KLİNİK Çalişma rehberi

KLİNİK ÇALIŞMA REHBERİ

ÇALIŞMA KONUSU : Yoğun Bakım Uygulamaları ve Temel Prensipler

DÖNEM : V

Eğitim programının yer aldığı tarih :

1. Yoğun Bakımın Genel Prensipleri

Yoğun bakim hayatı tehdit eden ciddi hastalığı olan hastaların bakımını içerir. Bu yüzden, böyle hastaların mevcut olan veya hızlı gelişecek bir veya birden fazla organ sistemlerinin fonksiyonlarının bozukluğu ile geleceği beklenebilir. Bu bireylerde organ fonksiyonlarının normal rezervleri bulunmamaktadır ve örneğin; böbrek yetmezliği, solunum yetmezliği veya kalp yetmezliği gibi durumların ortaya çıkması başka sınıf hastalara göre daha kolaydır. Organ yetmezliğinin tedavisi, ayni zamanda organ sistemleri arasındaki karmaşık etkileşimde de rol oynar. Örneğin, solunum yetmezlikli hastalardaki mekanik ventilasyon, azalmış kalp debisine neden olur ve böbrek, merkezi sinir sistemi veya gastrointestinal fonksiyon bozukluğu ile sonuçlanır. Yoğun bakım hastalarında komplikasyonlar için yüksek risk ihtimalinden dolayı, yoğun bakımdaki doktorun diğer organ sistem fonksiyon bozuklukları, komplikasyonların başlaması, olası ilaç etkileşimleri ve diğer uyarıcı veriler açısından alarmda olması gereklidir. Fizik bulgularda, laboratuar değerlerinde ve görüntüleme yöntemlerinden alınan bilgilerdeki değişiklikleri içermelidir. Ayrıntılara yönelik dikkat, yeni bir sorunun önlenmesinde veya erken tanınmasında esastır.

2. Soruna Dayalı Tıbbi Kayıtların Önemi

Soruna yönelik tıbbi kayıtların kullanılmasının yoğun bakımda özel bir önemi vardır. Sorunları etkin şekilde tanımlamak ve takip etmek için, her biri ayrı ayrı düzenli olarak değerlendirilmeli ve tanımlanmalıdır. Örneğin, böbrek yetmezliği gibi bir genel sorunun sonradan amino-glikozit toksisitesine bağlı olduğu belirlenmişse; bunun güncelleştirilmiş bir sorun listesi seklinde tanımlanması gereklidir. Ayni hastada sonradan ilişkili veya ilişkisiz böbrek sorunları olabilir, bu nedenle tekrar bir değerlendirmeye ve yeni bir sorun listesi oluşturmaya zorlayabilir. Normalde rahatça tartışılabilmeleri için tıp dışı durumlar da dikkate alınabilir. Bunun örnekleri; psikososyal zorluklar, zamanında ancak çözümlenmemiş hayat-sonu kararları ve hasta rahatıyla ilgili diğer sorunlardır. Sonuçta, hastaların mevcut sorununa yönelik tıbbi kayıt, hastayla ilgilenen doktor harici bir kişi ile uygun şekilde paylaşılmalıdır; bu da iletişimi arttıran, çalışanlar arası etkileşimi kolaylaştıran ve hasta bakımını iyileştirme hedefini yükselten bir süreçtir.

