Hüceyrə zədələnməsinin əlamətlərini şərti olaraq 2 qrupa bölmək olar: spesifik vəqeyri-spesifikəlamətlər.
Hüceyrə zədələnməsinin qeyri-spesifikəlamətlərinə hüceyrə asidozu, hüceyrəödemi, zülalların denaturasiyası, fermentlərin aktivliyinin artması və bir sıra hüceyrədaxili fermentlərin (AlAT, AsAT) plazmada aşkar edilməsi, LPO məhsullarının (malon dialdehidləri, dien konyuqatları və s.) artması, hüceyrənin sorbsiya (udma) qabiliyyətinin artması və rəngləyici boyalarla daha intensiv boyanması, zədələnmə potensialının əmələ gəlməsi və hüceyrənin elektrik impedansının zəifləməsi və s. aiddir. Hüceyrə zədələnməsininspesifik əlaməti isə yalnız bir zədələyici amil üçün səciyyəvi olan əlamətdir. Məsələn, yüksək temperaturun, qatı turşu və qələvilərin təsirindən yaranan yanıqlar zamanı spesifik əlamət zülalların denaturasiyasıdır. Kimyəvi zədələnmələr zamanı müəyyən bir fermentin aktivliyinin dəyişməsi də spesifik əlamət kimi təzahür edir. Belə ki, fosforlu üzvi birləşmələrin təsirindən xolinesteraza fermentinin, sianidlərin təsirindən sitoxromoksidazanın fəallığı kəskin azalır. Monoyodsirkə turşusu qlikoliz prosesini ləngidir. Floridzin böyrək kanalcıqlarının epitel hüceyrələrində heksokinaza fermentinin aktivliyini azaltmaqla qlükozanın fosforlaşmasını pozur. Tərkibinə arsen daxil olan döyüş zəhərləri (lyuzit) piruvatoksidazanı inaktivləşdirir. Əqrəb zəhəri natrium-kalium nasosunun işini pozur. İlan zəhəri və qazlı qanqrena mikroblarının toksinləri membran lipidlərində həll olmaqla bir sıra hidrolitik fermentlərin aktivliyini dəyişikliyə uğradır.
