Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

qarğın (< qazğın). böyük rəndə çeşiti.

qarğışıq qarışıq. burğacuq. burğaq. burşuq.

qarğışıqanmaq burğaclanmaq. burğaşlanmaq. burşaqlanmaq. qarma qarışıq olmaq.

qarı - qarı qoca: ər arvad. - qarı qoca qavğası. qısqancılıq.
- qoca qarı soyuğu: kəsən soyuq.
- qoca qarı soyuğu: mart ayının sonunda düşən soyuq.
- qoca qarı: qoca qadın. əcuzə.
- qarısı qurusu.

qarı < > qara. qır. qara. (qara, qır, topraq sözlərində toppalıq, tutqunluq anlamı saxlıdır). 1. qır. topraq. 2. qır, kır, qara boyamsı. 3. bunqaq. bükük. köhnə. əldən düşmüş. qarıq. qart. yaşlı. keçmiş. geçgin. əsgimiş. qıtlaşmış.

qarıq qarı. qart. yaşlı. keçmiş. geçgin. əsgimiş. qıtlaşmış.

qarımaq - çox qarımaq: çox yaşlanıb qocalmaq. qağşamaq. (< qaq: sərt səs).

qarımaq qarlamaq. 1. qar yağmaq. 2. qara dönmək. - yağış soyuq havada bərkiyib qarar (qara çönər). - yağış qarıdı: yağış qara döndərdi.

qarımpa obur. abur. doymaz. - abur obur: obur çobur.

qarımpalıq kor boğazlıq. oburluğ.

qarın qursaq.
- qursağı boş: ac.
- bağırsağ qarında olan sancı, acı: burma. burunmaq. burunti. buru. buruş.
- heyvanların birinci qarnı: içgənbə. işgənbə. qiriş. kiriş.
- qarın səbətligi: qarnın göbək yönü.
- qarın toxluğuna: yalnız yeyib içmə qarşıtı çalışmaq.
- qarnın alt yanı: qasıq.
- quşların birinci qarnı: daşlıq. qatı. qursaq.- quş qursağı daşlarıda sındirir.

qarınca - qarıncanın ufaq çeşiti: qara iğnə.

qarınpa əkələ. obur.

qarışan qarşan. 1. ixtilat edən. imtizac edən. 2. girən. taxılan. müdaxilə edən. - işmə qarşan olmadı. - işnizə qarşan yoxdu.

qarışdırma qurca. qurda. azdırma. əlləmə. təhrik.

qarışdırmaq 1. alt üst edmək. savurmaq. 2. boğmaq. bəlli olmayacaq yolda bir nəyi başqa bir nəyə qatmaq. - hirsləndi sövüşə boğdu. 3. əlləmək. qurdalamaq. qurcalamaq. 4. alğatmaq. dağıtmaq. qatmaq. (> aloftən). 5. aşırmaq. aşarmaq. - bunuda ona aşır, aşar.
- dilə boğmaq: laqırdı yapmaq. - əzib qarışdırma: yoğurma. xəmir tutma.

qarışıq qarşıq. 1. bulanıq. - bulanıq hava: bulutlu sisli hava. 2. qarğışıq. burğacuq. burğaq. burşuq. 3. qırıq. sınıq. teyxa, xalis olmayan. məxlut. - qırıq tazı. 4. pərişan_fars. barışan. buruşqan. ürpək. tükləri biz biz, miz miz şişmiş. durmu. 5. alan. gurultu. 6. alaverə. qarqaşalıq. hərci mərc.7. bəlva. bulağay. gurultu. - işçilər arasında bir gurultu qopdu. - bu gurultu nədən ötürüdür. 8. dağnıq. təşəttüt. iftiraq. 9. qatışıq. iləc. məxlut. 10. cinli. - qarışığı var. 11. müğəlləq. anlaşılmaz. 13. məxlut. məmzuc. muxtəlit.
- qarışıq marışıq: qarşıq murşuq: qarş murş. qarma qarş. müşəvvəş. çox pıtlaş.
- qarma qarışıq: sırasız. düzənsiz.
- qarma qarışıq: allaq bullaq: allaq mallaq.

