4.Azərbaycan Ərəb Xilafətinin tərkibində. Xürrəmilər hərəkatı.630-cu ildə Ərəbistan yarımadasında yeni dövlətin – Ərəb Xilafətinin əsası qoyuldu. Dövlətin banisi İslam dininin əsasını qoyan Məhəmməd peyğəmbər oldu.
Ərəb ordusu 633-cü ildə Sasanilər imperiyasına hücum etdi. Albaniya-Girdiman hakimi Varaz Qriqor 634-cü ildə oğlu Cavanşirin rəhbərliyi ilə Sasani hökmdarı III Yezdəgerdin köməyinə qoşun göndərdi. Cavanşir 636-cı ildə Kadisiyyəni, 638-ci ildə Sasanilərin paytaxtı Ktesifonu 6 ay müdafiə etdi. Müharibənin mənasız olduğunu görən Cavanşir 640-cı ildə Albaniyaya qayıtdı. Cavanşir (616-681) 21 yaşında Albaniyanı idarə etməyə başladı. 7 il vuruşduqdan sonra o, mübarizəni vətənində davam etdirdi. Sasanilər imperiyası dağıldıqdan sonra Cavanşir ərəblərə qarşı mübarizəni davam etdirməli oldu və Bizans imperatoru ilə ittifaqa girdi. 654-cü və 660-cı illərdə Bizans imperatoru II Konstantin və Cavanşir görüşdülər. VII əsrin 60-cı illərinin əvvəllərində xəzərlər Albaniyaya soxuldular. Cavanşir xəzərlərin başçısı ilə sülh bağlayıb qohum oldu. Hər il onlara xərac verməli oldular. 60-cı illərin əvvəllərindəBizans Xilafətlə müqayisədə zəif idi. Şimaldan xəzərlərin, cənubdan İran feodallarının hücumlarını nəzərə alaraq Alban hakimi Xilafətlə münasibətləri diplomatik yolla nizama saldı. 667-ci və 670-ci illərdə 2 dəfə Dəməşq şəhərinə gedərək xəlifə Müaviyə ilə görüşdü. Xəlifə Albaniyanın daxili müstəqilliyinə toxunmadı, vergiləri 1/3 qədər azaltdı. Xəlifənin güzəştə getməsinin səbəbi Albaniyanın strateji-coğrafi mövqeyi, zəngin sərvətləri və Albaniya hökmdarının şəxsi nüfuzu idi. 681-ci ildə ölkə daxilində müstəqilliyə can atan bizanspərəst feodalların sui-qəsdi nəticəsində Cavanşir qətlə yetirildi. Xilafət Albaniyanın tədricən daxili müstəqilliyini ləğv etdi, həmin il Cavanşirin intiqamını almaq bəhanəsi ilə xəzərlər hücuma keçdilər, Varaz Trdat çətinliklə sülh bağlayıb onları geri qaytardı. 705-ci ildə Cavanşirin sonuncu varisini ailəsi və yaxın adamları ilə Dəməşq şəhərinə aparıb edam etdilər. Bununla da Albaniyada Mehranilər sülaləsinin hakimiyyəti sona çatdı və Albaniyanın daxili müstəqilliyi ləğv edildi.
Ərəblər 642-ci ildə Nəhavənd və Həmədan, Qum və Kaşanı tutdular, Sasani imperiyası tamamilə dağıdıldı və bunun ardınca Azərbaycana soxuldular. Ərdəbil yaxınlığında döyüş başladı. Gilana və Muğana doğru hərəkət etdilər, Xəzərin qərb sahili ilə şimala doğru irəliləyərək Dərbəndə yetişdilər. Ərəblər 643-cü ildə Dərbənddən şimalda Bələncər yaxınlığında xəzərlərlə döyüşdə məğlub oldular. Ərəblərdə əsir olan İsfəndiyar 644-cü ildə sülh bağlamağa məcbur oldu. Müqaviləyə görə azərbaycanlılar can vergisi-cizyə verməli idi. Qadınlar, uşaqlar, xəstələr, imkansızlar bundan azad idi. Əhali ərəblərə tabe olmalı, ərəblər isə onların dininə, adət-ənənələrinə və məişət işlərinə qarışmamağı öhdələrinə götürdülər, onlara tabe olmayıb ölkəni tərk etmək istəyənlərə imkan yaradırdılar. Ərəb ordusunda qulluq etmək istəyənləri vergi və mükəlləfiyyətdən azad edirdilər. Bundan sonra ərəb qoşunları Gilana və Muğana doğru hərəkət etdilər. Ərdəbildə qalxan üsyanı yatırtmaq üçün 646-cı ildə buraya yeni ərəb qoşunları gəldi və yeni müqavilə imzalandı. Vergilərin miqdarı əvvəlkindən xeyli artırıldı. Naxçıvanı, Şəki və Gorusu, Beyləqanı, Bərdəni işğal etdikdən sonra müqavilə bağlandı. Onlar Qəbələni, Şəmkiri, Şəkini, Şirvanı, Şabranı çapıb taladılar. Lakin bu uğurlar asanlıqla başa gəlmədi. 653-cü ildə Dərbənddən şimalda Bələncər yaxınlığında xəzərlərlə döyüşdə ərəblər məğlub oldular. 730-cu ildə 300 minlik ordu ilə xəzərlər ərəbləri Ərdəbilə sıxışdırdılar. Savalan dağı yaxınlığında xəzərlər qələbə çaldı. Diyarbəkrə və Mosula çatan xəzərlərin hücumunu Van gölü yaxınlığındakı Hilat şəhəri ətrafında çətinliklə dayandırdılar. Ərəblər böyük ordu ilə hücuma keçdilər və xəzərləri Azərbaycandan çıxartdılar. VIII əsrin 90-cı illərində xəzərlər 100 minlik qoşunla Azərbaycanın şimal hissəsini talan etdi. 100 illik mübarizədən sonra ərəb orduları Azərbaycanın istilasını başa çatdırdı.