Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

KUBBAN//GUPPAN  (Çalxanqala)  –  böyük ç
əkic.  –
Kubbannan difarı-zadı uçurdallar. 
KUF 
(Naxçıvan, Şahbuz) – yelləncək. –İndi ora hökmət 
g
ətirip kuf zad qoyup, uşaxlar oynuyullar. 
KUFLAN  (Bab
ək, Şahbuz, Şərur) – yelləncək. –Deyir 
b
əlkə qapı bına kuflandı, oturub üsdündə yellənir. 
KUFUL 
(Ərəfsə) – аğıl. -Savеtdən qаbах biz vаrrıydıх, 
kufullаrımız vаrdı. 
KULAMAN (Bab
ək, Sədərək, Şərur) – gavalı növü. 
KURİX' (əksər şivələrdə) – bir yaşa qədər at balası. -
Kurix' atın təzə doğulmuş balasıdı. 
KÜÇ
ÜX'LƏMƏX' (Nахçıvan) - аğаcın dibindən bitən 
158 
 

---

yеni kоllаr. -Аlçа аğаcı çох küçüx'lüyəndi. 
KÜFƏN  (Nehrəm)  -  sümüklərin görünməsi.  –
İşdəməx'dən yazığın küfəni çıxıp. 
KÜFLƏ//KİFLƏ  (Babək, Kəngərli,  Şahbuz,  Şərur)  – 
t
əndirin hava yeri. 
KÜKƏ (Ordubad) – çöçə. –Nənəm elə kükə pişirir ki, 
yes
ən diyəssan bi də yeyim.  
KÜKÜ 
(əksər  şivələrdə)  -  yumurtа  və  göyərtinin  bir 
yеrdə  qаyğаnаq  kimi  bişirilməsi.  –Qəşəx'  salmancıx  küküsü 
pişirmişəm, dur gə. 
KÜLAFRƏNGİ (Naxçıvan) – yanları açıq çardaq. –O 
vaxdı bəy oturardı kulafrəngidə, gəlin gələndə ona alma, qanfet 
atardı.