qarışlamaq - çətinliyi qarışlamaq: dalqayı başa almaq: fıtınanın qarşısına gedmək.

qarışma qatılış. iltihaq. inzimam.

qarışmaq yubalmaq_ka. yubanmaq. burbaşmaq. tolaşmaq. dolaşmaq. giript olmaq. - dolaşmış saçlar. - göz alacalanmaq: bulanmaq. iyi görməz oldu.

qarışmal qırışmal. ütük. ütükçü. ütüçü. oportünist

qarqa ( . <> n ) qarqan. (< qaqmaq: vurmaq). 1. oğru. çalan. 1. çırpan. vuran. 1. falçı. bağıçı.

qarqa 1. qarqanmış. 2. suçlu. günahkar. 3. müttəhim.
- ala qarqa: qara ilə qurşunsi qarqa.
- qarqa burın: tel, sim burmağ üçün bir qısqaç çeşiti.
- qarqa dələn: çox yumşaq qabıqlı badam çeşiti.
- qarqa döləyi: əbucəhl qarpızı tuxumu.

qarqacıq kiçik qarqa.
- qarqacıq burqacıq: əğri üğri davranış, yazı.

qarqan ( n <> . ) qarqan. (< qaqmaq: vurmaq). 1. oğru. çalan. 1. çırpan. vuran. 1. (< qarmaq: qaramaq: vurmaq). falçı. bağıçı.

qarqanmış qarqa.

qarqaşalıq alaverə. qarışıqlıq. hərci mərc. aşun. aşub. aşnuq.

qarqavul kündəçi. türməçi.

qarqınmaq qarğınmaq. oynamaq. oyalanmaq.

qarqış qaqrış. ilənc. ilgənc. yanu. ilinc. lə'nət.

qarlamaq qarımaq. 1. qar yağmaq. 2. qara dönmək. - yağış soyuq havada bərkiyib qarar (qara çönər). - yağış qarıdı: yağış qara döndərdi.

qarlı karlı. asılı. asığlı. mənfəətli. faydalı.

qarlıq 1. suyuq nərsələri soyutmaq üçün, ortalarında qar, buz üçün özəl qabcıqı olan qab.- qarlıqı işə qoymaq. - qarlıqın qarı ərimiş, suyu ılınmış. - qarlıqda su qalmamış. 2. Karlıq . sağırlık. çukralık_7. 3. qarlı. qar yağmağa əğik olan. - qarlı hava.

qarlı qarlıq. qar yağmağa əğik olan. - qarlı hava.

qarma - qarma qarışıq: sırasız. düzənsiz.
- qarma qarışıq olmaq burğaclanmaq. burğaşlanmaq. burşaqlanmaq. qarğışıqanmaq.
- qarma qarışıq: allaq bullaq: allaq mallaq.
- qarma qarş: qarş murş: çox pıtlaş. qarşıq. qarışıq. müşəvvəş.

qarmaq 1. avqar. avlamaq, tutmaq ayqıtı. 2. qara yer. qara qızıl. topraq. - dəniz qarmış isə, artıq gəlir ol. və gər inmiş isə, əksik gəlir ol.

qarmaqmaq Qərqərə edmək:

qarman dilab. dolab. qolun, qulağın burmaqla, qurmaqla çalınan çalqı qutusu. - dolab çivisi: orta oxu.

qarmançı xərmənçi. yığan. toplayan.

qarman qaraman.

qarmanlamaq xarmanlamaq. yığmaq. toplamaq.

qarpız - qozalaq qarpız: cır, cılız.

qarsaq tülkü soylu, qarın bölümü ağ, dərisi kürklük heyvan.

qarş - qarma qarş: qarş murş: çox pıtlaş. qarşıq. qarışıq. müşəvvəş.

qarşan qarışan. 1. ixtilat edən. imtizac edən. 2. girən. taxılan. müdaxilə edən. - işmə qarşan olmadı. - işnizə qarşan yoxdu.

qarşı 1. müzd. 2. tərsə. muqabil. - tərsəindən ged. - tərsinə çıxmaq: qarşına çıxmaq.
- qarşı durmaq. əğri durmaq.
- qarşı durdurmaq: tovrandırmaq. tavrandırmaq. dayandırdmaq.
- qarşı durmaq. tərs gəlmək. muxalifət göstərmək.
: - qarşı durmaq: dayanmaq. tavranmaq. davranmaq. tovranmaq.
- qarşı qarşıya gəlib bir işə quruşmaq: turşamaq . durşamaq. (< durmaq). duruşmaq. durşuqmaq. turuşlaşmaq. turş turşa gəlmək. bəhsə, cəngə girişmək.
- qarşı qarşıya: burun buruna. baş başa. yaxından.
- qarşı qoymaq istəmək: otrunmaq.
- qarşı qoymaq: otruşmaq. qarşı gəlmək. qarşılaşmaq.
- qarşı durmaq: başınmaq. öngərmək. dik gəlmək. köks gərmək. muqavimət edmək.
- qarşı qurşı: başsız ayaqsız. çaş baş. baş göt.
- dik, qarşı durmaq: dirənmək. müxalifət edmək.

qarşıq qarışıq. 1. cinli. aluğdə. alalı. alqın. - qarışığı var. 2. müğəlləq. anlaşılmaz. 3. məxlut. məmzuc. muxtəlit.
- qarşıq murşuq: qarışıq marışıq: qarş murş. qarma qarş. müşəvvəş. çox pıtlaş.

qarşıqlıq fəsad. fitnə.

qarşılaşmaq otruşmaq. qarşı qoymaq. qarşı gəlmək.

qarşılıq 1. bədəl. əvəz. - ondan buna qarşılıq çıxmaz. 2. padaş. mükafat. - buda iyiliklərivin qarşılığı. 3. cəvab. 4. rədd. tə'riz. e'tiraz. - haxlıda olsan, atava qarşılıq vermə. 5. kıredi. qəranti. - qarşılığın bulmadan heç bir xərcə girmə. - bu onarmaların (tə'miratın) qarşılığı varmıdır. 6. muvazinə. 7. çalışma qarşılığı. əmək. müzd. mükafat. əcr.

qarşılıqlı 1. iki yanlı. iki başlı. - qarşılıqlı sevgi.2. üz bə üz. - qarşılıqlı kanpə. - bu bağın iki qarşılıqlı qapısı var. - qarşılıqlı sevgi. 3. cəvablı. - qarşılıqlı məktub.

qarşıt 1. tayat. yanıt. cəvab. - sorularım hamısı qarşıtsız qaldı. - səsimə qarşıt vern olmdı. - qarşıt vermək. - qarşıtlarız çox boş. 2. e'tiraz.
- qarşıt qoymaq, vermək: tayatmaq. tayat vermək. yanıtmaq. cəvab vermək. - bir az daha sordum, tayatdı. - sorularım hamısı tayatsız qaldı. - səsimə tayat vern olmdı. - tayat vermək. - tayatlarız çox boş.

qartadaq xırtadaq. xarp xarp. xırp xırp. sərt nərsəni ısırırkən, qaba qaba qaşınırkən eşidilən səsi yansıtır. - əlindəki almanı qartadaq dişləyirdi.

qartal quşun böyük, yırtıcı çeşiti. - qartal pəncəsi: düğümlü bir kök. - qartal daşı: "aetie" denilən daş. - qartal tüki: bitgi adı. - çaqır, qartal pəncə: qıynaqlı. qaparuzçi.

qartalka rəhbə rəh. ağlı qaralı. çal. alavan.

qartalmaq qartlanmaq.

qart 1. yaşlı. qarı. qarıq. keçmiş. geçgin. əsgimiş. qıtlaşmış. 2. böyük. yekə. 3. qırt. xırt. xarp. xırp. sərt nərsəni ısırırkən, qaba qaba qaşınırkən eşidilən səsi yansıtır. 4. gobut. bədəxlaq.

