MahirəNərimanqızı

www.elmler.net

 - 

Virtual İnternet R

esurs M

ərkəzi

 

         

Faiq Ələkbərov              Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)

 

232 

232 

«Beləliklə, 70-ci illərdə və 80-ci illərin birinci yarısında Heydər 

Əliyevin  çoxcəhətli  partiya  və  dövlət  idarəçiliyi  səviyyəsində 

Azərbaycanın  ictimai-siyasi  həyatı  olduqca  zənginləşdi. 

İnsanların  partiya  və  dövlət  orqanlarının,  ictimai  təşkilatların 

işində  fəallığı  artdı.  Partiya  və  dövlətin,  yerli  sovetlərin, 

həmkarlar  ittifaqlarının,  komsomolun,  ziyalıların,  yaradıcılıq 

təşkilatlarının  əsas  diqqəti  respublikanın  iqtisadi,  sosial-mədəni 

tərəqqisi,  xalqın  milli  oyanışına  istiqamətləndirilmiş  siyasətin 

reallaşdırılmasına  yönəldildi  və  səmərəli  nəticələr  verdi»  [46, 

180]. 

Doğrudan da,  çox keçmədi ki,  Azərbaycanda islama və 

türklüyə qayıdışın yeni mərhələsinə qədəm qoyuldu. Artıq 1980-

ci  illərdə  «islam  və  millətçilik  prinsiplərinə  əsaslanan» 

Azərbaycan millətçiliyindən bəhs olunurdu. Hətta, bir çox əcnəbi 

tədqiqatçılar (A.Benniqsen, E.Vimbuş və b.) yazırdılar ki, Sovet 

Şərqi  xalqları,  o  cümlədən  Azərbaycanda  milli  məsələyə  dair 

elmi kommunizm nəzəriyyəsi öz əhəmiyyətini itirmş, marksizm 

bir  dünyagörüş  kimi  aradan  qalxmış  və  o,  yalnız  «idarəetmə 

formasının  vasitəsi»  kimi  yaşamaqdadır  [194,  56].  Həmin 

dövrün  filosofları  (M.Ə.Rüstəmov,  Ə.M.Tağıyev  və  b.) 

Azərbaycanda  islam  və  millətçiliyə  əsaslanan  «Azərbaycan 

millətçiliyi»nin  olmasını  inkar  etsələr  də,  əslində  dolyasıyıla 

milli məsələ ilə bağlı problemin olmasını təsdiq etmiş olurdular 

[194, 56]. Göründüyü kimi, ikinci Dünya müharibəsindən sonra 

milli məsələ yenidən gündəmə gəlmiş və SSRİ dağılana qədər 

öz aktuallığını qoruyub saxlamışdır. Şübhəsiz, milli məsələnin 

Azərbaycan  rəhbərliyi  səviyyəsinə  qədər  yüksəlməsi  onun 

müsbət həllində mühüm rol oynamışdı.  

 

---