|
www.vivo-book.com
223
yaĢayır. Sənin kimi qoca dümbələk ilə yaĢamağın nə ilə
bitəcəyi haqqında bacılarım mənə xəbərdarlıq etmiĢdilər.
Yolun qalan hissəsini heç birimiz danıĢmadıq. MaĢın
evimə çatanda mən çemodanımı maĢından götürdüm və
Lidiyaya baxaraq dedim:
– Hələlik, sağ ol.
O səs çıxarmadan için-için ağlayırdı. Onun bütün üzü
göz yaĢlarına qərq olmuĢdu. Birdən maĢını yerindən kəskin
Ģəkildə tərpədərək Vestern Avenyu tərəfə sürdü. Mən həyətə
daxil oldum. Daha bir bədii qiraətdən evə qayıtmıĢdım...
Adətim üzrə poçt qutusunu yoxladım və sonra Katrinə
zəng vurdum. O, Texas Ģtatının Ostin Ģəhərində yaĢayırdı.
Deyəsən, o, həqiqətən, mənim səsimi eĢitməyinə Ģad
olmuĢdu. Mən də onun Texaslı ləhcəsini və ucadan
gülüĢünü eĢitməyimə Ģad olmuĢdum. Telefonda ona dedim
ki, onun mənim yanıma gəlməsini çox istərdim. Hətta dedim
ki, hər iki tərəfə yol pulunu da verməyə hazıram. Biz cıdır
yarıĢlarına baxmağa gedərik, Malibuya gedərik, biz... o nə
istəsə, onu edə bilərik.
– Henk, bəs sənin rəfiqən necə olsun?
| 