3. GENEL BİLGİLER A. YOĞUN BAKIM HASTASININ MONİTORİZASYONU: Yoğun bakım ünitelerindeki hasta bakımının önemli bir özelliği, eğitimli personelce yapılan devamlı monitörizasyondur. Bu tür monitörizasyon genelde elektrokardiyografi, kan basıncı ölçümü, pulse-oksimetre ve diğer otomatize yöntemlerle sınırlı gibi düşünülse de uygun bilgilerin düzenli birikimi monitörizasyonu oluşturur. Seri kan glikozu ve elektrolit değerleri, arteri yel kan gazları, saatlik ya da sıkça yapılan ventilatör ölçümleri ve vücut sıcaklığı değerleri YBÜ monitörizasyonunun parçalarıdır. Laboratuar verilerinin ve mekanik ventilasyon aktivitesinin seyir tabloları, 24 saatlik vital bulgu kayıtları, hemodinamik verilerin grafikleri ve ilaçların listesi iyi hasta bakimi için vazgeçilmez yöntemlerdir. Tüm çabalar bu tür bilgileri görüntülemenin en etkin ve en yeterli yollarını bulmak için harcanmalıdır. Doktorların, hemşirelerin, solunum terapistlerinin ve diğerlerinin kayıtlarını birleştiren yöntemler de özellikle faydalı olabilir. Bilgisayarlı veri toplanması ve görüntü sistemleri YBÜ'lerinde artan şekilde bulunabilmektedir. Bu sistemlerden bazıları yatak başı monitörlerden, mekanik ventilatörlerden, intravenöz infüzyon pompalarından, sıvı toplama cihazlarindan, klinik laboratuar araçlarından ve diğer araçlardan direkt olarak veri aktarırlar. Doktorlar, hemşireler ve hastabakıcılar takip notları koyabilirler ve verilen tedavi ile hasta gözlemlerine yönelik bilgi verebilirler. Bilgisayarlı veri sistemlerinin avantajları veri toplama için daha az zaman ve çalışma ile akim eğrileri, grafikler ve soruna yönelik kayıtları içeren çeşitli formatlarda verileri gösterebilme olanaklarını içerir. Bu tür veriler gerekirse başka bölgelere konsültasyon amacıyla gönderilebilir. Verilere bilgisayar yoluyla girilebilmesi araştırma ve kalite sigorta çalışmalarını kolaylaştırır; bu da çeşitli prognostik göstergeleri, hastalık şiddeti skorlarını ve YBÜ karar verme gereçlerini içerir. Bununla birlikte doğru şekilde kabul edilmeden önce tüm veriler dikkatlice gözden geçirilmelidir ve bu sistemlerin sonucu gelişebilir. Ve bu sistemlerin personele göre sınıflandırılmaları için biraz zaman gerekebilir B. DESTEKLEYİCİ VE KORUYUCU TEDAVİ Yoğun bakımdaki çoğu hasta için, bakımının önemli öğelerinden birisi hastalığın ikincil komplikasyonlarından ve tedavinin yan etkilerinden korumaktır. Çalışmalar, yüksek sıklıkta gastrointestinal kanama, derin ven trombozu, bası ülserleri, yetersiz beslenme desteği, nozokomiyal pnömoniler, idrar yolu enfeksiyonları, psikolojik sorunları, uyku bozuklukları ve yoğun bakımın beklenmeyen etkilerini ortaya koymuştur. Çalışmalar bu komplikasyonlar için risklerinden korunmak, tedavi etmek veya riskleri belirlemeye yönelik yapılmıştır. Beslenme desteği; antiasit, H2 bloker veya sükralfat ile üst gastrointestinal kanamaların, fraksiyone olmayan veya düşük-molekül ağırlıklı heparin ile derin ven trombozunun önlenmesi, agresif deri bakımı ve diğer destekleyici tedaviler YBÜ hasta sorunu listesinde yer almalıdır. C. HASTALARIN PSİKOSOSYAL VE DİĞER İHTİYAÇLARINA DİKKAT Hastanın psikososyal ihtiyaçları YBÜ'nde önemli bir durumdur. Ağır hastalığın ve onun tedavisinin psikolojik sonuçlarının hasta sonuçları üzerinde derin etkileri vardır. Önde gelen