Salam olsun İbrahimə

Din aliml
ərinin hüzurunda  
Əmir Məncər və digərləri 
Evdən  bayıra  çıxanda  əlinə  təsbeh  götürüb  zikr  deyən 
çox adam görmüşəm. Lakin onların bəzisi yalnız dildə zikr 
deyir,  Allahdan  ötrü  heç  bir  iş  görmürlər.  Günah  şəraiti 
yarananda  da  bəziləri  büdrəyirlər.  İbrahim  isə  əməllərinə 
çox diqqət yetirir, özündən haqq-hesab sorurdu və bu işlər 
onun  zahiri  həyatında  görünmürdü.  O,  digərlərinin 
qarşısına çox adi şəkildə çıxır, deyib-gülür, zarafat edirdi. 
Əməllərindəki 
ixlası, 
ehtiyatlılığı 
və 
diqqətliliyi 
görməkdən ötrü onunla get-gəl etmək lazım idi.  
İbrahim  bu  mənəviyyatı  böyük  din  alimlərinin 
dərsindən 
və 
heyətin 
məclislərində 
ruhanilərin 
çıxışlarından  öyrənmişdi.  O,  tez-tez  məscidə  gedir, 
alimlərdən bəhrələnirdi. 
Bunu da demək lazımdır ki, İbrahim birgecəyə məddah 
olmadı. O, təcrübəli məddahların çıxışlarını dinləyir, Əhli-
beyt ailəsinə xidmət etmək üçün onlardan kömək istəyirdi. 
Bu  insanların  biri  Hacı  ağa  Turabi  idi.  Bir  dəfə 
İbrahimlə  onun  evinə  getdik.  Hacı  ağa  Turabi  ixlaslı  və 
təcrübəli məddahlardan idi. İbrahim onun önündə dizi üstə 
oturub  dedi:  "Hacı  ağa,  gəlmişəm  ki,  İmam  Hüseynə  (ə) 
qulluqçuluq işində mənə kömək edəsiniz". 
Hacı ağa Turabi də İbrahimi çox sevirdi, bildiyi şeir və 
üslubları ona öyrədirdi. 
İbrahimgil  inqilabdan  öncə  Ziba  xiyabanına  köçdülər. 
O  xiyabanın  hər  küçəsində  bir  ilahi  din  alimi  yaşayırdı. 
İmam  əl-Qaim  (ə)  elm  hövzəsi,  Məhəmmədi  məscidi  və 
onlarla  hüseyniyyə  oranın  əhalisinin  dindarlıq  səviyyəsini 
göstərirdi. 

---

 
66 
İbrahimgilin  məhəlləsində  böyük  bir  din  alimi 
yaşayırdı: Əllamə Məhəmmədtəqi Cəfəri. 
Bu  böyük  alimin  çox  yaxşı  əxlaqı  vardı  və  əksər 
əhalinin  hörmətini  qazanmışdı.  İbrahim  də  onu  sevir, 
evində keçirilən məclis və əzadarlıqlarda iştirak edirdi. 
Əllamə Cəfərinin oğlu İbrahimin yaxın dostlarından idi. 
İbrahim  bu  böyük  alimdən  bəhrələnir  və  onu  çox 
sevirdi.  Əslində,  bu  münasibət  qarşılıqlı  idi.  Əllamə  də 
inqilabçı və mömin bir gənc kimi İbrahimi çox sevirdi. 
İbrahim  Fəthülmübin  əməliyyatında  yaralananda 
Əllamə Cəfəri ona baş çəkməyə getdi və evlərində bir saat 
qonaq oldu. Halbuki o, adətən kiminsə evinə getməzdi. 
Əllamənin  oğlu  Əli  Cəfəri  müsahibəsində  deyirdi: 
"İbrahim  Hadi  yaralanıb  evə  gələndə  əllamə  ona  baş 
çəkmək  istədiyini  bildirdi.  İbrahim  əllamənin  gəldiyini 
görüb  o  vəziyyətdə  ayağa  qalxmağa  çalışdı  və  dedi: 
"Ustad,  siz  nə  üçün  zəhmət  çəkmisiniz?!  Biz  yaxşılaşıb 
hüzurunuza  gələrdik".  Əllamə  isə  belə  cavab  verdi:  "Sizə 
baş  çəkmək  bizim  borcumuzdur.  Siz  canınızı  bu  yola 
qoymusunuz". 
Sonra  əlavə etdi:  "Hər  dəfə  siz  gəlib dərs öyrənirdiniz, 
indi bizim növbəmizdir; gəlib sizdən dərs öyrənməliyik". 
İbrahim  çox  utandı  və  narahat  halda  dedi: 
"Əstəğfirullah,  ustad.  Biz  sizin  ayağınızın  tozu  ola 
bilmərik.  Nəyimiz  varsa,  sizdəndir.  Dua  edin  ki,  vilayət 
yolunun əsgəri ola bilək". 
Qardaş  Əli  Kəlic  həmin  gün  gördüklərini  belə  təsvir 
edir: "Ayətullah Səidi xiyabanından keçəndə bir land rover 
maşını siqnal verdi. Dostlarımdan biri sükanın arxasından 
mənə  dedi:  "Ağa  İbrahimi  görmək  istəyirsən?"  “Bəli”  – 
deyib içəri atıldım. Arxa oturacağa baxan kimi çox xəcalət 

