Çağdaş Azərbaycan nəsri



Yüklə 5,38 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə33/59
tarix21.03.2017
ölçüsü5,38 Mb.
#12112
1   ...   29   30   31   32   33   34   35   36   ...   59

2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

 

 

 

 

 



      

 

 



 

 

 



 

                               

 

 

 



 

 

YER ЦЗЦНЯ МЯКТУБ... 



 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

...bu yazı asan alınacağını gözləsəm də ən cətin baş-



ladığım  yazıdır,  üstündə  uzun-uzadı  düşünməli  oldum, 

indi  də  əlimdə  qələm  (not-buk)  düşünməkdəyəm;  çünki 

yazmaq  istədiklərim  əslində  bədii  yaradıcılığımda  olduğu 

kimi 


xəyallarımda 

 

yaşayıb, 



yaşatdıqlarım 

yox, 


bildiklərimdir,  məndə  -içimdə  olanlardır,    daha  doğrusu, 

tərbiyəmdə,  nəsilliklə  mənimsədiyim  qavrayışlarımda, 

nəfəs aldığım mühitdə öyrəndiklərimdir; böyüklərimdən, -

mənsub  olduğum  Xalqdan  alıb  qanımla  daşıdığım 

öyüdlərdir ki, buna indinin diliylə təhsil, bilik, elm, savad 

da  demək  olar...  Bütün  hallarda  bu  çağacan  yazdıqlarım 

da  bu  dediyim  anlayışların  içindədir...Amma  səmimi 

olaraq  deyim  ki,  əsil  ziyalı,  daha  doğrusu,  tarixin 

sınaqlarından  çıxıb  millət  kimi  ayağa  qalxan  Xalq  birinci 

bu  düşüncələri  yazıb  ortaya  qoymalıdır,  əksər  millətlər 

belə də edirlər... 

Mən  bu  işi  müəyyən  mənada  1969-cu  ildə 

Azərbaycan  Dövlət  Radiosunda  yazmağa-yaratmağa 

başladığım  “Bulaq”  verilişində  araya  gətirdim...  İndi, 

yaşımın  bu  vaxtında  hara  baxıram;  yerə,  göyə,  varlığa-

yoxluğa,  yazılanlara-yazılmayanlara  çox  şükür  deyir, 

gördüyüm  işlə  qürur  duyuram.  Amma  bir  həqiqət də  var 


www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

ki,  Radio  yaradıcılığı  əslində  şifahi  yaradıcılıqdır,  yalnız  



yaddaşlara qulluq edə bilər. 

1990-cı  illərin  ortalarında  “Oğuz  Eli”  qəzetinin  ilk 

sayına baş redaktor kimi belə bir yazı yazmışdım... 

“Oğuz  Eli”  qəzetinin  doğulması  niyə  indiyə  düşdü  və 

lazımdırmı?  Özü  də  elə  bir  vaxtda  ki,  söz  qarşısı  alınmaz 

bir  axınla baş alıb gedir, su yerin yumşağını axtardığı kimi 

mənasız  Söz  də  cəmiyyətin  səliqə-sahmansız,  qanunların 

işləmədiyi  boşluğuna  axır.  Hara  yumşaqdır  ora  axdığı 

üçün  də  suyun  yatağı  əyri-üyrü  olduğu  tək    mənasız, 

səviyyəsiz  söz  axını  da  keçib  gedər,  yerində  qeybətdən, 

dedi-qodudan, yalandan başqa heç nə qalmaz... 

Bütün hallarda “ bolluq” yaxşı olsa da Sözün boluğu 

yaxşı  deyil.  Ona  görə  də  məsəl  var,  “sözünü  tut”, 

“sözünün  üstündə  dur”,  “dediyin  sözün  yiyəsi  ol”,  çünki 

“demədiyin  sözün  ağasısan,  dediyin  sözün  qulu”,  “söz 

ağızdan çıxdısa sənin deyil”... 