qartlanmaq qartalmaq.

qartlıq gobutluq. bədəxlaqlıq.

qartuq qırtuq. dımrıq. kiçik sürgü.

qarturmaq qardırmaq. tıqamaq.

qarucaq (< qaramaq: bəkləmək. gözləmək). qorucaq. bəkləmə. bəklək. duracaq.

qaruqmaq qərq olmaq. batmaq. dalmaq. girmək. düşmək.

qarunğ şişman. yekman.

qarurə otraq. kavruz. havruz. oda içində oturulan qab.

qaruş qaluş. qapuş. çamurdan qorunması üçün ayaqqabın üstündən geyilən çəkmə.

qas - Kas boya. mat (boya). şavsız. bulaşιq. veyran. unqundal_8.
- qas qatı qalmaq: gəbərmək. ölmək.

qas 1. qaz. iki nərsənin arasında olan aralıq, fasilə. ölüçü. çəki. 2. qıs. qos. "q" ilə başlayan bir sıra sözlərin başına gəlib, anlamın güclətir. - qas qatı. - qos qoca. - qıs qıvraq.

qasa kasa 1. (< kavsa). qəhf_ərab (< kav). kava. (< qapsa). sandıq. xəznə < qazan. - sərraf kasası. - devlət kasası. 2. qasıntı. savurqac. fırtına. yələn. yelən. qatı yel.

qasalaq kasalaq. güfəz_ka. gövəz. güvəz. qurumlu.

qasat kasad. kəsət. 1. qısıq. yağsız. yaxımsız. sürüşsüz - sürüşsz bazar. 2. yoxsulluq. qıtlıq. - para kasadı yoxumuzdur. - yemək kasadı.

qasıb kasıb. yoxsul. çıqan. çıqay₉. yarqıl. yarlıq₉. yazıq.

qasıq 1. qısıq. əksik. əksək. naqis. - qasıq yarığı: fətq. 2. qarnın alt yanı.
- qasığı çatlamış.
- qasıq otu: bitgi adı.
- qasıq bağı: qasıq çatlağını ( fətqi) tutmağa yaylı (əsnək. keşli) bağ.
- qasıq otu qızıl yapraq.
- qasıq bağıcı: qasıq bağı yapan, onu bağlayan usda bağıcı.
- qasıq biti: ətə yapışan bir kənə çeşiti. qırq ayaq.
- qasıq çatlağı: qasıq kəsəli: fətq.

qasılmaq 1. qısılmaq. çəkilib daralmaq. - donum qasıldı. 1. əksilmək. azalmq. - gəlirim qasıldı.

qasınmaq darlaşmaq. paltarı sonradan darlaşdırılmaq. sason vurulmaq.

qasıntı 1. qasa. savurqac. fırtına. yələn. yelən. qatı yel. 2.sason. paltarın daralması üçün sonradan vurulmuş tikiş. - bu yələyə iki qasıntı vurun. - kotun qasıntısın sök bolalsın.

qasmaq 1. qısmaq. çəkib daraltmaq. - donumu qas. - qasmalı nərsə. 2. əksiltmək. azaltmq. - gəlirim qasıldı. 3. toplamaq. qanğırmaq. qanırmaq. qoparmaq.

qasnağ gərgəf. dar. çərçivə. dəzgah. qab. qornıc. çərçivə. qab. çevrə. çəmbər. - qasnağa gərmək. - qasnaq işləmək: gərilmiş, çəmbərə çəkilmiş parçada qolay bir çəkiş, naxış işləmək. - bu çəkinin qornıçı əsgimiş.

qasnaşmaq qıstaşmaq. titrəşmək. sılaşmaq.

