Microsoft Word mulki huquq doc

(inək, zebu, jamış) ətlik, südlük və qoşqu heyvanı kimi saxlanılır. Azərbayjanda Kiçik Qafqaz, Böyük Qafqaz, 

Qırmızı Qazax və digər yerli inək cinsləri geniş yayılmışdır. Lerik, Astara və Lənkəran rayonlarında zebu sax-

lanır.  Azərbayjanın  dağətəyi  və  aran  rayonlarında  jamışçılıq  da  geniş  yayılmışdır.  Jamışın  südü  çox  yağlı 

(7,5%), yük daşıma keyfiyyəti yüksəkdir. 

Qoyunçuluq nisbətən daha geniş yayılmışdır. Azərbayjanda qoyunçuluq heyvandarlığın əsasını təşkil edir. 

Qarabağ (Qarabağ ərazisində), Şirvan (Şirvan bölgəsində), ləzgi (Böyük Qafqazın yamajlarında yerləşən rayon-

larda), bozaq (Yevlaxdan qərbə tərəf yerləşən rayonlarda), karo (Lənkəran zonasında), balbas və məzək (Naxçı-

vanda) və s. yerli qoyun cinsləri yayılmışdır. Dağ merinosu zərif yunlu qoyun cinsidir. O, Gədəbəy və başqa 

dağlıq rayonlarda saxlanır. Azərbayjanda olan keçi cinsləri südçülük istiqamətində yetişdirilmişdir, onların əti, 

yunu, gönü ikinci dərəcəlidir. 

Azərbayjanın yerli at cinsləri minik atlarıdır. Atdan həm də yük daşıma və jıdır meydanlarında yarış məq-

sədləri üçün də istifadə edilir. Qazaxda diliboz at cinsi yaradılıbdır. Ona Qazax cinsi deyilir. Quba bölgəsində 

Quba atı yetişdirilibdir. Azərbayjana ingilis, ərəb, türkmən və s. at cinslərinin gətirilməsi yeni cinslərin əmələ 

gəlməsinə səbəb olmuşdur. 

Donuzçuluq Azərbayjanda çox da geniş yayılmış təsərrüfat sahəsi hesab edilmir. Bu təsərrüfat sahəsi Avro-

pa ölkələrində və digər yerlərdə geniş yayılmışdır.  

Ulaq (eşşək) və qatırdan dünyanın çox yerlərində istifadə edilir. Azərbayjanda da bu heyvanlardan istifadə 

edilməsi hallarına rast gəlirik. Kənd yerlərində ondan qoşqu və yük daşımaq məqsədilə istifadə edilir. 

Azərbayjanda dəvədən də istifadə edilir. Dəvə əsasən yük heyvanıdır. Dəvə belində 300-320 kq yükü rahat 

aparır. Lakin dəvənin faydası bununla qurtarmır. Belə ki, dəvənin əti yeməli, südü çox yağlı, yunu isə yüksək 

keyfiyyətlidir.