Son hadisələr cəmiyyətimizin paxırını açdı, boş, yıxıq 

yerlərimizi  bilirik  artıq,  daha  doğrusu,  bilməliyik.  Əslində 

cəmiyyət  də  bütöv  bir  orqanizmdir,  ağrıyan  yerini 

anlayırsa sağaldacaq.” 


www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

 Fikrimi  daha  geniş  izah  etməyə,  açıqlamağa 

çalışacam... 

  Molla  Nəsrəddin  dəvənin  belində  yol  gedirdi, 

yeməkçün  yolazığı  qovud  götürmüşdü.  Yeri  gəlmişkən 

deyim  qovud  nədir? Çünki,  qovudun  nə  demək  olduğunu 

bilməsək  sözümün  canı  anlaşılmayacaq.  Qovud  hər 

şeydən  öncə  atüstü  (tərəkəmə)  yeməklərimizdən  olub 

yağda  qovrulmuş,  dağ  edilmiş  undur,  soyuqda,  istidə 

xarab  olmadığına  və  tez  hazırlandığına  görə  uzaq 

səfərlərə  götürülür...Nə  isə,  Molla  dəvənin  belində  qovud 

yeyirdi,  amma  hava  azacıq  küləkliydi,  qovudu  ağzına 

alanda külək aparırdı. Aşağıdan yuxarı soruşdular: 

-Molla, yediyin nədi? 

Molla qayğılı-qayğılı aşağı baxıb dedi: 

-Külək belə əsəcəksə heç nə... 

Bizim  atalı-babalı  minilliklər  boyu  tarix  yazmağımız 

da  çox  təəssüf  ki,  küləkli  havada  qovud  yemək  kimi  bir 

şey  oldu.  Ona  görə  də  sabahını  fikirləşməyən,  bir  addım 

irəlini  görməyən  adamlar  üçün  məsəl  olaraq,  deyərlər: 

“filankəs əlindəkinin qovud olduğunu bilmədi, yediyini də, 

dediyini də havaya sovurdu”... 


www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

Biz  də  əlimizdəkinin-  ovcumuzdakının  “qovud 



olduğunu  bilmədik,”  yüzilliklərin  rüzgarları  ovcumuzdan 

aldı  apardı.  Tariximiz  yad  adlara  yükləndi,  daşındı, 

minilliklərin o üzündə əlifba yaratsaq da özgələr umuduna 

qaldıq,  baxmayaraq  bunu  da  özümüz  demişik:    “Özgə 



atına minən tez düşər...” 

 

   



       Tap tapmaca... 

 

  Qum qazdım qara çıxdı, 

  Qumnan minara çıxdı. 

  Bu axşam itən oğlan, 

  Səhər bazara çıxdı...       Açması- Günəş. 

 

  Bircə belə misiri, 

  Bəylər onun əsiri... 

Açması-Misri qılınc. 



 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

  Əpə-əpə ərşin əpə 

  Çiçəkli dərə, dəyirmi təpə... Açması- Ay, Ulduz. 

 

 

 

 

*** 

 

Yaddaşa sığınmaqdan başqa yolumuz yoxdur, biz itir-



diklərimizi  ancaq  orda    tapa  bilərik.  Yerüzü  də  bizim 

indimizi-bu  günümüzü  tanımaq  istəmir,  neynirsən  elə 

tanımayacaq da, çünki yaddaşında bizim bu günümüz yox, 

minilliklərimiz  yaşayır.  “Göz  gördüyündən  qorxar”,  bu 

minilliklər  onu  hələ  də  qorxudur,  yaddaşını  incidir,  bizə 

qarşı  olan  münasibətləri  də  bu  hisslərin  üzərində 

bərqərardır.  Bunu  bilməmiz  lazımdır.  Bu  gün  o,  bizim 

çaşdığımız  anı  gözləyir,  hələlik  ona  görə  gəl,  deyir  ki, 

özünə  oxşatsın,  oxşada  bilməsə  qapısının  ağzında  təhqir 

etsin, biz də bir ağızdan səs-səsə verək, inandıraq... deyək 

ki,  yo-ooxx,  biz  minil  bundan  qabaqkı  türklər  deyilik! 

