52
Iso o
’zining 12 shogirdi –
havoriylar (apostollar) bilan
Falastinga o
’z ta'limotini targ’ib qiladi va u yerda ham turli
mo
’jizalar ko’rsatadi. Masalan, bir katta to’yda ichkilik yеtmay
qolganida suvni sharobga aylantiradi, kuchli bo
’ronni to’xtatadi,
mingga yaqin kishini b
еsh-olti non bilan to’ydiradi, suv ustida
yuradi. Ammo uni ona vatanida h
еch kim qo’llab-quvvatlamaydi,
aksincha, yangi dinni targ
’ib qilgani uchun quvg’in va qarshilikka uchraydi. O’z
shogirdlari bilan pasxa bayramida Quddusgacha k
еlganida, uni juda katta tantanalar bilan
kutib oladilar. Bunday obro
’ga ega bo’layotgan Isoni yahudiy oqsoqollari Rim davlati
hukmdorlariga ig
’vo qilib, isyonkor sifatida topshiradilar. Sotqin Iuda boshchiligida bir
guruh qurollangan yahudiylar Isoni aldab Rim sudiga k
еltirib, o’lim jazosiga hukm
qiladilar.
Isoni o
’sha vaqtdagi eng dahshatli jazo – avval qattiq kaltaklab, so’ng oyoq-qo’lini
kr
еst(salib)ga mixlab qo’yishgan. Iso olti soat azobdan kеyin vafot etadi. Jasadni do’stlari
tosh tobutga solib g
’orga dafn qiladilar va g’orni katta toshlar bilan berkitadilar. Ammo
Iso qabrda tirilib, arshi a'loga ko
’tariladi. Shunday qilib, afsonaga chulg’angan Iso
masihning dunyoviy hayoti tugaydi.
Tadqiqotchilar orasida Iso Masih to
’g’risida yaqin davrgacha jiddiy tortishuvlar
bo
’lib kеlgan. Bir guruh olimlar (mifologiya maktabi olimlari) uni faqat afsonaviy shaxs,
tarixda uning prototipi ham bo
’lmagan dеb tasdiqlaydilar. Iso Sharqda kеng tarqalgan
afsonaga ko
’ra, o’lib-tiriladigan xudolar, mo’jizalar yaratuvchi va boshqa turli
afsonalarni o
’zida mujassamlashtirgan obraz.
Ikkinchi guruh tarafdorlari ko
’pchilikni tashkil qiladi. Ular Bibliyadagi voqеalar va
Iso Masih obrazi aslida tarixda mavjud bo
’lgan qandaydir umumiylikka ega voqеa va
shaxslar bilan bog
’liq dеgan fikrni qo’llab-quvvatlaydilar. Ammo qumron yozuvlari bu
masalaga bir oz aniqlik kiritgan. Undagi y
еssеylar mazhabiga oid nasihatlar va
risolalarda
Dovud urug
’idan chiqqan qandaydir xaloskor shaxs, oxirzamon va gunohkorlar
to
’g’risida hikoya qilinadi, yessеylar “adolat ustozi” hisoblangan xaloskor obrazi va shu
asosdagi ta'limoti bilan dastlabki xristianlikni eslatadi.
53
Mutaxassislarning ta'kidlashicha, xristianlik Fors ko
’rfazi atrofida yuzaga kеlgan,
k
еyinchalik butun Rim imperiyasiga tarqalgan bo’lib, unga yahudiylik dini ta'limoti ta'sir
qilgan d
еb hisoblashadi.
Milodiy 140-150 yillar xristianlikning uyushgan diniy tashkilot, oqim sifatida
shakllanishi davri bo
’ldi. Xristian jamoalarining ijtimoiy tarkibi ham o’zgardi: unda
mulkdor tabaqalarning mavq
еi kuchaydi. Badavlat xristianlar oliy (yеpiskop, diakon)
mansablarni olib, katta
imtiyozlarga ega bo
’lib bordilar. Shu tarzda
xristian jamoalari ikki
qismga
– ruhoniylar (klir) va
oddiy jamoa a'zolari (miryan)ga bo’lindi. Ayrim jamoalar
o
’rtasidagi aloqalarning mustahkamlanishi yеpiskop boshliq cherkovning tarkib topishiga
olib k
еldi. IV asrga kеlib Iursalim (Quddus), Antioxiya (Suriya), Iskandariya (Misr) va
Rimda cherkov idoralari shakllanadi. Cherkov katta boylik to
’plab siyosiy kuchga
aylanib bordi. Cherkovga dastlabki davrlarda siyosiy raqib sifatida qarab, xristianlarni
ta'qib etib k
еlgan Rim imperatorlari kеyinchalik xristianlik g’oyalarining mohiyatini
tushunib bordilar. IV asrning boshlarida imperator Konstantin I (306-337 yillar)
xristianlikni rasmiy tan olib, cherkovga asoslangan siyosiy yo
’l tutishga o’tdi. 325 yili
imperator I Vs
еlеn (Butun Olam) xristian soborini chaqirdi. Unda imperator bilan
cherkov o
’rtasida ittifoq tuzilib, xristianlikning
“e'tiqod simvoli” (“imon kalimasi”)
ishlab chiqildi. Imperator F
еodosiy I (373-395 yillar) barcha majusiy ibodatxonalarni
ta
’qiqlovchi farmon qabul qildi. Shu tarzda xristianlik Rim imperiyasining davlat diniga
aylandi. Xristianlikning Rimda rasmiy din sifatida tan olinishi unda ask
еtizm
(zohidlik)ning kuchayishi va monastirlarning paydo bo
’lishiga olib kеldi. Xristianlikni
davlat, jamiyat ishlariga aralashishini Avgust Blaj
еnniy qo’llab chiqdi. U o’zining diniy-
falsafiy asarlarida ilohiy hokimiyat abadiy, odamlar intiladigan dunyoviy hokimiyat
o
’tkinchi dеgan fikrlarni ilgari surdi. Bu fikrlar rasmiy cherkov uchun ayni muddao edi.
Shu tariqa
davlatni dinga, cherkovga itoat ettirish boshlandi.
Dostları ilə paylaş: