partiya və təşkilatların nüfuzu sürətlə artdı. 1947-ci il yanvarın
4-də xalq kütlələrinin təzyiqi altında kral hökuməti yenidən
təşkil etdi. Hökumətin başçısı general P.Redesku təyin edildi.
Lakin bu hökumət kütlələrə qarşı hücuma keçdi. 1945-ci il
fevral ayının 24-də 500 min əhali nümayişə çıxaraq hökumətin
istefasını tələb etdi. Nümayişçilərə atəş açıldı. Lakin hökumət
də istefaya getməyə məcbur oldu. 1945-ci il mart ayının 6-da
Rumıniyada Əkinçilər cəbhəsinin lideri Petra Qrozanın
başçılığı altında Milli-demokratik cəbhə hökuməti təşkil edildi.
Ölkədə sosial-iqtisadi və sosial dəyişikliklərin keçirilməsi
prosesi gücləndi . Ən mühüm addım aqrar islahatın keçirilməsi
idi. 918 min aztorpaqlı və torpaqsız kəndli torpaqla təmin
edildi. Mülkədarlar sinfi ləğv edildi. 8 saatlıq iş günü tətbiq
edildi, sosial sığorta sistemi yaradıldı, bərabər əməyə görə
bərabər əmək haqqı verilməyə başladı. Müəssisələrdə fəhlə
nəzarəti qoyuldu. SSRİ Rumıniyaya dəmir yollarını bərpa
etməkdə kömək göstərdi. 1945-ci il avqustun 6-da SSRİ ilə
Rumıniya arasında diplomatik münasibətlər yaradıldı. 1945-ci
ilin dekabrında İngiltərə və ABŞ da Rumıniya ilə diplomatik
münasibətlər yaratdı.
1945-ci ilin oktyabrında Kommunist Partiyasının baş
katibi G.Georgiy-Dej seçildi.
1946-cı il iyulun 11-də Rumıniyada seçki qanunu qəbul
edildi. Qadınlara və hərbi qulluqçulara seçki hüququ verildi.
297
Faşistlər və satqınlar seçki hüququndan məhrum edildilər.
1946-cı il noyabr ayının 19-da keçirilən parlament seçkilərində
demokratik partiyaların bloku 414 yerdən 348-ni tutdu. 1946-cı
il dekabın 20-də parlament Milli Bankın milliləşməsi haqqında
qanun qəbul etdi. Pul islahatı keçirildi. 1947-ci ilin iyulunda
Milli-saranist partiyasının fəaliyyəti qadağan edildi. Milli
liberal partiyası isə özü-özünü buraxdı. Caranistlər parlament-
dən və hökumətin tərkibindən çıxarıldılar. Yeni təşkil edilmiş
hökumətin tərkibinə kommunistlər, sosial-demokratlar və
əkinçilər cəbhəsinin nümayəndələri daxil oldular. Demokratik
hərəkatın yüksəlişi şəraitində kral Mixay taxtdan əl çəkməyə
məcbur oldu.
1947-ci ildə Rumıniya Xalq Respublikası elan edildi və
onun ilk rəhbəri Georgiy Dej oldu. SSRİ-nin fəal köməyi
nəticəsində Rumıniyada kommunistlər hakimiyyətə gəldilər və
ölkədə 1948-ci ildən 1989-cu ilədək birpartiyalı sistem hökm
sürdü.
50-ci illərdə ölkədə sosial-iqtisadi islahatlar keçirildi.
Sənaye, nəqliyyat və banklar milliləşdirildi. Aqrar islahat
keçirildi. Rumıniya 1949-cu ildə Qarşılıqlı İqtisadi Yardım
Şurasına, 1955-ci ildə isə Varşava müqaviləsi təşkilatına və
BMT-yə üzv oldu. Müharibədən qabaq Macarıstana verilmiş
Transilvaniya yenidən Rumıniyaya qaytarıldı. 1965-ci ildən
1989-cu ilə qədər Rumıniyada Nikolaye Çauşeskunun
diktaturası hökm sürdü. Bəzi rümın tarixçiləri bu dövrü «qızıl
dövr» kimi xarakterizə edirlər. 70-80-ci illərdə Avropadakı
sosialist ölkələri içərisində Rumıniya yeganə ölkə idi ki, 20
milyard dollara qədər xarici borclarını ödəmişdi. Rumıniyada
sənayenin ən çox inkişaf etdiyi sahə neft sənayesi idi.
