|
www.vivo-book.com
331
Densi ulamağa baĢladı. Nəhayət ki, o nə baĢ verəcəyini
anlamıĢdı və ona görə də ağlayırdı. Onun gözlərindən sel
kimi göz yaĢları axırdı, birdən o səsini kəsdi, yumruqlarını
düyünlədi və bərkdən qıĢqırdı:
– MƏN DĠNQ-DONQ ĠSTĠYĠRƏM!
– Bura bax, Temmi, mən səni maĢında gözləyəcəyəm.
Mən evdən çıxdım və gözləməyə baĢladım. Təxminən
beĢ dəqiqə gözləyəndən sonra yenə evə geri qayıtdım.
Temmi hələ də Ģifonerin siyirmə qutularının birini çıxarıb, o
birisini içəri itələyirdi.
– Lütfən, Temmi, gəl gedək!
– YaxĢı.
O, Densiyə tərəf döndü.
– Qulaq as, nənən evə qayıdana qədər sən burda
qalacaqsan. Qapıları kilidlə və nənəndən baĢqa heç kimi evə
buraxma!
Densi yenə ulamağa baĢladı. Sonra bərkdən bağırdı:
– SƏNƏ NĠFRƏT ELƏYĠRƏM!
| 