faktörler, lokal çevrede hastanın takipten uzaklaşması, uyku uyanıklık döngüsünün ciddi şekilde bozulması yoğun bakım çalışanlarıyla kolay ve hızlı iletişimde yetersizlik ve ağrı ile diğer tipte fiziksel rahatsızlıklardır. Aile bireyleriyle iletişim kuramamak kadar; çalışma durumu, günlük yaşam aktiviteleri, finansman ve diğer faktörlerle ilgili durumlar da ciddi hastalık durumunun duygusal maliyetini daha da artıran durumlardır. Yoğun bakım uzmanları ve diğer çalışan kişiler bu sorunlara çok yakından dikkat etmelidirler ve herhangi bir hastanın değişen bilinç durumunun ayırıcı tanısında psikolojik sorunları da düşünmelidirler. İlginç olarak doktorlar ve diğer bakım personeline hatırlatılması gerekir ki, yoğun bakım hastalığı yüksek mortalite ve morbidite oranlarıyla beraberdir ve daima da öyle olacaktır. Bazı hastalık süreçlerinin sonuçları modern kapsamlı tedavi yöntemleri olmasına rağmen değiştirilemez durumdadır. Tıbbi kararlar desteğinde, hasta ve ailesi ile konsültasyondan sonra bazı hastalar agresif tedavi almaya devam edeceklerdir, bazıları için ise tedavinin sonlandırılması en uygun karar olacaktır. Yoğun bakım doktorlarının tıbbi etik uzmanları ile beraber yaşam desteğinin devamı veya sonlandırılması gibi beyin ölümü, beslenme ve hidrasyon durumlarının tespiti gibi durumlarla ilişkili olarak etik ölçülerde bir beden oluşturmada önemli role sahip oldukları şaşırtıcı değildir. Yoğun bakım doktoru, hasta özerkliği, yazılı onam ve ret, sağlık bakımı için ilerlemiş yönerge isteği, vekil karar bilgileri ile bu bağlamda verilen kararların yasal sonuçları gibi konulardan haberdar olacaktır. Ayrıca, sağlık üzerindeki ekonomik kısıtlamalardan dolayı yoğun bakımdaki bakım maliyetinin giderek artan bir şekilde kısıtlanacağı beklenmektedir. Yoğun bakımdaki tedavinin kabul edilen sadece küçük hasta alt gruplarındaki sonuçları iyileştirdiğine dair kanıtlar vardır. Bazı hastaların kronik ve akut hastalıklarla birlikte öyle ciddi sorunları olabilir ki, hiçbir girişim hastayı geri çevirmeyebilir veya hastalığın gidişini iyileştirmeyebilir. Diğerleri daha hafif bir sorunla gelebilirler ve böyle olgularda yoğun bakıma kabul, yoğun bakım dışı bir yere müracaata göre sonucu iyileştirmez. Yoğun bakım sonuç çalışmaları daha çok, örneğin, hematolojik malignite veya başka malignitesi olan yaşlılar, AIDS komplikasyonu olan hastalar ve kronik obstrüktif akciğer hastalığı, ARDS, çoklu organ yetmezliği ve pankreatitten kaynaklanan çok kötü akciğer fonksiyonu olanlar üzerine odaklanmıştır. Prognozu ve etkileyen faktörler hakkında çok daha fazla şey öğrenilmesi gerekecektir, ancak verilerin uygun kullanılması ve bireysel hasta kararları için fark gözetmemenin uygulanması esastır. Güncel tedaviye alternatifler periyodik olarak gözden geçirilmeli ve YBÜ'ndeki her hastada düşünülmelidir. Bazı hastaların YBÜ'ndeki tedavi çeşidine daha fazla ihtiyacı olmayabilir, daha alt bir birimdeki tedaviye nakli hastaya tıbbi ve duygusal anlamda faydalı olabilir ve komplikasyon riski ile tedavi maliyetini azaltabilir. Kabul kriterleri, tıbbi ekip tarafından düzenli olarak gözden geçirilmelidir. Benzer şekilde gündemdeki kaynak kullanım çabaları hangi hastalara, yoğun bakım tedavisine devam edilerek en iyi şekilde hizmet verileceğini belirlemeye yönelik olmalıdır.

