MüMİn sekman, Kişisel gelişim ve

Her sıfırdan zirveye yükselişin hüzünlü 
bir öyküsü vardır
Pek  çok  kitapta  başarılı  olmak,  bir  dağa  tırmanmaya  benzetilir. 
Büyük  yaşamak  vadiden  çıkıp,  yamaçtan  geçip,  zirvede  otur­
maktır.  Bazı  ruhlar  zirveye  aittir  ama  vadide  doğar.  Bu  insanlar 
içlerinden  kendilerini  ait  oldukları  yere  yani  zirveye  iten  bir  içgü­
düyle yaşarlar.
Bu  insanların  vadiden  zirveye  tırmanma  serüveninin  özeti  nasıl­
dır?  Vadiden  zirveye  hızlı  yükselmek  için  üzerinizdeki  'ağır­
lıklardan'  kurtulmakla  işe  başlarsınız.  Yolda  önünüzde  gidenleri 
gerinizde  bıraktıkça  ilerlediğinizi  hissedersiniz.  Yükselmek  için 
zirveye  yüzünüzü  çevirdiğinizde,  çoğu  kez  vadidekilere  sırtınızı 
dönersiniz.  Bazen  dağ  sanarak  tırmandıklarınızın  tepe  olduğunu 
görürsünüz.  Siz  yükseldikçe  vadidekilerin  görüntüsü  küçülür. 
Yükseldikçe  iklim  sertleşir,  psikolojik  sıcaklık  düşer.  Çevrenizde 
daha  az  'insan',  daha  çok  -sizin  gibi-  'tırmanıcı'  görürsünüz. 
Tırnaklarınızla  kazıyarak  yükseldikçe,  tırnaklarınızın  altına  bazı 
pislikler dolar!
75

---

Çıktığınız  zirve,  daha  büyük  zirveleri  görmenizi  sağlar.  İçinizde­
ki  bir  ses  daha  büyük  bir  başka  zirveye  tırmanmak  için  yeniden 
vadiye  inmenizi  söyler,  diğer  ses  itiraz  eder:  "Bir  daha  başla­
dığın  yere  dönemezsin!"  Vadideki  kadar  cesur  ve  gözükara  ola­
madığınızı  görürsünüz,  çünkü  kaybedecek  bir  şeyleriniz  vardır 
artık.  Sahip  olduklarınızın  aslında  size  sahip  olduğunu  görürsünüz. 
Sonunda  tek  amacınız  'zirvede  kalmak'  olur.  Sırtınızı  zirve­
ye,  yüzünüzü  vadidekilere  dönersiniz.  Doğa  yasasıdır;  daima 
yüzünüzü döndüğünüz yönde ilerlersiniz!
Zirvede  yaşamak  yarışmaktır.  Her  gün  unvan  maçına  çıkmaktır. 
Kazandıkça,  vizeniz  uzatılır.  Skor  tabelanızdaki  rakam  kadar 
değeriniz  vardır.  Sonuç  almak  her  şeydir.  Burada  skor  tabelası 
tanrısına  tapılır!  Sükûnet,  saadet  ve  samimiyet  vadide  kalmıştır. 
Zirvelerin  tanrısı,  huzur  değil  hareket,  saadet  değil  görkem,  samimiyet 
değil  profesyonellik  ister.  Geçmişte  hafiflemek  için  vadide  bıraktı­
ğınız  'ağırlıkların'  önemini  belki  bir  gün  anlarsınız  ama  onları 
geri almak için kazandıklarınızı kaybetmeyi göze almanız gerekir.
Yine  bir  gün  görürsünüz  ki  zirveler  kişilere  mülk  değil,  devre- 
mülktür\  Artık  inme  vaktiniz  gelmiştir.  Bir  hüzün  kaplar  içinizi. 
Zirvede  ölmek  şans,  ölmeden  inmek  eğitimdir.  En  iyi  manzarayı 
tırmanırken  değil,  zirveden  inerken  görürsünüz.  Yükselirken  sırtınızı 
döndüğünüz  yaşamı  ve  insanları  inerken  yeni  bir  gözle  'okur­
sunuz.'  Tırmanırken  bilginiz,  inerken  bilgeliğiniz  artar.  Sonunda 
hayattan  aldıklarınızın,  verdiklerinizin  matematiği  biter.  Sizden 
geriye  belki  hoş  bir  ses,  belki  bir  cümle,  belki  bir  imge  kalır.  Ve 
bir  iç  ses:  "Ben  hayata  oradan  baktım!  Ait  olduğum  yerde  yaşadım!" 
Görkemli başarıların işte böyle hüzünlü bir ritmi vardır.
Vadideki  herkes  zirveye  çıkmak  istemeyebilir.  Bazıları  ista­
tistik  insan  olmayı  seçer.  Bu  insanlar  doğdukları  zaman  Devlet 
İstatistik  Enstitüsü'ndeki  (DİE)  görevli  yeni  doğanlar  hanesine 
bir  çarpı  atar.  Zamanla  evlenirler,  evliler  hanesine  bir  çarpı  atı­
lır.  Sonra  çocukları  olur,  o  haneye  bir  çarpı  atılır.  En  sonunda 
ölürler,  ölenler  hanesine  bir  çarpı  atılır.  İstatistik  insanın  varlığı 
ya  da  yokluğu  sadece  Devlet  İstatistik  Enstitüsü'nün  rakamlarını
76

---

değiştirir.  Kendi  hayatlarının  dışına  taşıp  dünyada  olumlu  ve 
güçlü  bir  iz  bırakmadan  ölürler.  Bu  bir  seçimdir  ve  saygı  göste­
rilmelidir.