1985-ci ildə SSRİ-də baş verən dəyişikliklər
Rumıniyadan da yan keçmədi. Belə ki, Çauşeskunun diktatura-
sına qarşı xalq hərəkatı gücləndi. 1989-cu il dekabrın 5-də
Transilvaniyadakı Timişoar şəhərində güclü nümayişlər baş
verdi. Bu nümayişlər bütün ölkəni bürüdü və 1989-cu il de-
298
kabrın 21-də N.Çauşesku və onun arvadı Yelena Çauşeskunun
güllələnməsi ilə nəticələndi. 1965-ci ildən mövcud olan
Rumıniya Sosialist Respublikasına və 1974-cü ildə təsis
edilmiş prezidentlik vəzifəsinə son qoyuldu.
1990-cı ildə Milli Qurtuluş Cəbhəsinin lideri İ.İliyesku
prezident seçildi. Ölkədə Milli Qurtuluş Cəbhəsinin rəhbərliyi
altında yeni cəmiyyətin yaradılması başlandı. Bazar
iqtisadiyyatına keçildi. Köhnə dövlət qurumları ləğv edildi.
Kommunist Partiyası buraxıldı. Dövlətin adı dəyişdirildi,
Rumıniya Respublikası adlandırıldı. Siyasi plüralizmə keçildi.
Xalq təsərrüfatının yenidən qurulması başlandı 1990-cı ildə
Müvəqqəti Milli Birlik Şurası yaradıldı. Bununla belə, ölkədə
iqtisadi və siyasi böhran artdı, sosial gərginlik yarandı. Rumın-
macar millətlərarası ixtilaflar gücləndi. Siyasi qüvvələrin
yenidən qruplaşması və siyasi partiyaların formalaşması
prosesi başladı.
1992-ci ildə keçirilən yeni prezident seçkilərində Milli
Qurtuluş Cəbhəsinin rəhbərlərindən olan İ.İliyesku yenidən
Rumıniyanın prezidenti seçildi. 1992-ci il prezident
seçkilərindən sonra ölkədə iqtisadi böhranı və siyasi çətinlikləri
aradan qaldırmaq üçün ciddi-cəhdlər göstərildi və bu
problemləri qismən də olsa, həll etmək mümkün oldu. 1995-ci
ildə ölkənin yeni Konstitusiyası qəbul edildi. 1996-cı ildə
keiçrilən prezident seçkilərində Demokratik Konvensiya
hərəkatının lideri Emil Konstantinesku qələbə çaldı. 2000-ci
ildə yenidən İ.İlyesku prezident seçildi. Rumıniyada bazar
iqtisadiyyatına keçilməsi üçün islahatlar aparıldı. Dövlət
müəssisələri səhmdar şirkətlərinə çevrildi.
Rumıniya xarici siyasətində daha çox Qərbə meyl edir.
Avropa Şurasının, Avropa İttifaqının, ATƏT-in üzvüdür.
Rumıniya Qara Dəniz ölkəsi kimi Qara Dəniz İqtisadi
Əməkdaşlıq Təşkilatının da fəal üzvlərindəndir. Rumıniya
Moldaviya ilə iqtisadi inteqrasiya və «ümumi mədəni və
mənəvi məkan»ın yaradılmasına xüsusi diqqət yetirir.
299
BOLQARISTAN: İkinci Dünya müharibəsi başlanana
qədər Bolqarıstanın dövlət quruluşu monarxiya idi. Ölkənin
çarı Boris idi. Bolqarıstan, Almaniyanın satilleti olsa da, SSRİ-
yə qarşı müharibədə iştirak etmədi. SSRİ isə 1944-cü il
sentyabrın 5-də Bolqarıstana müharibə elan etdi. Sentyabrın 9-
da Bolqarıstanın paytaxtı Sofiyada Kommunist İnterna-
sionalının rəhbərlərindən biri olan, Reyxstaqın yandırılmassı-
nda günahlandırılan Georgi Dmitrovun başçılığı altında üsyan
baş verdi. Bolqarıstan Avropadakı sosialist ölkələri arasında bi-
rinci sosializm quruculuğuna başlayan ölkə oldu. Ölkədə 1944-
cü ildən 1989-cu ilədək kommunistlərin təkbaşına hakimiyyəti
hökm sürdü. 1945-ci ilin martında kənddə kooperativlər təşkil
etmək haqqında qanun verildi. Bu kooperasiyalar kəndli təsər-
rüfatlarını birləşdirirdi.