4. YOĞUN BAKIM HASTALARININ TEDAVİSİNDE GENEL KURALLAR

5. YOĞUN BAKIM ÜNİTESİNİN TIBBİ YÖNETİCİSİNİN ROLÜ YBÜ'nin tıbbi yöneticisinin, bu hasta tedavi alanı için geleneksel idare edici ve düzenleyici sorumlulukları vardır. Hasta bakımı için esaslar ve prosedürler ortaya koymada bir liderlik rolü gereklidir, bu da hasta bakım disiplinleri arasında iletişim kurma, kaliteli tedavi geliştirme ve sağlama ile hızlı ve sürekli değişen tıp alanında eğitim sağlamaya yardım etme ile sağlanır. Tıbbi yönetici ile YBÜ sorumlusu bir takım alanlarda tedaviyi yönlendirme için seçim yapabilirler. 6. PROTOKOLLER VE UYGULAMA KILAVUZLARI YBÜ'ndeki sonuçlardan alınan bir rapor, özel yoğun bakım hastalıklarının tedavisi için tanımlanmış protokollerin sonuçlarda iyileşmeye katkıda bulunabileceğini ortaya koymuştur. Yoğun bakım tıbbi yöneticisi, belirli protokollere dayalı bilinen ilaçların kullanımını sınırlamayı düşünebilir. Örneğin, bazı antibiyotiklerin maliyeti, toksisitesi veya mikrobiyal direnç gelişimi ihtimali nedeniyle kullanımı kısıtlanabilir. Nöromüsküler bloker ajanlar, doz ayarlama veya hasta desteğinde özel deneyim ihtiyacı olması nedeniyle sadece belli uzman doktorlar tarafından kullanımı kısıtlanabilir. Protokoller birkaç farklı formda olabilirler ve yoğun bakımdaki hasta tedavisi onların olmasından fayda görebilir. Doktor uygulama kılavuzları, tıbbi uygulamanın birçok yönü için geliştirilmektedir. Çoğu kılavuz yorumları, bunların gereksiz sınırlamalar olduğu ve tıbbi uygulama basamaklarının keskin sınırlarla tanımlanamayacağını belirtmelerine rağmen uygulama rehberleri, YBÜ'ndeki hastaların tanısında ve tedavisinde faydalı olabilir 7. KALİTEGARANTİSİ Yoğun bakımın tıbbi yöneticisi, YBÜ'ndeki verilen bakımın kalitesini değerlendiren aktivitelerde yer almaya mecburdurlar. Tedavinin kalitesi, hasta tatmini, bakım dağılım sıklığının analizi, komplikasyonların monitörizasyonu, hospitalizasyonun süresi, mortalite verilerinin analizi ve diğer yollardan değerlendirilebilir. Hasta sonucu aslında tedavinin kalitesinin en etkili ayrıntılı belirlenmesi olarak ortaya çıkmaktadır, ancak bu tür ölçümler birden çok tıbbi sorunları olan karmaşık hastalardaki ciddiyeti belirlemedeki zorluktan dolayı etkilenebilir. Tedavinin kalitesini ölçmek ve araştırmaya yönelik protokol ve programların geliştirilmesi bu sunumun kapsamı dışındadır. Bununla birlikte, YBÜ'nin tıbbi ve hemşirelik liderliği herhangi bir projede anahtar rol oynamalıdır. Tıbbi yönetici ayrıca, YBÜ'ndeki uygulamaya ayrıcalık tanımada da önemli rol oynar. Tıbbi prosedürlerde yetenek ve tecrübe, servisi kullanan tüm doktorlarca araştırılmalı, dökümante edilmeli ve sürdürülmelidir. Bu, daha çok pulmoner arter kateteri yerleştirilmesi, endotrakeal entübasyon gibi invaziv prosedürler için önemli olsa da değerlendirmeler ayrıca mekanik ventilatör yönetimi, şok ve diğer prosedür dışı tedavilerin yönetimi için ayrıcalık tanımaya ve geliştirmeye yönelmelidir. Benzer şekilde, YBÜ'ndeki hemşirelerin, solunum terapistlerinin ve diğer kişilerin yetenek ve bilgileri belirlenmeli, dökümante edilmeli ve sorumlulukları ile eşleştirilmelidir. Hem doktorlar hem de doktor olmayan kişiler için yoğun bakım tıbbi yöneticisinin, o birimdeki hastalara bakım veren kişilere yönelik standart geliştirme sorumluluğu vardır. Etkili kalite geliştirme aktivitelerinin basit veri toplama ve rapor tutmanın daha ötesinde olduğu vurgulanmalıdır. Belirlenmiş bir hasta bakım sağlayıcı grubu, düzenli olarak verileri gözden geçirmeli, eğilimleri ortaya koymalı ve ilerleme için yöntemler önermelidir. Kalite geliştirme sürecinde "döngüyü kırma"nın önemi yadsınamaz. Değişikliği yaptıktan sonra sonuçların monitörizasyonu, bu aktivitenin önemli bir parçasıdır ve hasta tedavisi etkin ve çabuk şekilde yapılacaksa zorunludur. 