Axloq falsafasi (etika)

AYKALTAROSHLIK. 
Eng qadimgi, ibtidoiy davrlardan boshlab hozirgacha 
haykaltaroshlik o’z maqeini yo’qotmay kelayotgan san’at turlaridan biri. Haykaltaroshlik materiali 
bo’lib, yumshoq (ganch) va qattiq (tosh, yog’och) substrat xizmat qiladi. Lekin haykalning tayyor 
holatida yumshoq materiallarning ham qattiqlashganini ko’ramiz. M., ganch, eritilgan mis, brinj 
avval suyuq (yumshoq holida bo’lib, zarur qoliplarga) solgandan keyin qattiqlashadi. 
BAXSHILIK SAN’ATI.
Odatda baxshilikni estetikada sa’nat turiga kiritish qabul 
qilinmagan va xalq og’zaki adabiy ijodi sifatida badiiy adabiyotning xili deb hisoblab kelinadi. 
Aslida “bunday kamsitish”ning sababi o’zbek estetikasida shu paytgacha ovro’paga, to’g’rirog’i, 
ruslarga taqlidning nihoyatda kuchli bo’lganida. Shunday qilib, biz uni to’laqonli san’at turi deb 
bilamiz va buni isbotlashga harakat qilamiz. 
RASSOMLIK SAN’ATI.
Bu san’at turi ham qadimdan mavjud, uning dastlabki 
namunalarini qadimgi tosh asridagi g’orlar devoriga ishlangan rasmlarda ko’rish mumkin. Ularda 
asosan ov hayvonlari va inson tasviri berilgan. Keyinchalik tasvirda tabiat ko’rinishlari ham aks 
ettira boshlangan. Dastlab ular bir yo’lda – rangli va oq-qora rang tasvir sifatida SHarqda (Xitoy, 
Hindiston, musulmon mintaqasida) xattotlik, kitobat bezagi sifatida taraqqiy topgan, biz ularni 
hozirgi zamon tili bilan minatyuralar deb ataymiz. Minatyuralar odatda rangli bo’lgan va 
ko’pincha tabiat (daraxtlar, cho’llar, butoqlar) fanidagi inson, qushlar, xayvonlar tasvirini o’z 
ichiga olgan holda kitobdagi mazmunning bir qismini ifodalagan, boshqacha qilib aytganda, 
bosma texnikasi qo’llanila boshlangunga qadar ular grafika – kitobiy rasmlar vazifasini bajargan. 
MUSIQA.
Agar rassomlik san’atida deylik uning manzara janridagi Levitanning mashhur 
“Qarag’ayzor” asari ko’z oldimizda muayyan ma’noda tugallangan rangtasvir sifatida namoyon 
bo’lsa, musiqa asari, m., Betxovenning “Oydin sonata”si yoki Hoji Abdulazizning “Guluzorim” 
kuyi ohanglar vositasida tinglash jarayonida chizilayotgan rangtasvirdir. Ya’ni rangtasvir badiiy 
mazmundagi markazni in’ikos ettirgan holda ibtido bilan intihonni tasavvurimizga havola qilsa, 
musiqada ibtido, markaz va intiho asarning o’zida mujassam bo’ladi. Shu bois rassomlik san’atini 
ranglar musiqasi, musiqani esa tovushlar tasviri deyish mumkin. Ayni paytda musiqa 
rassomlikdagi yoki badiiy adabiyotdagi aniq yo muayyan tasvirlash imkoniga ega emas, lekin u 
ohangdor tovush orqali inson qalbiga kuchli ta’sir ko’rsatish, uning ruhini qisqa vaqt ichida 
o’zgartirish qudratiga ega. Bu jihatdan unga teng keladigan san’at turi yo’q. SHu sababli 
musiqadagi “musiqiylik” tushunchasi barcha san’at turlari uchun yuksak mahorat ma’nosini 
anglatadi. M., she’riyatdagi musiqiylik, nasrdagi musiqiylik, me’morlik – qotib qolgan musiqa, 
ranglar musiqasi v.h. 
TEATR. 
Insoniyat ma’naviy hayotida Teatr san’ati juda qadamdan o’z o’rnini yo’qotmay 
keladi. Bundan bir necha ming yillar avval qadimgi Hindiston, qadimgi Xitoy va qadimgi 
Yunonistonda dastlab teatr bir kishilik sahnadan iborat bo’lgan, keyinchalik ikki kishilik 
sahnadan, undan keyingina jamoviy san’at
 
turiga aylangan. Ya’ni spektakl jamoaviy ijod mahsuli 
– rejissyor, dramaturg, aktyor va rassomning ijodiy izlanishlari natijasi o’laroq yuzaga keladi. 
Ayni paytda unda bir necha san’at turi omuxta tarzda namoyon bo’ladi: me’morlik, rassomlik 
(dekorastiya), musiqa va notiqlik san’atining hamkorligi spektaklning sahnaviy asosini, dinamik 
tarzda rivojlanib boradigan dramatizm esa uning badiiy – estetik mohiyatini belgilab beradi.