Microsoft Word ugay ona ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 

29

Fotimaxonim bolalarning bu ishlaridan xafa bo‘lmasdi deyish noto‘g‘ri bo‘lardi. U ham 

oddiy inson-bandai ojiza, uning ham xush, noxush paytlari, yaxshilikdan suyunib, 

yomonlikdan kuyunishlari bor. Faqat bola larning bu qilmishlaridan xafa bo‘lish boshqa, 

bu xafachilik tufayli yaxshi yoki yomon harakatda bo‘lish, sab etish yoki sabr etmaslik 

yana bir boshqa gapdir. Insonlik mezoni xafa bo‘ladigan, qayg‘uli xodisalar oldida g‘am 

chekib-chekmaslik emas, bu hodisalarni sabr va matonat bilan qarshilash va afv etishdir. 

Fotimaxonim jajji go‘daklardan yetuk nnsonlardek harakatlarni kutish nojoiz ekanligini 

yaxshi anglaydi. Shu sababda ularning noxush qilmishlaridan xafa bo‘lsada, yomon so‘z 

aytmoqdan o‘zini tiya olardi. Albatta, bolalar bunda ishlarni atay qilmaydilar. Ya’ni 

Fotimaxonimga aziyat beraylik deb qilmaydilar. Qolaversa, Fotimaxonim bu uyga ularni 

urmoq, qarg‘amoq, ko‘ngillarini qoldirmoq uchun kelmadiku... Ularning yaralariga 

malham ko‘yish niyati bilan keldiku. Bunda Alloh rizoligi mavjudligidan umid qildi. 

Ikki kecha avval o‘tgan voqea Fotimaxonimning bu xususdagi fikrini ochiqroq ko‘rsatadi. 

Dasturxon atrofida o‘tirisharkan, Odilbek Odilaga peshband tutishni buyurdi, qizaloq 

akslik qilib, solmadi, ikkinchi qoshiqni olayotganda ovqat ust-boshiga to‘kildi, Odnlbek 

asabiylashib, ikki shapaloq urdi.Qizaloq chinqira boshladi. Fotimaxonim yemaqdan 

chekinadi. 

— Ovqatingizni yemaysizmi, Fotimaxon?! 

— Yemayman. 

Birozdan so‘ng Fotimaxonim turib, dahlizga chiqdi. Orqasidan Odilbek ham chikdi: 

— Nega ovqatingizni yemadingiz, Fotimaxon? 

— Nega bolani urdingiz? U bilib, xohlab to‘kdimi? 

— Men unga aytdim, peshband tutmadi. 

— Bolalik degani shunday bo‘lmaydimi? Yigirma yoshli qizdan kutish kerak bo‘lgan 

narsalarni kutmaysizku shu go‘dakdan. Bola bo‘lmaganmisiz, bolaligingizni 

unutdingizmi? Hammaning bolasi shunday,hamma bolalar shunday qilishadi. Men ursam, 

siz meni qaytarish o‘rniga, teskarisi bo‘lyapti, bunday keyin siz o‘gay ota bo‘lasiz, men 

o‘z onasi... 

— Fotimaxon, hammasi sizning ziyoningizga. Endi uni artib-yuvadigan siz emasmi? 

— Albatta, men. 

— Joningizni bunchalik qiynab, sizga nima zarur? 

— Achinishga mendan ko‘ra bolalar ko‘proq muhtoj. Yer yuzida bularga achinadigan, 

qaraydigan bir siz va men. Buni yolg‘izz menga tashlab qo‘yasizmi? Bunga Alloh rozi 

bo‘ladimi? Modomiki, kirlarini yuvadigan men ekanman, sabrim tugaguncha siz ham 

sabr qilasiz. Yaxshi bo‘lib ketadi. Tarbiyamizga Alloh yordam beradi. Men bunga 

ishonaman. Endi borib uning ko‘nglini oling, shunday qilsangiz men ham ovqatlanaman. 

Boring. 

Odilbekning boshi egildi: 

— Fotimaxon, meni uyaltirdingiz, — deya ichkariladi. 

 

* * * 

 

Kelganlarga mavlud ta’siri katta bo‘ldi. Mamnun ketdilar. Bundan so‘ng Fotimaxonim 

to‘g‘risida nari-beri so‘zlaydiganlar topilsada, bolalarga yetimligini eslatishga o‘xshagan 

hodisalar nihoyasiga yetdi. 

Mavlud o‘qitilgan kechasi edi. Fotimaxonim tun yarmida uyg‘ondi. Soat bir yarimni 

ko‘rsatmoqda. Boqqa chikdi. Osmonni bulut qoplagandi. Shamol esar, shamolda 

daraxtlarning shoxlari chayqalar va yengilgina fig‘on qilib ko‘yardi. Bu manzara kunduz 

kunlari xis etish qiyin bo‘lgan tuyg‘ularni ko‘zg‘ardi. Butalar orasidagi qochirgan ovi 

---

O’gay ona (roman). Ahmad Lutfiy Qozonchi