8. ENFEKSİYON KONTROLÜ Nozokomiyal enfeksiyonlar yoğun bakımdaki önemli sorunlardır ve önlenmesi ve tedavisi; protokollerin etkinliğini ve kalite kontrol fonksiyonlarını anlamamızı sağlayacaktır. Başka yerlerde de bahsedildiği gibi, nozokomiyal enfeksiyonlar; çoğu zaman yoğun bakımdaki hastalar ve hasta ile personel arasındaki enfeksiyonların yayılımını önlemeye yönelik prosedürler ve esaslara uyularak önlenebilir. YBÜ tıbbi yöneticisi, invaziv prosedürlere yönelik aseptik teknik için yöntemler, endotrakeal tüplerin aspirasyonu, antibiyotiklerin uygun kullanımı, antibiyotik dirençli mikroorganizmaların bulunmasında kullanılacak prosedürler ve bulaşıcı hastalıklardan hastaların izolasyon ihtiyacı gibi durumları içeren olaylarda enfeksiyon kontrol protokolleri oluşturmada liderliği ele almalıdır. Bu sebeple verilen hizmetin kalitesinin sağlıklı göstergesi yoğun bakımdaki nozokomiyal enfeksiyonlar; özellikle tam yerleşmemiş kateterlere ikincil gelişen damar içi enfeksiyonlardır. Yoğun bakım tıbbi yöneticisi, yaygın nozokomiyal enfeksiyonların varlığında hemşire ekibi, hastane epidemiyoloji uzmanı ve infeksiyon kontrol personeli ile yakin çalışmalıdır. Sıklıkla prosedürlerde bir ihmal belirlenebilir ve düzeltilebilir. 9. EĞİTİM YBÜ tıbbi yöneticisi, yoğun hemşiresi, solunum terapisti, kadrolu terapistler ve diğer doktorlardan oluşan yoğun bakım çalışanları için eğitim kaynağı sağlama ihtiyacı duyabilir. Bu konferans seklinde, küçük grup tartışmaları şeklinde, görsel-işitsel sunumlarla veya hazırlanmış konuşma ya da belirli notlar seklinde olabilir. Etkili bir strateji de, sunum'ları yeni veya sık görülen sorunlara odaklamaktır. Yeni bir tecrübe, daha eğitici olan kısmi aydınlatabilir ve ortaya koyabilir. Yoğun bakımlarda çok sık olarak monitörler, kateterler ve ventilatörler gibi yeni cihazların kullanımı için yöntem geliştirecek personele ihtiyaç vardır. Uygun zaman ve geri-besleme hasta tedavisi için kullanılmadan önce, bu cihazların alınması ile birlikte planlanmalıdır. Eğitim hastanesinde, fakülte ve kadrolu personel sadece yoğun bakım uygulama prensipleri iletmekle kalmayıp, aynı zamanda yoğun bakım bilgilerinin gözden geçirilmesini, tıbbi personel ve diğer personel arasındaki işbirliğini ve detaylara olan özeni ciddi şekilde teşvik etmelidir. Bireysel çalışma için, geniş bilgi sağlayan dünya çapında birçok güzel web sitesi vardır. Tıbbi veya hemşire yöneticileri tarafından, içeriklerinin doğru ve uygulanabilir olduğu kadar zaman içinde uygun şekilde güncelleştirildiğinden emin olmak için siteler gözden geçirilmelidir. 10. İLETİŞİM Yoğun bakım tıbbi yöneticisi, primer bakım ve konsültasyon doktorlarını da içeren doktor kadrosu ile hemşire ve yoğun bakımdaki diğer profesyonel sağlık bakım kadrosu arasında bir iletişim hattı olarak hizmet verir. Bu iletişimin çoğunluğu doğal olarak hasta bakımı, kalite kontrol çalışmaları ve diğer idari toplantılar sırasındaki etkileşimlerin sonucu olarak ortaya çıkacaktır. Fırsat olduğunda, özel yakınmalar, prosedürler ve prensiplere yönelmek için daha fazla iletişim gerekebilir. Hastanenin organizasyonuna bağlı olarak, protokollerin ve prensiplerin gelişmesinde rol alabilecek bir komite tarafından da YBÜ'ne hizmet verilebilir. Bu komite, hastanedeki tek bir