341
1-rasm.Beruniyning iqlimlar chizmasi
Ushbu chizmada oltita iqlim vosita hisoblangan to’rtinchi
iqlim atrofiga
kontsentrik joylashtirilgan. Agar bu iqlimlarni jadvalda ko’rsatilgandek janubiy va
shimoliy chegaralarini sharqiy yarimshar xaritasining ekvatordan shimolda bo’lgan
qismiga tushirilsa paralellar bo’ylab uzunasiga cho’zilgan zonalar hosil bo’ladi.
O’rta asrlarda tuzilgan ayrim dunyo xaritalarida
shunday qilingan ham, ya’ni
paralellar va meridianlar bilan bir vaqtda iqlimlar ham aks ettirilgan.
"Qonuni Mas’udiy"da aytilgan: "... kenglik bo’ylab (janubdan shimolga)
yurganda (iqlimlar) tuprog’i, suvi, noz-ne’matlari va xalqi jihatidan farq qiladi"
jumlasiga asoslansak, sharqliklarning iqlimlarini tabiat zonalariga o’xshatish mumkin.
Ammo ularning soni, chegaralari ham hozirgi tabiat zonalarining soni va chegaralariga
to’g’ri kelmaydi.
XX asrning ikkinchi yarmida, katta hajmdagi ma’lumotlarning
tahlili asosida
tuzilgan xaritalarda Sharqiy yarimsharning ekvatordan shimoldagi qismida 30 dan ortiq
tabiat zonalari ajratilgan.[2; 165-b]
Taniqli tabiatshunos olimlar A. Gumbolt, V.V.Dokuchaev, A.A.Grigorev,
S.V.Kalesnik, L.S.Berg va boshqalarning ilmiy izlanishlari tufayli barcha tabiat
komponentlari hamda tabiiy landshaftlarning kengliklar bo’ylab, ya’ni
ekvatordan
342
qutblarga tomon qonuniy o’zgarib borishi geografik zonallik qonuni deb ataldi. Bir
turdagi landshaft zonalarining turli geografik mintaqalarda qaytalanishi esa geografik
zonallikning davriy qonuni ekanligi aniqlandi va zaruriy miqdor ko’rsatkichlari bilan
isbotlab berildi. Shunday qilib, Sharq olami geografiyasida keng qo’llanib
kelingan
"yetti iqlim" tushunchasi tarixiy ahamiyatgagina ega bo’lib qoldi.
Dostları ilə paylaş: