Bi dəfə də Peyğəmbər oturmuşmuş bi dağın ətəyində. Görür bi dənə yolçu gedir, diyir ki:
– Gəl mənimlə nahar eylə.
Həmən adam gəlir oturur bunnan çörəy yeməyə, ağzına tikəsin aparanda Peyğəmbər soruşur bunnan:
– Namaz qılırsan?
Diyir:
– Yox, qılmıram.
Qılmıram deyəndə Peyğəmbərin üzü tutulur. Kişi hiss eliyir ki, onun namaz qılmamağına görə bunun acığı gəldi. Yavaşcalı durur ayağa. Düzəlir yoluna gedəndə, Allahdan nida gəldi, ya Peyğəmbər, o kişinin yetmiş iki yaşı var. Yetmiş iki ildi mən o bəndəmnən dolanıram, rəftar eliyirəm. Sən nəyə görə, mənim yetmiş iki ildir çörəyini əksik etmədiyim bəndəmi xor gördün? Səni Peyğəmbərliyindən endirəcəm. Sən nəyə görə, bi loxma çörəyinə görə mənə ibadət eləmir, deyə onu qınadın. Sənə nə onnan, onun çörəyini boğazında qoydun.