1945-ci ilin mart ayında Vətən cəbhəsinin I konqresində
kənd təsərrüfatının bərpası məsələsi ön plana çəkildi. ABŞ və
İngiltərənin köməyi ilə mühafizəkar dairələr Vətən Cəbhəsini
parçaladılar. 1945-ci il iyunun 6-da verilmiş qanuna görə 19
yaşına çatmış bütün qadınlara, hərbi qulluqçulara seçki hüququ
verildi. İyunun 26-da hökumət özəl sənaye və ticarət üzərində
nəzarət haqqında qanun qəbul etdi. 1945-ci il avqustun 17-də
müxalifət əhvali-ruhiyyəli nazirlər istefaya çıxdılar. ABŞ və
İngiltərə isə Bolqarıstanla sülh sazişi bağlamaqdan imtina
etdiklərini elan etdilər.
1945-ci il noyabrın 18-də keçirilən seçkilərdə xalqın
88%-i Vətən cəbhəsinə səs verdi. Xalq məclisinin sədri
V.Kolarov seçildi. Xalq məclisi antikapitalist xarakter daşıyan
qanunlar qəbul etdi.
1947-ci il ərzində 126 min kəndli torpaq aldı. Bolqa-
rıstanın dövlət quruluşunun necə olması haqqında 1946-cı il
sentyabrın 8-də referendum keçirildi. Əhalinin 92,7%-i respub-
likaya səs verdi. 1946-cı il senytyabrın 15-də Bolqarıstan Xalq
Respublikası elan edildi. 1946-cı il oktyabrın 27-də Böyük
Xalq Məclisinə keçirilən seçkilərdə kommunistlər 60 % səs
300
aldılar. Yeni hökumətə Dmitrov başçılıq etdi. Kolarov xarici
işlər naziri oldu. ABŞ və İngiltərə Bolqarıstanı tanıdılar.
1947-ci ilin fevralında ölkədə pul islahatı keçirildi. 1947-
ci il aprelin 1-də Böyük Xalq Məclisi 1947-1949-cu illəri əhatə
edən üçillik plan qəbul etdi. Böyük Xalq Məclisi 1947-ci il
avqustun 26-da Petkovun başçılıq etdiyi Əkinçilər İttifaqını
qadağan, onun deputat yerlərini isə ləğv etdi. 1947-ci il
dekabrın 4-də Bolqarıstanın yeni Konstitusiyası qəbul edildi.
1948-ci ilin fevralında Vətən cəbhəsinin II konqresi oldu.
1948-ci ilin iyununda Vətən cəbhəsinin bir milyona yaxın üzvü
var idi. Vətən cəbhəsi Demokratik partiya ilə birləşib, 1948-ci
il avqustun 11-də Bolqarıstan Kommunist Partiyası (BKP)
adlandı. 1949-cu ilin əvvəlində «Zveno» və Radikal partiya da
özünü buraxdı.
1948-ci ildə Bolqarıstanda xalq təsərrüfatının bərpasına
başlanıldı. Böyük Xalq Məclisi 1949-1953-cü illər üçün
beşillik plan qəbul etdi.
1949-cu il iyulun 2-də G.Dmitrov öldü. Hökumətin
başçısı V.Kolarov oldu. 1950-ci ilin əvvəllərində Kolarov da
öldü. Hökumətin başçısı Çervenko oldu. O, həmçinin BKP-nin
baş katibi oldu. 1953-cü ilə qədər o, bu vəzifədə qaldı. 1954-cü
ildə Teodor Jivkov BKP-MK-nın baş katibi seçildi. 1962-ci
ildən isə o, ölkənin baş naziri də təyin edildi.
50-ci illərdə Dmitrovqradda Kolarov adına elektromaşn
qayırma zavodu tikildi. 1952-ci il mayın 12-də pul islahatı
keçirildi. Ölkədə savadsızlıq ləğv edildi. 1953-1957-ci illəri
əhatə edən yeni beşillik plan qəbul edildi.
50-ci illərdə Bolqarıstanın beynəlxalq əlaqələri
genişləndi. 1960-cı ildə SSRİ Bolqarıstana 650 mlrd. rubl
kredit verdi. Yuqoslaviya, Yunanıstan və Türkiyə ilə əlaqələr
genişləndi. ABŞ 1950-ci ildə Bolqarıstanla əlaqələri kəsdi.
Ancaq 1959-cu ildə yenidən bərpa etdi. 1959-cu ildə ölkədə
inzibati təsərrüfat bölgüsü aparıldı.
