www.ziyouz.com kutubxonasi
31
xursand qilishning o‘rniga o‘tmaydi!»
Ey, farzand!
Sahobalardan biri Rasulullohning (s.a.v.) huzurlariga kelib, shunday dedi:
«Yo Rasululloh! (s.a.v.) Men ota-onamni sevintirmoq istardim, ammo ular ilgariroq vafot etishgan.
Endi ular uchun ne qilishim mumkin?»
Janob Payg‘ambarimiz (s.a.v.) marhamat etdilar:
«Ular o‘lgach ham, ularga xizmat qilish mumkin. Barcha duolaringda ularni esla, doim haqlariga
duo qil. Ular uchun Qur’on o‘qi, tavba va istig‘for ayt!»
Boshqa bir sahoba so‘radi:
«Yo Rasululloh (s.a.v.)! Ular uchun bundan boshqa yana qilishimiz zarur bo‘lgan yaxshiliklar
bormi?»
Payg‘ambarimiz (s.a.v.) marhamat etdilar:
«Ular uchun sadaqa bering, yaxshiliklar qiling, haj qiling! Ular uchun qilajagingiz bir hajdan ularga
bir haj savobi, sizga esa yetti haj savobi beriladi. Sadaqa va boshqa yaxshiliklarga ham shunday!»
Bir kishi Payg‘ambarimiz (s.a.v.) huzurlariga kelib:
«Yo Rasululloh (s.a.v.)! Mening ota-onam juda shafqatsizlar. Ularga qanday yaxshi muomala
qilishim mumkin», dedi.
Rasululloh (s.a.v.) shunday dedilar:
«Onangiz sizni to‘qqiz oy qorinlarida ko‘tarib yurdilar. Ikki yil emizdilar. Ulg‘ayguningizcha
bag‘rilarida saqladilar. Quchoqlarida katta qildilar. Otangiz esa ulg‘ayguningizgacha qancha-qancha
jafolar chekdilar. Onangiz bilan birga ulg’ayishingizga yordam berdilar. Buncha ishlarni siz uchun
qilganlarni siz beshafqat deysizmi?!»
Ey, farzand!
Ota-onaga yaxshilik bilan bog‘liq shunday bir hikoya bor:
Hazrati Muso Alloh taolodan so‘radilar:
«Allohim! Jannatdagi qo‘shnim kimligiga qiziqayapman. Shundan menga xabar ber».
«Ey, Muso! Sening jannatdagi qo‘shning falon manzildagi qassob».
Muso (a.s.) turib, o‘sha qassob yashaydigan shaharga jo‘nadilar va qassobning manzilini topdilar.
Qassob go‘sht sotish bilan mashg‘ul edi. Kutib turdilar.
Qassob ishini tugatdi. Muso (a.s.) salom berib, qassobning yoniga bordilar. Musofir ekanliklarini
aytib, mehmon qilishini so‘radilar. Qassob: «Xush kelibsiz!» deb, Musoni (a.s.) uyiga boshlab keldi.
Taom tayyorlab, izzat-ikromda bo‘ldi. Qiladigan ishlari bo‘lgani uchun kutmasdan ovqatlanishlarini
o‘tinib, o‘choq boshiga keldi. Bir parcha go‘sht pishirdi. Xonasiga bir zambilni keltirdi. Ichida faqat
suyaklari qolgan zaif bir kampir bor edi. Kampirning ovozi ham shu qadar bo‘g‘iq va zaif ediki, xuddi
pashshaning g‘ing‘illashiga yoki chivinning vizillashiga o‘xshab chiqardi.
Zambil ichidagi kampirni avaylab, ranjitmasdan chiqardi. Tayyorlagan go‘shtni maydalab qo‘llari
bilan bir-bir yedirdi. Suvini ichirdi. Taglarini almashtirib, yuvib, pokladi, artib, quruqladi. Ostlariga
yumshoq to‘shak to‘shab, yumshoq bo‘z bilan o‘rab yana zambil ichiga ranjitmasdan joylashtirdi.
Zambilni yana avvalgi joyiga ilib qo‘ydi.
— Bu zambil ichidagi kim? — deb so‘radilar Muso (a.s).
— Onam. Qarib shu holga kelib qoldilar. Shomu-sahar xizmatlaridaman, — dedi qassob.
Bir narsa Musoning (a.s.) diqqatlarini tortdi. Keksa ayol:
«Allohim! Men o‘g‘limdan mamnunman, roziman! Iloho! Uni jannatda hazrati Musoga qo‘shni
ayla!» — deya nozik, zaif ovozda tinimsiz duo qilardi. Muso (a.s.) chiday olmadilar:
«Ey, baxtiyor kishi! Alloh taolo sizning o‘tgan, avvalgi gunohlaringizni kechirdi. Onangizning
duolarini qabul qilib, sizni oxiratda, jannatda Musoga qo‘shni ayladi! — dedilar.
Alloh ota-onaning farzand uchun qilgan yaxshi duolarini ham, badduolarini ham rad etmaydi.
Farzand uchun ikki dunyo saodati, ota-onaning ikki labi orasidadir.
Amaki, xola, tog‘a va amma ham ota-ona kabidirlar. Ularni ham sevintirib, duolarini olish zarur!
Ey, farzand. Abu Homid G’azzoliy
Dostları ilə paylaş: |