Yerüzü 


bunu, 

bu 


səsi 

məmuniyyətlə 

eşitmək 

istəyir...Bizimsə 

bayaq 

dediyim 


kimi 

özümüzə 


sığınmaqdan, 

yaddaşımızı 

tədqiq 

etməkdən, 



araşdırmaqdan, öyrənməkdən başqa çarəmiz yoxdur.  

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

Molla  Nəsrəddindən  soruşurlar  ki,  Molla,  sən  bilən 

yer  üzünün  tən  ortası-mərkəzi  hara  olar?  Molla  ağacını 

götürür,  yörəsinə  yumru  cız  çəkir,  dayanır  düz  ortasında, 

deyir: 

-Yerin ortası buradı...ayağımı qoyduğum yer!  

Beləcə, 


yurdun-yuvanın 

əslində 


“dayandığın”-

doğulduğun  yerdən  başladığını,  insanın  özünü  özündə 

aramalı  olduğunu,  nəyin  bizim,  nəyin  özgənin  olduğunu 

anlamalıyıq.  Böyük  rus  yazıçısı  Lev  Tolstoy  deyirdi  ki, 

nədən yazmağı yox, nədən yazmamağı bilən əsil yazıçıdır. 

İndi  xalqla,  el-obayla  bağlı  yaddaşımda  qalan 

bildiyim,  amma  qələmə  almadıgım  mövzular  yazılı  daş 

abidələr  kimi  axır  üstümə,  çox  yəqin  ki,  bu  da  qələmə 

alınıb  heç  yana  çatdırılmadığı  üçündür,  ona  görə  də  indi 

bu  düşüncələrin,  bu  tarixi-etnoqrafiq  bilgilərin  ağırlığı 

altında çırpınmaqda, əzilməkdəyəm...  

Onu da bilirəm ki, artıq aramızda yaddaşsız, milliliyə, 

adət-ənənələrimizə  xor  baxan,  kökündən,  əslindən  üz 

döndərmiş  insanlarımız  var,  bəlkə  də  onların  sayı 

düşündüklərimizdən  də  çoxdur,  olsun...  “İtik  itiyi 

tapdırar”, deyiblər. Qərara aldım ki, hər halda tariximizlə, 


www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

etnoqrafiq, 



mifiq, 

filoloji, 

fəlsəfi 

görüşlərimizlə-

baxışlarımızla  bağlı  yaşayıb  yaratdıqlarımızı,  yəni  xalq 

yaradıcılığı adına bildiklərimi içə,-daxili aləmimizə yazılmış 

tariximiz  hesab  edib  məktub  kimi  yazsam  yaxşıdır;  elə 

beləcə,  

Yer üzünə məktub... 

 

Anlasaq  da  anlamasaq  da  bütün  yazılanlar  onsuz  da 



məktub  kimi  yazılır;  romanlardan  tutmuş  elmi 

kəşflərəcən.  Bunun  da  doğru  olduğunu  anlayaq  ki, 

yazılanlar kimlərçünsə, hara üçünsə yazılır, əslində yazılan 

nə varsa, bir cümlə olsa belə, dünyaya məktubdur, bizim 

hamımız üçündür... 

Fərq orasındadır ki, kimsə məktubunu vaxtında yazır, 

kimsə  gecikir,  kimlərsə  yazmaq  lazım  olduğunu  bilmir, 

danışır, ömrünü danışmaqla başa vurur, qışqırır, eşitdilər, 

eşitmədilər, səsi batanacan qışqırır. Boş yerə qışqırmaqsa 

küləkli havada qovud yeməkdən başqa bir şey deyil... 

Əslində  yazılanlar da, hətta  yazılmayıb  elə belə  söy-

lənilənlər  də  yer  üzünə  deyilir,  yaradılan  nə  varsa  bizim 

üçündür,  daha  doğrusu,  yerüzü  üçün...  Amma  biz  bütün 



www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

yaradılıanları,-yazılı ya şifahi,-  izləyə bilirikmi?!  



Yox, 

bu  öz  zamanında  təbii  ki,  mümkün  olan  iş  deyildi, 

düşünürəm ki, heç səs-səsə verdiyimiz bu İnternet əsrində 

də mümkün deyil... 

