Ayfer Kara hayatin iÇİnden yabancılar İçin Türkçe Metinler (A2-B1) Minsk «Kolorgrad»

elmastıraş 
çok 
değerli bir 
nargile
si kırıldı. Suçun bütün sorumluluğu sürünün en 
hırçın
ının, en 
haşarı
sının, en 
afacan
ının üstündeydi. Anısına duyduğum saygı dolayısıyla gerçek adını 
yazmayacağım. Yalnız aramızda ünlü olan 
takma ad
ıyla onu anacağım: “Ateş”. Onu zaten 
hep bu adla çağırırdık. Ama aslında ona bu 
adı takan
büyükbaba idi ve bu ad ona öylesine 
yaraş
ır, onun 
huyunu suyu
nu o derece doğrulukla 
yansıt
ırdı ki, biz kendisine başka ad 
yakıştır
amazdık. Yalnız Altın Nine; ona, sanırım onu 
incitmemek
, kırmamak için, kendi 
adıyla hitap ederdi.
Hep 
dikkatimi çek
erdi; en çok kollayıp gözettiği, sevecenlikle 
davrandığı, her zaman koruduğu ve 
kayır
dığı o idi. Ama bu kez kabahat o kadar açık, suç 

---

241 
öyle ortadaydı ki, 
mermer
avlunun şurasına burasına parçaları serpilen 
elmastıraş
nargile
nin karşısında Altın ninenin artık onu koruması olanaksızdı. Biraz da Altın nine 
kızgınlığına yenildi; kızı omuzlarından yakalayarak kendine doğru çekti. Hep duruyorduk. 
Acaba ilk kez Altın nine ona bir
şamar
mı atacak diye 
soluklarımızı tut
up bekledik. Hayır, 
şamar değil, yalnız biraz eğildi ve sert bir sesle yüzüne şu 
tümce
yi fırlattı: 
— 
Akşam 
dedene, sen hesâp verirsin! İşte o olağanüstü önemli olay bu dakikada oldu. Ateş, utanıp 
başını eğeceği yerde, 
şirretçe
bir 
silkiniş
le omzunu Altın ninenin elinden kurtardı. Bir 
kedi 
hırçınlı
ğı ile Altın ninenin solgun, sönük, sarı yüzüne korkunç bir