301
1961-1965-ci illərdə Bolqarıstanda 4-cü beşillik plan
qəbul edildi. Kreminov metallurgiya, Buynas neft-kimya
kombinatı, Rusda mis-elektrik mərkəzi, «Vostok» komür-
energetik kombinatı bu dövrdə inşa edildi. Beşillik dövründə
sənaye 74%, kənd təsərrüfatı isə iki dəfə artdı. 1966-1970-ci
illəri əhatə edən beşinci beşillik plan qəbul edildi. 1970-ci ildə
ölkədə 170 aqrar-sənaye kompleksi fəaliyyət göstərirdi.
Bolqarıstan ən çox aqrar sahənin inkişaf etdiyi ölkə idi. Burada
turizm də inkişaf etmişdi.
Bolqarıstan əvvəlki kimi Balkanlarda sabitliyin artmasına
xüsusi fikir verir, Rumıniya, Yuqoslaviya, Yunanıstanla
əlaqələri inkişaf etdirirdi. 1984-cü ildə Bolqarıstan xarici
ölkələrə 84 növ sənaye məhsulu göndərir, 43 mlrd.kv. saat
elektrik enerjisi, 39 mln. ton kömür, 2,8 mln. ton polad, 3,2
mln.ton prokat istehsal edirdi.
1962-cı ildən 1989-ci ilə qədər Bolqarıstanda
hakimiyyətdə Teodor Jivkov oldu. 80-ci illərin xüsusilə ikinci
yarısında ölkənin iqtisadi vəziyyəti pisləşdi, siyasi gərginlik
artdı. 1989-cu ilin dekabrında rejimə qarşı müxalifət koalisiyası
– «Demokrat Qüvələr İttifaqı» yarandı. İqtisadi və siyasi
sistemin əsaslı surətdə yenidən qurulması başladı. Siyasi
islahatlara 1989-cu ilin noyabrında T. Jivkovun vəzifəsindən
götürülməsi, P.Mladenovun prezident seçilməsi ilə başlanıldı.
1990-cı ildə Bolqarıstanda çoxpartiyalılığa və bazar
iqtisadiyyatına keçid baş verdi. 1990-cı ildə ölkənin yeni
Konstitusiyası qəbul edildi. Bolqarıstanın 1990-cı ildə
prezidenti Jelyu Jelev oldu. 1991-ci ildə keçirilən parlament
seçkiləri nəticəsində hakimiyyət dinc yolla sosialistlərdən
Demokratik Qüvvələr İttifaqına keçdi. Köhnə sistemin dağı-
dılmasına başlanıldı. Demokratik prinsiplər möhkəmləndirildi.
Qərbi Avropa və Şimali Atlantika bloku ölkələri ilə əməkdaşlıq
genişləndi. Bolqarıstan Avropa sosialist ölkələri içərisində
birinci Avropa Şurasına üzv oldu.
302
1994-cü il parlament seçkilərində sosialistlər qələbə
çaldılar. Lakin onların sosial yönümlü bazar iqtisadiyyatını
tətbiq etmə cəhdləri uğur qazanmadı. 1997-ci ilin sonunda baş
verən siyasi böhran növbədənkənar parlament seçkiləri
keçirilməsinə səbəb oldu. Seçkilərdə Birləşmiş Demokratik
Qüvvələr ittifaqı qələbə çaldılar və İ.Kostovun başçılığı altında
hökumət təşkil edildi. İqtisadi böhrandan çıxmaq üçün proqram
tərtib olundu və onun həyata keçirilməsi prosesində ilk dövrdə
bir sıra nailiyyətlər əldə edildi. 1996-ci ildə Bolqarıstanda
keçirilən prezident seçkilərində Pyotr Stoyanov qalib gəldi.
2001-ci ilin iyununda keçirilmiş parlament seçkilərində vaxtı
ilə hakimiyyətdən devrilmiş çar Borisin tərəfdarları qələbə
çaldılar. Boris Bolqarıstan hökumətinin başçısı oldu.
Bolqarıstan ATƏT, Aİ-nin BMT-nin və bir çox beynəlxalq
təşkilatların, o cümlədən, Qara Dəniz dövləti olduğu üçün Qara
Dəniz İqtisadi Əməkdaşlıq Təşkilatının da fəal üzvüdür. 2004-
cü ildən isə o NATO-nun üzvüdür
YUQOSLAVİYA:
Bəzən ədəbiyyatda Balkan
imperiyası adlanan Yuqoslaviya Serbiya (onun tərkibinə
muxtar ölkə olan Voyevodina və muxtar vilayət olan Mexetiya-
Kosova daxildir), Çernoqoriya, Bosniya və Hersoqovina,
Sloveniya, Xorvatiya, Makedoniyanın federativ əsasda
birləşməsi nəticəsində yaranmışdır. Yuqoslaviyanın ən inkişaf
etmiş respublikaları Sloveniya və Xorvatiya hesab edilir.