YBÜ'ne bağlı çalışabilir veya birkaç YBÜ'ndeki çalışmaların standardizasyonunda sorumluluk alabilir 11. SONUÇLAR VE ALTERNATİFLER Çoğu merkezde, YBÜ yatakları sayı bakımından sınırlıdır ve morbiditesi değişken derecelerde gelen hastaların çoğunlukla değerlendirilmesi gerekir ve hangisinin yoğun bakımda en iyi şekilde tedavi olacağı belirlenmelidir. Yayınlanmış birkaç çalışma, YBÜ'ne kabul edilmiş hastaların önemli bir bölümünü sadece tanısal çalışma ve fizyolojik değişkenlerin monitörizasyonunun olduğunu ortaya koymuştur (hiçbir tedavinin YBÜ dışında verilememesi gibi). Öte taraftan, YBÜ'ne kabul edilen diğer hastalar "yoğun" tedavi alırlar ve bunların bazılarında sonuçlar daha iyidir. Tüm hastanelerde yoğun bakim yatakları sınırlı olduğundan, YBÜ tıbbi yöneticileri sonuçlarla ilgili olarak YBÜ yataklarına gelen hastaların sonuçlarıyla ilgili bilgi sahibi olmalıdırlar. Hasta kabulü için karar verme, taburcu ve yoğun bakımdan nakil gibi işlemler için seyrek şekilde çağrılmayacaklardır ve verilen bu kararlar sonuçta üzücü olabilecektir. Tüm kararlar hasta bakımını etkilediğinden, tıbbi yönetici kullanılabilen tüm tıbbi bilgilerin ağırlığını, hastaların, ailelerin ve doktorların istekleri ve YBÜ'nün hastaya faydalı olup olmayacağını ölçebilmelidir. Bazı zamanlarda bu kararlar "tıbbi yargı" da içereceğinden yapılan seçim etik, legal veya felsefi bakış açısını yansıtacaktır. Bireysel hastalıklar için olan özel uygulama kılavuzları, önemli hastaları belirleme amacıyla geliştirilmiştir. 12.YOĞUN BAKIM SKORLAMALARI Artan hasta popülasyonu ile hastane hizmetleri için azalan sermayenin bir araya gelmesi, tıbbi kaynakların en uygun şekilde dağılımı için ihtiyaç doğurmaktadır. Bu durum birkaç yolla çözülebilir, o da tedavinin yerelleşmesi yoğun bakım imkanlarının özelleştirilmesi (hem kendi içinde hem başka hastanelerde) ve daha yaygın personel ve ekipman dağıtımını içerir. Buraya kadar, yoğun bakım uzmanı yoğun bakıma kabul edilen hangi hastanın en çok fayda göreceğine dair yaptırımcı ve tıbbi kararlar vermeye hazırlıklı olmalıdır. Hastalık skor laması, hastane içi ve hastaneler arasında triaj için popüler bir yöntem haline gelmiştir. Glasgow Koma Skalası Glasgow Koma Skalası, kafa yaralanması olan hastalarda komanın şiddetini değerlendirir (Tablo 1-3). Ölçek; göz açma, sözel yanıt ve motor cevaba dayanır. Toplamı ise, her bireysel cevabin toplamıdır ve 3 ile15 puan arasında değişir. Mortalite riski ise, toplam skor ile ve benzer şekilde Glasgow Sonuç Ölçeği ile doğru orantılıdır. Hasta incelemesi ve skorun hesaplanması 1 dakikadan daha az zamanda bitirilebilir. Ölçeğin kullanımı kolaydır ve gözlemciler arasında hayli yararlıdır. Birkaç diğer skorlama sistemleri ile birleştirilmiştir. Koma ölçeği, hasta geldikten sonraki değerlendirme süreci ve yoğun bakımdaki takip süresi boyunca faydalı olduğu kadar hastane öncesi travma triajı için de faydalıdır. AKUT FİZYOLOJİ, YAŞ, KRONİK SAĞLIK DEĞERLENDİRMESİ (APACHE II) APACHE skorlama sistemi (APACHE II ) muhtemelen en kapsamlı kullanılan yoğun bakım skalasıdır. Hasta grupları arasında ve bölgeler arası karsılaştırma yapmaya imkân verir. Bireysel hasta sonuçlarını değerlendirmek için düzenlenmemiştir. Bazı otoriteler ortaya koymuslardir ki, yoğun bakim ünitesi skorlama sistemleri yoğun bakımın kendi içinde ve yoğun bakımlar arası sonuçları karsılaştırmakta kullanılabilir ve tedavinin kalitesini değerlendirme amacıyla kabul öncesi hastalık şiddetine dayanan düzeltilmiş mortalite oranlarının doğru tanımlanmasını sağlayabilir.

13. Konu ile ilgili mesleki değerler ve etik sorunları belirle

Yoğun bakıma ihtiyacı olabilecek hastayı tanımak Hasta yakınları ile görüşme, hastanın klinik durumunun anlatılması Yapılacak tedavinin açıklanması Hasta prognozu açısından ön görüş bildirilmesi Yoğun bakım ile ilgili aydınlatılmış onam alınması İlgili branşlarla işbirliği halinde olunması

14. Konu ile ilgili bilinmesi gereken klinik protokoller

Yoğun bakım hastasının genel takibi nasıl yapılmalıdır? Mekanik ventilasyon nedir. Yoğun bakım hastasının monitorizasyonu neleri içerir? Kan gazının değerlendirmesinin yoğun bakım hasta izleminde önemi nedir Yoğun bakım hasta skorlamaları ve prognoz açısından kullanımı nasıldır?

15. Tartışma konuları

Yoğun Bakıma hasta alınımında genel kurallar nelerdir? Hasta alımında sınırlamalar gerekli midir? Beyin ölümü kararı nasıl ve kimler tarafından verilir? Organ Donasyonu nedir? Triaj nedir?

Referanslar

1- Crapp AJ et al: Name that tane. The proliferatian of alarms in the intensive care unit. Chest 1994; 105: 1217-20. Freedman NS, Kotzer N, Schwab RJ: Patient perception of sleep quality and etiology of sleep disrupt

2- Hamel MB et al: GIder age, aggressiveness of care, and survival for seriously ill, hospitalized adults. SUPPORT Investigators. Study to Understand Prognoses and Preferences for Aliteames and Risks of Treatments. Ann Intem Med 1999; 131: 721-8.

3-Hebert PC et al. The Transfusian Requirements in Critical Care Investigators for the Canadian Critical Care Trials Group. A multicenter, randamized, controlled clinical trial of transfusian requirements in critical care. N Engl JMed 1999; 340: 409-17.

4-Knaus WA et al: The SUPPORT prognostic model. Objective estimates of survival for seriously ill hospitalized adults. Study to understand prognoses and preferences for aliteames and risks of treatments. Ann Intem Med 1995; 122: 191-3.

5-Mayer TJ et al. Adverse environmental conditions in the respiratoryand medical ICU getIings. Chest 1994; io5: 1211-6.

6-Simini B: Patients' perceptions of intensive care. Lancet 1999; 354: 571-2.

7-Spivack D: The high east of acute health care: A review of escalating costs and limitation of such ex-pastire in intensive care units. Am Rev Respir Dis.1987; 136: 1007-11.

D. UNUTMADIM-YAPTIM-ÖĞRENDİM

Yoğun Bakım Hastasını Genel Değerlendirme Mekanik Ventilasyon Gereksiniminin Değerlendirilmesi Hasta Monitorizasyonu değerlendirme, kime hangi monitorizasyon gereklidir Kan Gazı değerlendirmesi (Uygula) Glasgow koma skalası skorlama (Uygula) APACHE II skor değerlendirmesi.(Uygula) Beyin Ölümü Kararı