Əlbəttə, hər kəsə öz mülkü, öz yurdu gözəldir. Mə-
nə Azərbaycan gözəl olan kimi. O ki, qaldı bə’zi insan-
larımızdakı nöqsanlara, düzələr insanlar. Yaponiya birdən-
birə mən görən Yaponiya olmayıb ki!..
Darıxdım. Şe’r yazmaq istədim. Şe’ri fikir yaradır.
Fikrimi şe’rə yönəltmək istədim. «İkinci Divan»ımı
varaqlamağa başladım. Bir neçə şe’rdən sonra gözüm
«Şe’rin yaranması» şe’rinə sataşdı.
Necə yaranır şe’r? Gecə fikir, gündüz fikir, hey fikir… Deməyin ki, nə xəbərdir, nə həşirdir, nə haldır, Az fikir et, fikir – ömrü qısaldır, carçısıdır qocalığın – qocaldır! Qoy qocalım bu yolda! Mən yola can atıram, Şe’r adlı arzu-yolda. Çatmamışam hələ ona, çatacağam deyəsən, Gecə-gündüz fikr edirəm, onu düşünürəm mən. Hər qafiyə, hər şe’r –