qaş qaş. (aç. qaç: hər iki söz ayrıqı göstərir). 1. nərsənin açıq yeri. çataq. çatı. 2. yəhərin öndə arxada olan ayrıq, qalxıq yeri. 3. qaşı. qaşın. qaşıl. təhrik. 4. qoyma. oturma.- üzüyün oturması. 5. kişi gözü üzərində yayaq (kamanlı) uzanan qıssa qıllar. 6. qaşa oxşar kimi, yaylı belli olan nərsələrə deyilir.
- əğrək önü: art qaşı: yəhər qaşı: yəhərin ön arxasında olan belli yüksək yerləri.
- qaltaq qaşı: yəhərin öndə arxasında olan yüksək yeri.
- qılıc qaşı: qılıncın (əğri olan) sapı.balçaq.
- dağın qaşı: dağın yörəsi.
- qaş atmaq: im edmək. imgəmək.
- qaş basdı: 1. alnı üsdə saxlanılan. alınçaq bağı. alınçaq. ləçək. 2. çatqı. sevgili. dildadə. əsabə. - ağrısız başa qaş basdı: gərəksiz yerə qonaqçı olmaq. başına bəla axtarmaq. lizumsuz təkəllüf.
- qaş çatmaq: qaş gözsünmək: qapsunmaq. qapusluq, əbusluq edmək.
- qaş yapayım dərkən, göz çıxarmaq: iş düzəltmək diləyi ilə iş pozmaq.
- qaşla göz arasnda: dimdə., anda. ində. imdə. bir anda. göz qıpımıda.
- gözün uzərində, qaşın var deməmək: olmasın yumşaqlıq göstərmək. incidən ağır söz blə deməmək. incidicək belə bir söz söyləməmək.
- üzük qaşı: seçgin.

qaşak 1. xaşak. qaşıntıı. süprüntü. 2. əlin dörd barmağın birləşdirib, ənsədən çalma durumu. 3. qaşınan. qaşınması olan. qurduşlu.

qaşaqı qaşağı. 1. qaşımağa yarar qaşıq.- kürəyim qaşınır, bir qaşağıda bulamam. - savaş qaşağı: qavğa qaşağı savaş kürəsi. 2. nərsənin tozun tozağın almağa, saçaq, simin dişli ayqıt.

qaşaqlamaq əlin dörd barmağın birləşdirib, ənsədən çalmaq. peysərə salmaq (çalmaq).

qaşamaq qaşarlamaq. tumarlamq. tımarlamq.

qaşan dincək. dinlik. dişlik. rahatlıq. istirahatlıq.

qaşana kaşana < kovşan. (< kov. kav). yuva. ev.

qaşandırmaq dincətmək. dinlətmək. rahatlamaq.

qaşanmaq dincəlmək. dinlənmək. rahatlanmaq.

qaşar qaşır. 1. qaşıyan. qoparan. 2. qoğan. ayıq. uzaqladan. tərd edən.

qaşarlamaq tumarlamq. tımarlamq. qaşamaq.

qaşı qaşın. qaşıl. təhrik.

qaşıq 1. qaşqı. qaşqa. (qaşırmaq, qaçımaq, qoparmaq, qırmaq, ayırmaq ayqıtı). { hər ayqıt ki kəsərlik, qırıqlıq qılığı, xəsiyəti olsa, bu adı daşıya bilər}. özəlliklə yeməyi parçalayıb, tikə tikə ağıza götürən araca adlanıb. yapılarda gəci kəsib, naxışlayan arac. 2. qaşınmış, oyulmuş nərsə. özəlliklə dənəli, suyuq nəsələri götürməyə yarar arac. 3. mühərrik.
- aş qaşığı: yemək qaşığı.
- çomaqlı, çanaqlı çəngəl, qaşıq: bu ara oğuq, doğranmış olan nərsələri götürməyə, çəkməyə yarar: çoxmaq. - iki çoxmaq salad.
- çay qaşığı: kiçik qaşıq.
- gümüş qaşıq çatal taxımı.
- bir qaşıq yemək: çox az.
- qaşıq atmaq: çox istəklə yemək.
- ağzının qaşığı değildir: ağzına sığmaz.
- bir qaşıq suda boğmaq: çoxlu qısqancılıq, kin duymaq. bir öcmanlığın, düşmanlığın göstərmək. - səni bir qaşıq suda boğaram.
- qaşıq öcmanı: qaşıq düşmanı: qadın. arvad.
- qaşıqla verib, sapı ilə göz çıxarmaq: bir iyilik görüb, başa çalmaq. baş yarmaq. gözə soxmaq.