İosif Broz Titonun başçılıq etdiyi Yuqoslaviya Xalq
Ordusu tərəfindən sovet qoşunlarının köməyi ilə 1944-cü ilin
oktyabrında ölkə azad edildi. Müvəqqəti Xalq Skupşinası təşkil
edildi və ölkədə sosial-iqtisadi və siyasi tədbirlər həyata
keçirildi.
1945-ci ildə SSRİ ilə Yuqoslaviya arasında dostluq
müqaviləsi bağlandı. Lakin az keçməmiş Yuqoslaviya ilə SSRİ
arasında münasibətlər xeyli kəskinləşdi. Bunun səbəbi
Balkanlarda İosif Broz Titonun şəxsi nüfuzunun son dərəcə
güclənməsi idi. Tito istəyirdi ki, Bolqarıstan və Albaniyanın da
303
daxil olduğu böyük bir Balkan ittifaqı yaratsın. Hətta o bu
məqsədlə Albaniyaya Yunanıstanın guya təcavüzünü dəf etmək
üçün qoşun da yeritdi. Bolqarıstanla isə birgə ittifaq haqqında
müqavilə layihəsini hazırladı. Bu Stalini bərk narahat etdi və
Titodan tələb etdi ki, belə hərəkətindən əl çəksin. Hətta 1947-ci
ildə yaradılmış sosialist ölkələrinin Məlumat bürosu
Yuqoslaviyada təftişçiliyi pislədi. Onun «sovet modelini»
qəbul etməməsini kəskin tənqid edərək Yuqoslaviya
rəhbərliyini «casuslar və qatillər bandası» adlandırdı. Buna
cavab olaraq Yuqoslaviya Məlumat bürosundan çıxdı. 1949-cu
ildə o, Qarşılıqlı Iqtisadi Yardım Şurasına da daxil olmadı.
1945-ci il avqustun 23-də ölkədə aqrar islahat keçirildi.
MTS-lər təşkil edildi. 1960 min ha torpaq müsadirə edildi.
1946-cı il iyunun 18-də kooperativlər haqqında qanun qəbul
edildi. Müharibədən sonra ölkənin vəziyyəti ağır idi. 1946-cı
ildə İttifaq Plan Komissiyası yaradıldı. 1946-cı il dekabrın 5-də
bütün xüsusi müəssisələr milliləşdirildi.
1945-ci ilin payızında Yuqoslaviyada yerli özünüidarə
orqanlarına, Müəssislər məclisinə, İttifaq və milliyyətlər
palatasına seçkilər keçirildi. Əhalinin 88%-i bu seçkilərdə
iştirak etdi. 7,4 milyon əhalidən 6,5 milyonu Xalq Cəbhəsinə
səs verdi. 1945-ci il noyabrın 29-da Yuqoslaviya Federativ
Xalq Respublikası elan edildi. 1946-cı il yanvarın 31-də
Skupşina Yuqoslaviyanın Konstitusiyasını qəbul etdi. Xalq
Skupşinası dörd ildən bir seçilirdi. 1946-cı ilin yazında və
yayında müxalifətçi qüvvələr fəallaşmaq istədilərsə də,
məğlubiyyətə uğradılar. Ancaq bundan sonra demokrat,
Serbiya xalq kəndli partiyası və digər müxalifətçi qruplar cəbhə
daxilndə öz fəaliyyətlərini dayandırdılar. 1946-cı ildə
əksinqilabi gizli təşkilatlar ləğv edildi. 1948-ci ilin 21-27
iyulunda keçirilən YKP-nin V qurultayı partiyanın yeni
proqramını və nizamnaməsini qəbul etdi.
1947-ci ildə Yuqoslaviyanın iqtisadiyyatı müharibədən
əvvəlki səviyyəyə çatdı. Aqrar siyasətin həyata keçirilməsində
304
dəyişiklik edildi. Könüllülük prinsipi tətbiq olunmağa başladı.
Torpaqların azad satışı başlandı.
1952-ci ilin noyabrında YKP-nin VI qurultayı çağrıldı.
Dostları ilə paylaş: |