Lutfi kelin: – O‘z ustimg‘a yangi libos oladurmen.
Farmonbibi: – Libos olg‘ali aqchangiz bormi?
Sotti o‘rnidan turadi va ikki qo‘lini ko‘ksiga qo‘yadi.
Sotti:– Volidam! Kecha Lutfixon mukofot puli olg‘ondur.
Farmonbibi:–Haa, Lutfixon! Tejog‘lig‘ning ishi – bejog‘lig‘dur, o‘rgilay!
Lutfi kelin: – O‘zbekiston Respublikasida demokratiya umuminsoniy prinsiplarga asoslanadi. Ularga ko‘ra inson va uning hayoti, erkinligi, sha’ni, qadr-qimmati va boshqa dahlsiz huquqlari oliy qadriyat hisoblanadi.
Farmonbibi: – Haaa! Barokallo, barokallo! Aqchangizni xazinabong‘a topshiring.
Lutfi sekin yurib borib, pulni Sottiga beradi. Sotti darhol pulni sanab oladi. Lutfi sekin yurib sahnaning boshqa tomoniga o‘tib, ovsinlarining oldiga turadi. Sotti kenja kelin Nigoraga qaraydi.
Sotti: – Nigoraxon! Pulni olib keeling o‘rgilay!
Nigora: – Bu pulga meni o‘z rejalarim bor. Bunga lak, tush, pamada,…
Farmonbibi: – Hoy, hoy, hooy!!! Lak, tush, pamadamish!!! Mening xonadonimda kelinlar bunday narsalar ishlatishmaydi! Ular tabiiy go‘zal!
Sotti: – Ha!
Sahnaning narigi tomoniga o‘tgan kelinlar o‘z ust-boshlariga qarab quvonishadi. Farmonbibi tomoshabinlarga qarab boshini chayqatadi va o‘ylanib qoladi.
Farmonbibi: – Kenjatoyimga zakonchi kelin olib beraman deb sira o‘ylamagan edim.
Nigora: – Bilardim, oyijon meni boshidan yoqtirmaganligingizni.