Bu düşüncələrlə yanaşsaq dünyanın ən yaxşı tanıdığı, 

məktubunu yerüzünə vaxtında yazmış xalqlar var. Onu da 

fikirləşirəm ki, bu kimi məktublar yazılmasaydı, dünya nə 

qədər  kasıb,  maraqsız  olardı...  Bütün  bunlarla  yanaşı 

razılaşaq  ki,  bizim  haqqımızda,  -  yer  üzündə    pozulmaz 

tarixi    izləri  qalsa  da  türk  dünyası  haqda  yazılmayanlar 

daha çoxdur... 

Ağlım  kəsəndən  yazılı  qaynaqlarda  da,  elə  belə  söz 

arası  deyilənlərdə-söyləntilərdə  də    özümüz  haqda  belə 

eşidirəm: 



“biz 

tarixi 

yaratmışıq, 

amma 

tarixi 

yazmamışıq...” 

Mən  belə  düşünmürəm...  Məncə,  tarix  yalnız  yazıya 

alınmaq üçün, - yazıya alınmanın xətrinə yaradılmır. Tarix 

hər  şeydən  öncə  içə  yazılır.  Yer  üzünə  verilən  adlar  da 

tarixdir; dağlara, dərələrə, çaylara qoyulan adlar da vaxtı-

zamanı,  tarixi  mənaları  daşıyır  özüylə...Söhbət  yalançı 

tarixlərdən  gedə  bilməz,  əlbəttə.  Biz  hamımız,  -yer 

üzünün insanları, onu da bilirik ki, yalançı tarixlər, yalançı 



www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

tarixçilər  var.  Bu  mənada  anlamalıyıq  ki,  tarixi    məqsəd 



kimi  izləmək,  tarixi  özünə  oxşadıb  dəyər  vermək  bir  çox 

xalqlar üçün həyat tərzidir; yüzilliklər boyu da məqsədə, -

idealoji  fikrə  çevrilib...  Belə  də  demək  mümkündür; 

özünün  varlığı  da  quraşdırıb  özünə  oxşatdığı  həmin 

yalançı tarixdən asılı olub... 

Mən  indi  məktubumu  İl-Ay  bayramı  ərəfəsində 



yaranışın daşıyıcısı olan dörd ünsürlə başlamaq istəyirəm, 

elə bu cür, dəyişilməsi mümkün olmayan ardıcıllıqla:  



Su, Torpaq, Od, Hava... 

Suyun öz tərkibi də heç şübhəsiz, bu başa çıxartdığım 

dörd ünsürdən ibarətdir. Yəni, mən bu fikirdəyəm ki, su da 

tərkibcə həmin ardıcıllıqla özündən-yəni sudan, sonra tor-

paqdan,  oddan,  havadan  başqa  bir  şey  deyil.  Eləcə  də 

torpaq;  sudan,  özündən,  oddan  və  havadan  doğulub. 

Sözümün canı yaxşı anlaşılsın deyə, yazıya belə başlamağı 

lazım  bildim.  Ona  görə  ki,    Novruz  (İl-Ay)  bayramının  bu 

ilki  çərşənbə  axşamlarını  da  düzgün  keçirtmədik;  su 

çərşənbəsindən  sonra  yalnış  olaraq  od  çərşənbəsini 

qarşıladıq. Gəlin  düşünək, sudan  sonra  od  gələrmi  heç?! 

Belə  bir  şey  mümkün  olsaydı,  yəni  sudan  sonra  od 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

gəlsəydi  yer  üzündə  canlı  qalmazdı.  Yəni  yer  üzünün  özü 

də olmazdı... 