---

 
67 
çəkdim 
və 
ədəb-ərkanla  salam  verdim.  Əllamə 
Məhəmmədtəqi Cəfəri arxamda oturmuşdu. 
İbrahimgilə  getdik.  Salamlaşandan  və  hal-əhval 
tutandan sonra İbrahim danışmağa başladı. 
– Ustad, biz cəbhədə bir çox məsələlərə əmin oluruq. 
Sonra  əli  ilə  bir dairə  cızıb  dedi:  "Əgər dünya  bu kürə 
kimi  olsa,  İmam  Mehdi  (ə)  mənim  bu  qollarım  kimi  onu 
əhatəyə  alıb.  Allah  da  bütün  kainata  şahiddir  və  nəzarət 
edir". 
Əllamə  sakit  qalıb  İbrahimin  irfani  ifadələri  haqda 
fikirləşdi.  Sonra  İbrahim  kəramətlər  və  qeybi  yardımlar 
haqda xatirələr danışmağa başladı”. 
*** 
İbrahimin qonşusu və dostu Məhəmməd Xurşidi deyir: 
"İbrahim  yaralanıb  Tehranda  qaldığı  zaman  bir  dəfə  onu 
motosikletlə Ziba xiyabanına apardım. 
– Ağa İbrahim, inşallah haraya? 
– Əllamə Cəfərini görməyə gedirəm. 
–  Hansı  əllamə?  Televiziyada  qəliz  türk  ləhcəsi  ilə 
danışan əllaməni deyirsən? Mən də gələ bilərəm? 
– Hə, istəyirsənsə gəl. 
Əllamə Cəfərinin evinə girdik. Ətrafında bir neçə nəfər 
oturmuşdu və o danışırdı. 
İbrahim çəliklə otağa girdi. Əllamə İbrahimi görən kimi 
yerindən  qalxıb  onu  qarşıladı,  sonra  da  gözəl  ləhcəsilə 
dedi:  "Bəh-bəh!  Ağa  İbrahim!  Buyurun,  buyurun”.  O, 
İbrahimi məclisin başına apardı. Ona hörmət olaraq hamı 
ayağa  qalxdı.  Sonra  əllamə  elə  qəribə  söz  dedi  ki,  özüm 
eşitməsəydim, inanmazdım. 
-  Ağa  İbrahim,  mənim  yerimdə  əyləş,  gərək  biz  sizə 
şagirdlik edək. 

---

 
68 
Əllamə  bu  cümləni  deyən  kimi  İbrahimin  üzünə 
baxdım.  Çuğundur  kimi  qızarmışdı.  Şagirdlərin  yanında 
oturub dedi: "Ustad, siz Allah, bizi utandırmayın”. 
Əllamə çox isrardan sonra öz yerində oturdu, danışdığı 
mövzunu  davam  etdirməzdən  öncə  yanındakı  dostlarına 
üzünü tutub bir cümlə dedi. O cümləni yaxşı xatırlayıram: 
"Ağa İbrahim mənim ustadımdır". 
Mən  Əllamə  Cəfərinin  elmi  səviyyəsi  haqda  çox  şey 
bilmirdim, 
ancaq 
televiziyadan 
danışdığını 
çox 
görmüşdüm. Bilirdim ki, bu böyük filosofun sözü səbəbsiz 
deyil. 
Günlər  ötdü  və  nəhayət,  İbrahim  Vəlfəcr-hazırlıq 
əməliyyatında  şəhadətə  qovuşdu.  Onun  şəhadət  xəbərini 
bir  müddət  elan  etmədilər.  Elə  bilirdilər  ki,  sağdır  və  əsir 
düşüb. Lakin bir gün onun itkin düşməsi xəbəri yayıldı. 
Bu haqda Əllamə Cəfəriyə məlumat verən adam deyir: 
"Əllamə  Cəfəri  İbrahimin  şəhid  olduğunu  və  cəsədinin 
itkin düşdüyünü eşidəndə çox narahat oldu, ətrafındakılara 
baxıb İbrahimin mədhinə bir beyt şeir oxudu: 
Bu eşq iddiaçıları bixəbərdirlər. 
Xəbərdar olandan isə xəbər gəlmədi. 
Burada Əllamə Cəfərinin İbrahimin şəxsiyyətinə uyğun 
fikirlərini qeyd etməyimiz yaxşı olar: 
"Ən  güclü  adam  özünə  sahib  olmağı  bacarandır;  bu 
dünyada başqa heç bir şeyə malik olmasa da. 
Əksinə,  bir  adam  bütün  dünyaya  malik  olsa,  amma 
özünə  sahib  ola  bilməsə,  onu  ən  aciz  insan  saymaq 
lazımdır".
1
  
                                                 
1
  Əllamə  Məhəmmədtəqi  Cəfəri,  İmam  Hüseyn  (ə)  –  mütərəqqi 
mədəniyyət şəhidi, s. 165. 

---

 
69