60-yillarda
AQSh
nazariy
sotsiologiyasi
fenomenologik
yo’nalishning
kuchayganligi bilan
xarakterlanadi.
Fenomenologik
sotsiologiyaning
shakllanishi A.Shnetts nomi bilan
bog’liq. O’z
mohiyatiga
ko’ra,
fenomenologik
sotsiologiya
antipozitiv
yo’nalishda bo’ldi. AQShda yana bir
antipozitiv
sotsiologik
yo’nalish
-
simvolik
interaktsionizm
bo’lib, unga G.Blumer asos solgan.
“Yangi sotsiologiya”
nomi bilan atalgan uchinchi
antipozitiv sotsilogik
yo’nalish Ch.R.Mills nomi bilan
bog’liq.
Simvolik interaktsionizm, fenomenologik
sotsiologiya,
“yangi
sotsiologiya
”,
konflikt
sotsiologiyasi, ijtimoiy
ayirboshlash
nazariyasi,
neofunktsionalizm va boshqa shu kabi nazariyalar
–
hozirgi zamon sotsiologiyasining asosiy
yo’nalishlari
hisoblanadi
.
Birinchi bosqich, avvalo P.Lavrov (1828-1900) va
N.M.Mixaylovskiy (1822-1904) lar kabi yirik sotsial
mutafakkirlar faoliyati bilan bog’liq. Ular tomonidan
rivojlantirilgan sotsial g’oyalar “sub’ektiv sotsiologiya”
nomini olgan. Bunday yo’nalishdagi g’oya P.Lavrovning 1870
yildagi mashhur tarixiy xatida birinchi marta ta’riflab berilgan.
“Sub’ektiv sotsiologiya” namoyondalari
ijtimoiy taraqqiyot
nazariyasini ishlab chiqishga e’tibor berdilar.
Ikkinchi bosqichda nazariy sotsiologiyaning
rivojlanishi davom etdi. 1920-yillarda P.A.Sorokin
“Sotsiologiya asoslari”, 1922-yilda M.S.Solinskiyning
“Odamlarning
sotsial
hayoti”,
1922-yilda
M.M.Xvostovning “Sotsiologiya asoslari asarlari”,
1928-yilda N.A.Buxarinning “Tarixiy materializm
nazariyasi” asarlari chop etildi. 1974-yildan
boshlab
ixtisoslashgan maxsus “Sotsiologik tadqiqotlar”
jurnali chiqa boshladi. 1988-yildan boshlab Moskva,
Leningrad,
Sverdlovsk,
Kiev
universitetlarida
sotsiologiya fakul’tetlari faoliyat ko’rsata boshladi
.
Sovet tuzumi davrida tarixni materialistik
tushunishga sinfiy
va partiyaviy yondashishni
absolyutlashtirish
oqibatida
umumsotsiologik
qonuniyat mohiyatiga putur etkazildi. Jamiyat
taraqqiyotni bir tomonlama bo’rtirib tushuntirish
oqibati sub’ektivizmga, volyuntrizmga olib keldi.
Sotsiologiya falsafa va boshqa
ijtimoiy fanlar singari
siyosatga
bo’ysundirilib,
uning
xizmatkoriga
aylantirildi. Sotsiologiyaning asosiy ijtimoiy vazifasi
muayyan
andozaga
solingan,
oldindan
qat’iy
belgilangan siyosiy buyurtmani bajarishdan iborat
bo’lib qoldi. Mavjud
mafkura doirasidan chiqish
qat’iy ta’qiqlandi
.