 Düşündüklərimə  görə  kosmik  aləmdə  həyat  işartısı 

ona  görə  yoxdu  ki,  dediyim  ardıcıllıq  orda  bu  sırayla 

gəlmir.  Ola  bilsin  ki,  hava  birinci  sıradadır,  “Yalnış  da  bir 

naxışdır”  deyək...  Kosmik  aləmdə  xaosun-  qarışıqlığın 

yaşanması  da  ona  görədir.  Başlığa  çıxartdığım  dörd 

ünsürün  su,  torpaq,  od,  hava  ardıcıllığının  bu  düzəni 

orda  yoxdur.  Bu  səbəbdən  də  kosmik  aləmi  xaos-

qarışıqlıq  adlandırırıq;baxmayaraq,  kosmik  aləmdə  də 

düzən-sahman  var,orda  da  hərəkət  “zərgər  dəqiqli-

yiylədir”...  təbii  olaraq  bu  “qarışıqlıqda”  da  ilk  öncə  su 

axtarırıq.  Niyə  ?  Çünki  su  varsa  torpaq  da 

olmalıdır...torpaq varsa od mütləq var və havasız bunların 

heç  birinin  olmağı  mümkün  deyil..Beləliklə,  bu  dörd 

ünsürü,  yalnız  bu  ardıcıllıqla,  canlı  aləmin  kodu,  açarı, 

yaşayış-yaşam daşıyıcısı hesab etməliyik. Kosmik aləmdə 

indiki  halında  ola  bilsin,  hava  birinci  sıradadır.  Ola  bilsin 

su  da  var,  amma  öz  yerində,  -sırasında  deyil.  Çox 

mümkündür  ki,  havadan  yaxud  sudan  sonra  od  gəldiyi 

üçün  hər  şey  yanıb  kül  olur,  torpağın  nişanəsi  olaraq 

burulğan halında toz var, su bulud şəkilindədir. Ona görə 

də tanıdığımız planetlərdə həyat əlaməti yoxdur. Bir sözlə, 


www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

başlığa  çıxartdığım  ardıcıllıq  pozulan  yerdə  həyatın,-canlı 

aləmin olması mümkün deyil, fikrindəyəm. Insanın özü də 

dörd  ünsürün  bu  ardıcıllığından  ibarətdir.  Əgər  insanda 

da,  bizim  Novruz  bayramında  çərşənbə  axşamlarını, 

sudan  sonra  od  çərşənbəsini  qeyd  etdiyimiz  kimi,  birinci 

su, sonra od gələrsə düşünürəm ki, fəlakət olar. 

Əlbəttə, hər birinə hörmətim olsa da deyə bilərəm ki, 

yanlışlıq 

bizim 

bəzi 

elm 

adamlarından, 

-

etnoqraflarımızdan,  folklorçularımızdan,  tarixçilərimizdən 

gəlir:  “Qurani-  Kərim”də  də    deyilir:  sudan  torpaq,  gil 

götürdüm,  yoğurdum,  yapdım,  odda  bişirdim,  üfürüb 

ruh  verdim,  gözlərini  açdı.  Indi  bu  gedişə-prosesə  kiçicik 

bir  dəyişiklik  etsək  nəyinsə  alınacağına  ümid  etmək 

mümkündürmü?  Bu  da  gerçəkdir  ki,  bu    bayramla  bağlı 

çox    tarixi  ağrılar-  acılar  çəkmişik,  qadağalar-yasaqlar 

yaşamışıq...  

Düşünək,  bu  yasaqlar-qadağalar  nəyə  görəydi? 

Sovetlər  Birliyinin  dinsizlik  dönəmində  belə,  sonacan  din 

yığışdırılmadı,  amma  Novruz  bayramı  elə  yığışdırıldı  ki, 

yaddaşımızda 

bu 

cür 

kosmik 

xaos-qarışıqlıq 

yarandı..Nəyə  görəydi  bütün  bunlar?!  Ona  görəydi  ki, 

bizim  varlığımızı  qəbul  etmək  istəməyənlər  Novruz 

bayramının  dahiyanə  gerçəkliyini  bizdən  yaxşı  bilirdilər. 


www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

Bilirdilər ki, harda daha güclü olarıq, bizim gücümüz har-

da daha da çoxdur. Onlar bizim gücümüzü almaq üçün bir 

başa  varlığımıza  bağlı  olan  Novruz  bayramını  sıradan 

çıxartmaq,  daha  doğrusu,  bununla  da  bizim  özümüzü 

sıradan çıxartmaq istəyirdilər. 

