üstündə durub əlində kəndir tutduğunu hamı aydın görürdü. Onun qa rabuğdayı köməkçisi sükanı idarə edir, kapitan ise qışqırırdı: - Ehey! Tutun kəndiri!.. Tutun kəndiri!.. Qayıq lap yaxma cələndə, bu m öcüzəyə yalnız fəhlələr deyil, ka pitan özü də m əəttəl qalmışdı, Q kəndiri necə məharətlə atdısa, ucu düz gəlib Tahirlə Cəmilin ayaqlan altına düşdü. Cavanlar tez əyilib kəndiri tutdular və çəkm əyə başladılar, - Cəmil! Tahir! Çox dartmayın! Aralı saxlayacağam! Cavanlar kapitanın fikrini o dəqiqə anlayıb, kəndiri iki-üç dəfə di rəyə doladıqdan sonra geri çəkildilər. Dalğalar qayığı nə qədər sağa- sola çırpdısa da, kapitanın halına tofavüt clomodı. O suya batmış iri çörəkləri və konserv qutularım bir yerə topladı, hazırladığı xüsusi kən diri tapıb gətirdi və əvvəlcə çörəklərin birini onun ucuna bağlayıb ha vada cavanlara göstərdi: - Ey, ac həriflər! - deyə yenə qışqırdı, - atıram ha, tutun! Buruqda iş-güc yaddan çıxmışdı, Yalnız usta quyunun yanından uzaqlaşmır, kapitana baxa-baxa dodaqaltı deyirdi: > 5 ) 286 < 2 V
- Vay sənin, igid oğlanmışsan!.. Görürsən, görürrsən? Çörək havada oynaya-oynaya gəlib suya düşdü. Tahirlə Cəmildən ufultu qopdu. - Keşkə Səməndər burada olaydı. Bir dəqiqədə suyun dibindən tapıb çıxarardı, - deyə Tahir təəsiifünü gizlədə bilmədi. - Eybi yoxdur, eybi yoxdur, çörək çoxdur, - deyə kapitan kəndiri geriyo çəkdi, amma onsuz da möhkəm islanmış çörək suyun İçində dilik-dilik olub tökülmüş, kəndirin ucu boşalmışdı. - Atdım ha, bərk durun! Kapitan sapandla daş atan kimi kəndiri buruğa tərəf atdı. Cəmil çörəyi havada qapdı. Kapitan döşünə döyə-döyə özünü təriflədi: Malades mono!.. Cəmil yorğun kəndirin ucundakı nazik işlərlə möhkəm bağlanmış