qaşıqçı - qaşıqçı avırdı: ovurdu çökük. çökük yanaqlı.
- qaşıqçı əlması: adlım bir daş.

qaşıqçin qaqsı qaşığa oxşar ördək.

qaşıl qaş. qaşı. qaşın. təhrik.

qaşıma qurca. qurda. təxriş.

qaşımaq 1. boşamaq. ötürmək. buraxmaq. 2. qazımaq. qıraşmaq. qıraşlamaq. aşındırmaq. oymaq. oğmaq. qıcıtmaq. sürtmək. 3. quşqutmaq. təhrik edmək. - qonşu qonşunu qaşımaz. - qonşunun itin qaşıyan, ısrınar. 4. əmritmək. gidiştirmə üzündən qıdıqlamaq. 5. qazımaq. silmək. - bu tümlədən (cümlədən) bu sözü qazın. 6. qurdalamaq. qurcalamaq. təxriş edmək.

qaşın qaş. qaşı. qaşıl. təhrik.

qaşınan qaşınması olan. qaşağ. xurduş. qurduş.

qaşındırmaq hərəkətləndirmək. təhrik edmək. qıcıqlamaq. tırmalamaq. dırmalamaq. təhyic edmək. - onun sözlər başımı tırmlayır.

qaşınma 1. gicişmə. - olmasın qaşınma. - genə qaşınması tutmaq. 2. özünü qaşıma. - bu qədər qaşınmaya nədən nədir. 3. boşunma. ötrünmə. burxılma. 4. kəndinə qarşı, davranışa nədən vermə. nərsəni, kimsəni öz kəndinə quşqutma. - qaşınma iç bulantıdan nədəndir. 5. qımıltı. - tanrı özü qımıltıvı qoysun.

qaşınmaq 1. qaşnamaq. boşunmaq. ötrünmək. 2. işəmək. 3. qaşnamaq. gicişmək. - olmasın başım qaşınır: başım sökülmək istəyir. 4. dırnaqsı, sərt nərsə ilə bir yeri oğmaq. - qaşınmaq ötür dırnaqın uzat. - uyuz kimi, durmadan qaşınır. 5. kəndinə qarşı, davranışa nədən vermək. nərsəni, kimsəni öz kəndinə quşqutmaq. - dayaq yemək üçün qaşınır. 6. didinmək. gicişmək. gədiklənmək. (< gədik. kərdik < kər).7. gicişmək. gədişmək.- ovucum gədişir. - yaram gədişir. 8. hərəkətlənmək. təhrik olmaq. 9. qazınmaq. dərini, başqası, qazırcasına, dırnaqa tay nərsə ilə, bərk bərk qaşımaq. - nə qazınırsın belə. - içi qazınmaq. 10. qımıldanmaq. - tanrı özü qımıltıvı qoysun.

qaşıntıı xaşak. qaşak. süprüntü.

qaşır qaşar. 1. qaşıyan. qoparan. 2. qoğan. ayıq. tərd edən.

qaşıyan qaşar. qaşır. qoparan.

qaşqa qaşqı. qaşıq. (qaşırmaq, qaçımaq, qoparmaq, qırmaq, ayırmaq ayqıtı). { hər ayqıt ki kəsərlik, qırıqlıq qılığı, xəsiyəti olsa, bu adı daşıya bilər}. özəlliklə yeməyi parçalayıb, tikə tikə ağıza götürən araca adlanıb. yapılarda gəci kəsib, naxışlayan arac.

qaşqabaqlı quraq. tutuq. kibritçi. asıq üz.

qaşqı qaşıq. qaşqa. (qaşırmaq, qaçımaq, qoparmaq, qırmaq, ayırmaq ayqıtı). { hər ayqıt ki kəsərlik, qırıqlıq qılığı, xəsiyəti olsa, bu adı daşıya bilər}. özəlliklə yeməyi parçalayıb, tikə tikə ağıza götürən araca adlanıb. yapılarda gəci kəsib, naxışlayan arac.

qaşnamaq qaşınmaq. 1. boşunmaq. ötrünmək. 2. işəmək.

qat 1. qut. iti. 2. möhtəva. 3. taq. güc. tab. tav. 4. mərtəbə. çatı. 5. tav. tov. kərəm. rəf. rədif. çin. - bu duvar on tav kəpiçlidir. - yer tavları.

qat 1. sıra. qoşı. sinif. - qatla: sıra ilə. - qatlı qıtımlı: sırlı sıralı. 2. büküm. bükülmüş nəsənin hər bükümü.- parça qat yemiş. - ipək qumaş qat yeməz. 3. rədif. rədə. - iki qatda durun. - birinci qat. - iki qatlı ip. 4. bükmə. qırma. qırım. - parçanı, kağazın qat yeri. 5. qoşu. takım. dəsd. set. - bir qat geyim. - bir qat istikan. 6. bir ölçünün tayı, bənzəri. - bir qat verdin, bir qat al. - verdiyivin beş qatın aldın. - bir qat su, iki qat yağ tök. 7. dərəcə. dərəcə. - yuxar qata çatmaq. 8. quşların daşlığı. - toyuq qatı. 9. qatı. bək. bərk. sərt. - qat davranma. 10. donuq. donmuş. balta. dik. - qat dur. - hava soyuqdan qat kəsilmiş. 11. şaşa. şaşqın. heyran. - qat kəsildik: qat qaldıq: şaşa, açıla qaldıq. dona qaldıq.
- qat qala: ən qatı. ən sonu. ən nəhayəti. - qat qala onbeş tümənə verə bilərəm. 12. büklüm. - iki büklüm: iki qat.13. qatı. bərk. sıqı sıkı. sıxı. sərt. - sıqı ət. sıqı sümük: gəvrək olmayan. 14. yan. qulluq. xidmət. hizur. qabıl. - xan qablında: xan qabalında: xan qabağında: xan qatında. - onun qurrasından (qururundan) qatına varılmaz. 15. fikir. məslək. əqidə. - mənim qatımda onun dəğəri yoxdur. - qatsız kişi: idəsiz adam. - qatlı durumlu: fikirli muqavimətli. - ərənlər qatında almasın bir parlaq daşdan ayrımı (fərqi) yoxdur. 16. dəvə tikəni yemişi. tikənli şeylərin yemişi. hər bir ağacın yemişi.
- qat olan. duzlanıb, qurutulmuş, qatınmış, bərkimiş ət: qatıt. basdırma. 3. bədəxlaq. 4. qət. tabaq. yapraq. - iki tabaq kağız.
- quş qatı: qonsa. quş qursağı.
- qat qat: {1. dərcə dərcə: dərəcə dərəcə. 2. qatında qat (> qat əndər qat). çox çox. böyük qat. - bu sıra qabaxkından qat qat iyi oldu.
- iki qat: {1. müzaəf. - bu gün dündən iki qat sıcaq. 2. bükülmüş. qatlanmış. - qocalıqdan iki qat olmuş. - yorqunluqdan iki qat oldum}.
- qırx qat: qatlağ. qat qat. heyvanın gəviş gətirə qursağı.
- lay lay, qat qat olan: qatmarlı. qatmar. çox yapraqlı. çox dolanbaclı. - qatmar çiçək. - qatmar çadıra. - qatmar manto. - qatmar börk.
- qat qat edmə: qatlama. bükmə. devşirmə. - qatlama yeri: bükmə yeri. qırım.

qataq 1. qətəq. kətək. kətə. qatmarlı çörək. düğü unundan bir çeşit çörək. 2. örtük. (qətdəmək: qatdamaq: örtmək). bir çeşit parça.