Barnabas İncili 1 Barnabas İncili

Barnabas İncili 
67
Ah, bir karıncadan korkarken bir fili önemsemeyen nice nice 
insan vardır! 
Ve İsa bunları söyleyip mabetten çıktı. Fakat ele geçirip, 
babalarının Allah'ın kutsal kullarına yaptığı gibi, ona 
istediklerini yapamayan kâhinler kendi aralarında öfkeden 
kuduruyorlardı.
İsa, peygamberlik görevinin ikinci yılında Kudüs'ten çıkıp 
Nain'e gitti. Şehrin kapısına yaklaştığı sırada, ahali, herkesin 
ölümüne ağladığı dul bir annenin tek oğlunu mezara 
götürüyordu. Bu sırada İsa şehre gelmiş bulunuyordu. Ve halk, 
Galileli bir peygamber olan İsa'nın geldiğini anlayıp, ölüyü bir 
peygamber olduğundan kaldırabilir diyerek, kendisine 
yalvarmaya koyuldular. İsa çok korktu ve Allah'a yönelerek 
dedi, “Beni bu dünyadan al ey Rabbim, çünkü dünya delirmiş, 
nerdeyse bana tanrı diyecekler!” Ve İsa böyle deyip ağladı. 
Sonra melek Cebrail gelip dedi, “Ey İsa, korkma, çünkü Allah 
sana her sakat ve noksanlık üzerine güç vermiştir, o kadar ki, 
senin Allah adıyla bahşedeceğin her şey tümüyle yerine 
gelecektir.” Bunun üzerine İsa iç çekip, dedi, “Sen ne dilersen 
olur, Rab Allah kadir ve rahimdir.” Böyle deyip ölünün annesine 
yaklaştı ve ona acıyarak dedi, “Kadın, ağlama.” Ve ölünün elini 
tutarak, dedi, “Sana diyorum genç, Allah'ın adıyla iyileşip kalk!” 
Sonra, çocuk yeniden canlandı ve bunun üzerine herkes korkuya 
kapılıp, dediler, “Allah içimizden büyük bir peygamber seçip 
çıkardı ve halkını ziyaret etti.” 
Bu sırada Roma ordusu Yahudiye'de olup, memleketimiz 
atalarımızın günahları yüzünden onlara bağlıydı. Şimdi, 
Romalıların âdetiydi ki, halka yararlı yeni bir şey yapan tanrıya 
seslenip ibadet ederlerdi. Ve Nain'de bulunan bu askerlerin 
bazıları da bir ötekini, bir berikini paylıyor ve “Tanrılarınızdan 
biri sizi ziyaret etti ve siz buna hiç önem vermediniz. Eğer, bizim 
tanrılarımızdan biri bizi ziyaret edecek olsa, biz ona elimizde 
olan her şeyimizi veririz.

---