3
GİRİŞ
Frazeoloji birl
əşmələrin şeir mətnində özünəməxsus
z
əngin bədii həyatı var. Mühüm estetik ünsür kimi, poetik mətni
t
əşkil edən ilkin dil materiallarından biri kimi frazeoloji vahidlər
adi
danişiq, məişət-ünsiyyət funksiyasindan fərqli olaraq özün
d
ə, daxili semantikasında gözlənilməz əsrarəngizliklər gizlədir.
Ondaki potensial imkanlar söz s
ənətkarlarinin qələmindən
misralara süzüldükc
ə açilir. Lakin heç zaman tükənib-qurtarmir.
Gözl
ənilməz bədii-estetik kəşflər, üslubi tapintilar üçün həmişə
etibar
lı bünövrə, qüdrətli özül rolunu oynayır. Bu məziyyət –
sabit söz birl
əşmələrinin obrazlı deyim mühitinin yeni-yeni
çalarlar da t
əzahür etməsi ürəyə yatan üslubi məna rəngləri
qazanmasi da spesifik dünya
baxışından və söz üzərində
ç
əkdiyi zəhmətin səmərəsindən asılı olaraq frazeoloji dil
materiallarının rəngarəng, üslubi keyfiyyətləri təzahür edir.
M
əşhur fransız şairi Pol Valerinin frazeoloji birləşmələri “hazır
verilmiş şeir”
kimi səciyyələndirməsi,
onun poeziya üçün
misilsiz dil
materialı adlandırması şəksiz ki, əsaslı
arqumentl
ərlə özünü doğruldur.
Əlamətdar cəhət ondan
ibar
ətdir ki, frazeoloji birləşmələr dilin leksik sistemin də öz
x
əlqi təbiətinə görə seçilir. Onlar bir sıra ciddi tədqiqat əsərlərin
d
ə sözə ekvivalent hesab edilsə də, ekspressivliyinə,
emos
ionallıq keyfiyyətlərinə görə mühüm özünə
m
əxsusluqları vardır. Buna görə də onlar şeirdə daha çox dil
hadis
əsi ki mi yox, nitq hadisəsi kimi çıxış edərək semantika və
normalardan
yayınmahallarına məruz qala bilir. Söz sənətkarı
onun semantik h
ərəkətinin istiqamətini,
komponentlərini
d
əyişmə imkanlarını duyur və bədii gözəllik naminə linqvistik
normalara müdaxil
ə etmə səlahiyyətləri əldə edə bilir. Poeziyada
frazeoloji vahidl
ər – zəngin semantik-üslubi xüsusiyyətlərlə çıxış
edir.
Düşdüyü kontekstdə onlar təsvir və tərənnüm obyektini
t
əsirli poetik vüsətlə canlandirir. Məhz bunun nəticəsidir ki,
“bütün zamanlarda frazeoloji birl
əşmələr ədəbiyyatşünaslar