TÜRKÇENİN OĞUZ SAHASININ İKİ VATAN ŞAİRİ: BAHTİYAR VAHAPZADE VE
ABDÜLFETTAH RAUF’UN “VATAN” TEMALI ŞİİRLERİ ÜZERİNE KARŞILAŞTIRMALI
BİR İNCELEME
BAED / JBRI, 7/1, (2018), 111-166.
163
A. Rauf’un şiirlerinde vatan tasvirinde bir “mazi-hâl” karşılaştırması
ön plana çıkmaktadır. Osmanlı Devleti’nin “Beşyüz yıl” boyunca milyonlarca
şehit üzerine kurulan şanlı düzeni, şairin yaşadığı dönemde siyasi ve kültürel
bir değişim yaşar.
Vatanın yeni hâli, Abdülfettah Rauf’un şiirinde kimi zaman “virane”,
kimi zaman bir “zindan” kimi zaman da bir “mezarlık” olarak tasvir
edilmektedir.
Adı, B. Vahapzade’de “Sovyet rejimi”, A. Rauf’ta “Komünist
Yugoslavya” olsa da her iki şairin de durum tespiti yaparak şikâyet ettiği
rejimler “sosyalist-komünist” rejimlerdir.
Durum tespiti şiirleri çerçevesinde bakıldığında, A. Rauf’un B.
Vahapzade’ye oranla daha romantik ve genel ifadeler kullandığı görülür.
B. Vahapzade’de mevcut olan “ezan sesi ve vatan” hassasiyeti, A.
Rauf’un tespit şiirlerinde daha yaygın bir şekilde yer alır.
Her ne kadar hem A. Rauf hem de B. Vahapzade; vatana dair
sevgilerinin verdiği yoğun bir coşku ile şiirlerini kaleme alsalar da, zaman
zaman umutsuzluk içeren şiirler de kaleme almıştır.
Her iki şairin de umutsuzluk içeren karamsar şiirleri temel olarak iki
noktada yoğunlaşır:
-Birinci umutsuzluk noktası; her iki şairin de vatanlarının yaşadığı
olumsuz süreçlerdir. Burada halktan bağımsız olarak, hâldeki şartlardan ve bu
şartların bütün gayretlere rağmen düzeltilememesinden kaynaklanan bir
durumdur.
-İkinci umutsuzluk noktası ise, vatanda yaşayan Türk-Müslüman
ahaliye yöneliktir. Hitap edilen kitle tarafından anlaşılmamaktır.
Bu umutsuzluk durumu, özellikle de A. Rauf’ta “ölüm beklentisi”ne
varacak sonuçlar doğurur.
| 
