizə də ye-
tişmişdir. Geridə yalnız son bir nəfəs qalmışdır. hadisələrin sonu başlanğıcı ilə
ölçülər. Bu qövm çata biləcəklərinə çatana qədər sizin qarşınızda dinsiz olaraq
dayanmışdır. İnşallah, sabah səhər onların üzərinə gedəcək və Allahın hüzurun-
da onları mühakimə edəcəyəm”.
Quranların nizələrdə qaldırılması Bu xəbər Müaviyəyə çatdı. Şiddətli qorxuya düşdü. O, əshabı və şamlı-
lar bundan sarsıldılar. Əmr ibn Ası yanına çağırıb dedi: “Ey Əmr! Üzərimizə
gəlmələrinədək əvvəl yalnız bir gecəmiz var. Nə fi kirləşirsən?” Əmr dedi:
“Adamların azaldığını görürəm. Yerdə qalanlar da onun əsgərləri qarşısında
dözə bilməzlər və sən də onun kimi deyilsən. O səninlə bir şey üçün və sən də
onunla tam başqa bir şey üçün döyüşürsən. Sən (burada, dünyada) qalmağı və
O fənanı (axirəti) istəyir. İraqlıların sənin onlara qalib gəlməyindən qorxduqları
qədər, şamlılar Əlinin onlara qalib gəlməsindən qorxmurlar. Sən gəl, onların
arasına bir məsələ at, onu rədd etsələr də ixtilafa düşsünlər, qəbul etsələr də.
Onları Allahın kitabına dəvət et və Quranları mizraqların uclarına keçir. Beləcə
istədiyinə çatacaqsan. Bunu sənin üçün sona saxlayırdım”.
