oturanların ürəyindən idi. Hamının üzü gülürdü. Cəmil də bu mahnıdan vəcdə gələrək qışqırdı: - Sağ ol, Tahir, sağ ol! Her şeyin öz yerindədir, amma hayıf ki, bir cə Zöhrən əskikdir. Lakin Cəmil yanılırdı. Tahirin ürəyində v ə təsəvvüründə Zöhrəni Lətifə əvəz edirdi. Tahir nəğmə deyərkən, Lətifənin xəyalını gözləri qarşısına gətirməsəydi, sözləri bu qədər təsirli çıxmazdı. Tahir, mah nının son bəndini zilə çəkəndə do, Lətifənin haradasa uzaqdan oturub hu mahnıya qulaq asdığım zənn edir və daha da cuşa gəlib, sazın tel lərini lap ürəkdən ehtizaza gətirirdi. Son günlərdə Tahir ona tez-tez rast gəlirdi və hər dəfə də əvvəl lər yaxşı görə bilmədiyi gözəl bir cəhətini k əşf edir, fikrində yanılma dığını görüb sevinirdi. Qızm yoldaşcasına dediyi sözləri Tahir son dərəcə xeyirxah bir m əsləhət kimi dinləyir və çox tez ayrıldıqlarına təəssüflənirdi. Hər dəfə gəlib-gedəndə könlündən keçən “seni sevi rəm” kəlmələrini deməyə fürsət axtarırdısa da, Lətifənin özündən utanıb dinmirdi. Saz çalıb oxumaqla ürəyini ona açmaq istədiyindən, qayığın buruğa yaxınlaşdığını görüb, səsini daha da ucaltdı və başını dik tutaraq, Lətifənin işlədiyi mədəni budkaya doğru baxdı: 75 ( 2 V .
Sallana-sallana gedən Salatın, Ha yana gedirsən, qız qayıt indi. Süsəndən, sünbüldən, tər bənövşədən
Dəstinlə
qönçəni üz, qayıt indi... O, sükut edəndə qayıqdakıların üz-gözünü təəssüf ifadəsi bürüdü. Tahir sazını torbaya saldı, iplə bağlaya-bağlaya qımışdı: - Birinci nömrə qurtardı!.. - deyə ayağa qalxdı. Qayıq buruğa yan alan kimi hamıdan əvvəl düşdü. Onun baxışlarında indi də sevimli yarını axtaran bir aşiq intizarı
