TƏFSİR ÜSULU VƏ TARİXİ 80
1. Sözün sonluq fleksiyalarında (irab) ixtilaf. Bu cür ixtilaf sö-
zün yazılışını saxlayır, mənasını da dəyişdirmir, yalnız sonluqlar-
da, yaxud səs tərkiblərində dəyişikliyə səbəb olur, məsələn , “hünnə əthəru ləkum” (Hud, 78) kəlamında “əthəru” sözü “əthərə” kimi oxun-
muşdur.
2. Sözlərin sonluqlarında, yaxud səs tərkiblərində baş verən, on-
ların mənalarını dəyişdirən, yazılışlarını isə saxlayan dəyişikliklər,
məsələn , “Rəbbəna baid beynə əsfarina” kəlamında ilk iki söz “Rəbbuna baədə” kimi oxunmuşdur.
3. Sözlərin sonluqlarında dəyişiklik etmədən onların hərfləri
barəsində ixtilaf. Bu zaman sözlərin mənaları dəyişilirdi, halbuki
yazılışı saxlanılırdı, məsələn, “keyfə nunşizuhə” 92 kəlamı “nunşiruhə”
kimi oxunmuşdur.
4. Sözün özü barəsində onun yazılış rəsmini dəyişdirən, amma
mənasını dəyişdirməyən fərq, məsələn, “in kənət illə sayhətən” ( Ya-
sin 29) kəlamı “illə zəqyətən” kimi oxunmuşdur.
5. Sözün həm yazılışında, həm də mənasında dəyişiklik, məsələn,
“və təlhin məndud” 93 kəlamı “və təlin məndud “ kimi oxunmuşdur ki,
burada “salxım-salxım sallanmış möüz“ dəyişilərək “salxım-salxım bir-birinin üstünə düzülmüş tumurcuqlar” mənasını almışdır.
6. Sözün cümlə tərkibində qabağa və ya geriyə çəkilməsi ilə
bağlı yerdəyişmə fərqi, məsələn, “və cəət səkrəu-l məvti bi-l həqqi” (
Qaf, 19) kəlamı “və cəət səkrətu-l həqqi bi-l məvti” kimi oxunmuşdur.
7. Artırma və ya əksiltmə yolu ilə dəyişiklik, məsələn, “ləhu tisun və tisunə nəcətən” 94
cümləsinə “nəcətən” kəliməsindən sonra
“ünsa” sözü də əlavə edilərək oxunmuşdur.
92 Bəqərə, 2/259
93 Vaqiə, 56/29
94 Sad, 38/23