...Holing nedurur firoqim ichra,
Fikring nedur ishtiyoqim ichra.
Sochingg‘a yopushsa xor-u xoshok,
Kim tortar ekin birin-birin pok?
Jismingki qonasa g ‘am toshidin,
Kim yur ekin oni ko‘z yoshidin?
Xoriki kaftngg'a borur erkin,
Kirpik bila kim chiqorur erkin?
Hijron o‘ti taningni kuydirgan chog‘da, kim
u o'tga tuproq sochar ekan?
Jismi zoring qum
uzra yiqilsa, kim senga mehribonlik qilar ekan?
Koshki tun-u kun rafiqing bolsam edi, ikkimiz
visol ogtishida bolsak edi. Ne qilayki, falak meni
bu maqsadimga yetkazmadi. Mening dardim ham
senikidan kam emas. Sen o‘tli oh cheksang, men
tutun chiqarmasdan o‘t yoqaman. Sen g‘amim
tufayli har qancha oh cheksang ham, Nafval bilan
birga qo'shin
tortib kelib, qabilamni talon-taroj
qilding. Otam ham meni oldirishni is tab, qonimni
toltishga qasd qildi. Shunday balolarga duchor
bolsam ham, yorim yolida halok bolishdan xur
sand edim.
Odamlardan eshitishimcha, Nafval
bilan do‘stlashib, uning qiziga uylanmoqchi ham
bolayotgan emishsan.
Bu gaplar rost esa, baxt
senga yor bolsin. Lekin men bu so‘zlarga ishon-
madim. Shuni bilki, sen nimani tilasang, menga
ham shu maqbuldir. Bir kuni bog'da yurganimda,
u qizni ko‘rgan edim. Go‘zal
va elga mehribon,
yaxshigina dilbar ekan. Bu ishingni Tangri qollab,
muborak bolsin. U bilan shodlik kunlaringda men
xastani ham ba’zan yod ayla. Insofdan uzoqlashib,
meni unutib yuborma».
Majnun bu xatni o'qiguncha, tani qamishdek
zaiflashib qoldi. Zayd oldida bosh qotyib, seldek
yosh tolcdi-yu: «Bu
nomaga javob yozay desam,
asboblarim yo‘q», - dedi. Zayd buni oldindan
oyiab, kerakli narsalami olib kelgan ekan, bar-
chasini: qog'oz, qalam
va siyohni uning oldiga
qo^di. Majnun sevgilisi maktubiga javob yozdi-da,
uni olgan Zayd yolga tushib, tez-tez qadam bosib
qabila tomon jo ‘nadi. Borib, maktubni Layliga
topshirdi. U esa hech kim yo‘q joyga kirib, xatni
o‘qiy boshladi. Unda shunday so'zlar bitilgan edi:
Dostları ilə paylaş: 