Hər halda biz öz doğma dilimizdə İlin-Ayın axır (son) 

bayramı,  qısaca  olaraq  İl-Ay  bayramı  dediyimiz  Novruz 

bayramını  ürəklərimizdə,  evimizdə-köşəmizdə  gizlədə-

gizlədə  də  olsa  yaşatdıq.  Çox  Şükür!  Eli  var  olsun!  Xalqı 

çox yaşasın! Beləliklə... 

 

 

 

 

 

Su çərşənbəsi... 

 

Su  çərşənbəsində  deyərlər:  “su  damar  gətirdi”,  “su 



haqdan  gəlir”.  İslam  dinini  qəbul  edəndən  sonra  onu  da 

dedi  ki,  bu  günün  suyu  “zəmzəm  suyudu”.  İnamını 

dəyişmədi,  ifadəsini  dəyişdi.  İlin-Ayın  sonu  olduğunu 

bilirdi...  Bütün  zamanlarda  Son,  daha  doğrusu, 



qurtaracaqlar özündə həm də başlanğıcları yaşadır. Xalq 

www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

bilirdi  ki,  hər  şeyin  yenidən  doğulan,  -başlanğıc  çağıdır: 



“Su  ilkdi,  -dedi  -  hər  şeyi  suya  çəkin”.  Hər  şey  suya,  -

başlanğıca  çəkildi,  yuyulub  yaxandı.  Qocalar,  yaşlılar 

dirçəlib  canlandılar,  soyuq  suya  girə  bilməsələr  də  “çilək 

altdan”  keçdilər,  yəni  üstlərinə  başlarına  su  çilədilər. 

Qundaqda  olanların  qundağına  su  çiləndi.  Hansı  qundaq 



çilək altda gülümsədisə: “ Suyun əli dəydi uşağa, su uşağa 

toxundu”  dedilər,  sevindilər,  güldülər.    Qapı-bacalar 

süpürülüb  sulandı.  Bacalar  təmizləndi,  pəncərələr  silindi. 

El  diliylə  desək:  “Evlərin  içi  eşiyə  töküldü”.  “Olanlar 



olmalıdır  yenə,  amma  olanların-qalanların  ağırlığını-

yağırlığını  yuyun”,  dedilər.  Belə  də  deyim  var:  “Suyu 

çıxacaqdan  qoy  (axıt),  odu  girəcəkdən  (qala)”.  Yəni,  pis 

niyyətlə  yurda  ayaq  basan  olursa  Od  yusun,  pis  niyyətlə 

çıxan varsa su yusun...    

Yalnız  su  çərşənbəsində  işlənən  belə  bir  deyim  də 

var: “Suyun  bu  gün  qapısı  açıqdı,  məni  yu,  deməsən  də 

yuyacaq”.  

Yadımdadı, nənəm deyərdi ki, sudan izin almasan su 

səni yumaz. Deyərdi, su duaların getdiyi yerə axır. De, ey 

su,  məni  yu.  Su  səni  yuyub  ruhuna  damacaq,  təmizlik, 

sərinlik,  sağlamlıq  gətirəcək.    Hər  şeyin  doğrudan  da 

yenidən  doğulduğunu  bilirdilər,  dedilər,:  “Su  açıqdı,  sən 



www.kitabxana.net

 – Milli Virtual Elektron Kitabxana 



2016 

 

Mövlüd Süleymanlı



            

“And olsun, əsrə…”

 

də  açıq  ol,  qapanıb  basaratını  bağlama.”  (“Basarat” 

sözü  burda  qapı-yurd-ərazi  mənasındadır.  Gəncəbasar, 

Basarkeçər  yer  adları  da  bu  mənada  yaranıb).  İl  də 

yenidən  doğulur,  başlanğıcda  pis  söz  danışma,  könülə 

dəymə,  “göz  namərddi,  əl  comərd”,  əlini  boş  saxlama, 

həmişə  bir  işin  qulpundan  yapış,  çünki  əl  boş  olanda 

küyə gedər, ayaq boş olanda iyə gedər. Bil ki, hər şeyin, 

daha  doğrusu,  hərəkətdə  olan  hər  nə  varsa  hamısının 


Yüklə 5,38 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   29   30   31   32   33   34   35   36   ...   59




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin