|
VII Müasir təbabətin fəlsəfi və sosial problemləri
Həkimin dünyagörüşündə təbii-elmi və humanitar biliklər və onların sistemləşdirici rolu. Fəlsəfə insanların həyat strategiyası olması
Fəlsəfə və təbabətin qarşılıqlı əlaqəsi. Qədim təbabətdə fəlsəfi ideyalar. İnsanın biopsixisosial mahiyyəti. Fəlsəfə və tibbi dünyagörüşü. Biofəlsəfə anlayışı, onun “biologiyanın fəlsəfəsi” anlayışından fərqi. Biofəlsəfə - varlıq universiumunun dünyagörüşü, qnoseoloji, ontoloji və aksioloji problemlərinin həyat fenomeninin tədqiq edilməsi prizmasından bioloji istiqamətli fənlərarası bilik sahəsidir. Təbabət və fəlsəsəfinin qarşılıqlı əlaqəsi və inkişafının əsas mərhələləri. Öz predmetinə görə tibbi və fəlsəfi biliyin ayrılmazlığı – sinkretizm; öz predmetinə görə təbabətin fəlsəfi bilikdən ayrılması və tibbi biliyin və fəaliyyətin diferensasiyası; yeni sinkretizm – fəlsəfə və təbabətin qarşılıqlı əlaqəsinin güclənməsi. Nəzəri və praktik təbabətin metodoloji aspektləri: “sağlamlıq və xəstəlik”; “norma və patologiya”; “həyat optimumu”. Klinik təfəkkürün xüsusiyyətləri və mahiyyəti, onun qnoseoloji və məntiqi əsasları. Xəstəlik fəlsəfi-etik idrak obyekti kimi. Sağlamlıq ictimai sərvətdir. İnsan həyatının fəlsəfi mahiyyəti. Həyat hüceyrələrin funksional fəaliyyətidir. Həyatın genetik təhlükəsizliyi problemi. Biologiyada “həyat problemi”. İnsan həyatı onun beyin ritmlərinin təzahürüdür
Həyatın mənası prizmasında insanın özünütəsdiqi. Təbiblər və filosoflar həyat fenomeni haqqında. Həyatın inkişafının təhlili məntiqi. İnsanın genetikası təbabət fəlsəfəsinin obyekti kimi. Şəxsiyyətin həyat məkanı və təbabət. İnsan həyatının unikallığı. Qorxu və insan ömrünün mənası, həkim məsuliyyətinin fəlsəfi mahiyyəti. Bioetika fəlsəfi idrak sahəsi kimi. Bioetika sağlamlıq fəlsəfəsidir
İnsanın ölümü və ölməzliyi. “Ölmək hüququ” ətrafında müasir mübahisələr. Paternalizm və antipaternalizm. Evtanaziyanın sosial-mənəvi mahiyyəti. Həkim şəxsiyyəti fəlsəfi kateqoriyadır, onun təşəkkülü
Dostları ilə paylaş: | 
