Alisher navoiy h ayrat ul-abror

Oni busbar xaylining insoni bil,
Odamilar odamisi oni bil.
Anglu kishilikni musuBam ungu,
Yuz kishilikrhu ish esa ham unga.
Hazrati Ayub va o‘g‘ri haqida hikoya
Bir kecha Ayub xalaf mastlik bilan sham’dek niyoz ashkini to‘kardi. Ko‘z yoshi durlari dengizga teng edi. Kuyishda u sham’ga sherik edi. Xilvatda, bir burchakda xuddi durri samin bir pana joyda turgan sari o‘tirardi. Shu kechasi bir kissovur yer ostidan yashirin yo‘l — naqb qazib, uning uyiga o‘g‘irlikka tushdi. Kechasi bilan yer ostini tekislab chikdi. Ayub uni sezib tursa ham indamadi. 0‘g‘ri shu naqb ichidan chiqib, uydan o‘g‘irlagan narsalarni orqasiga bog‘lab olgan holda naqdga kirmoqchi boiuvdi, u yerdagi teshik torlik qildi, chunki yuki juda katta edi. Tor ini sichqonga ham kichiklik qilardi, uning quyrug‘iga g‘irbol ham bog‘ladi.
Ayub ko‘rdiki, uning (o‘g‘rining) kuchi yetmayapti. Shunda u o‘rnidan turdi-da, eshikni ochib yo‘l ko‘rsatdi. “Yuking kattalik qilyapti, naqb teshigi esa kichik ekan. Eshikdan chiqib kelaver”, dedi.
47 ’
Kitob.uz - Respublika bolalar kutubxonasi
Shayx shunday bir yo‘l ko‘rsatdiki, kim ham bunday yo‘ldan chiqa olardi? 0‘g‘ri bu holatni ko‘rib hayron bo‘ldi, og*‘ir yuk esa yelkasidan bosib turardi. Shunda bir dard, alanga joniga o‘t soldi-yu, undan osmoni ham kuyib ketdi. Egnidagi yukni ham bu o‘tga urdi, o‘zligini ham yukini kuydirib, ranju uyat-malomat uni sharmanda qilib, bu xijolat uni xas-xashak kabi yondirdi.
U na’ra chekib, sel kabi ko‘z yoshlarini to‘kdi, shayx oyog‘iga boshini qo‘ydi. Uning karamu lutfi tilini lol etdi, shayx lutfi jismini behol etdi. Shayx karam qilib, ko‘z yoshini artdi, boshini tufrog‘dan ko‘tardi. Uning dardu ahvolini anglab yetgan shayx o‘ylab ko‘rishni maslahat berdi. Suluk o‘tiga joni kuyib, nishoni mahv o‘ldi. 0‘zligi xas-xashakdek kuyib, o‘t bilan yorug‘lik paydo bo‘ldi. Komil imon uni parvarishladi. Bir afv bilan shuncha ish yuz berdi.