Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

ŞIPPIR  QAVIRMASI  (Batabat, Biçənək, Kükü) – 
yem
ək növü. –Şıppırı  yağ-soğannan  qavırıb,  üsdünə  yumurta 
vırıllar. 
ŞIRIM  (Kolanı)  –  zəmidə  olan  kiçik  su  arxı.  –Su 
şırımnan gedir əkinə. 
ŞIRRAN  (Kolanı,  Naxçıvan)//ŞORRATAN  (Cəhri)  – 
novdan. –
Yağış elə əliyiridi kin, şırran suyu tutmurdu. 
ŞIRTI (əksər şivələrdə) – həyаsız, аbırsız. –Hələm mən 
bel
ənçi şırtı arvat görməmişdim. 
ŞİBİLİT  (Biçənək)  –  boğazlı  ayaqqabı.  –Babam 
h
əməşə şibilit giyərdi. 
ŞİFKƏ  (Bulqan,  Şıxmahmud)  –  yun  çubuğu.  –Şifkə 
g
ərəx' dümbələndüz ağaşdan ola. 
ŞİKАRİ PАPАХ (Vələver) – hündür dəri pаpаq. 
ŞİL  (əksər  şivələrdə)  -  əlləri  iflic  olmuş  adam.  –Neçə 
ill
ərdi Nəcəf kişi şildi. 
250 
 

---

ŞİLƏ  (Kırna,  Saltaq)  –  qırmızı  rəngli  çit  pаrçа.  –
Bаydах о vахdı qırmızı şilədən оlаrdı. 
ŞİLXOR  (Şahbuz)  –  atın  iki  yaşdan  iki  yaş  yarıma 
q
ədər olan balası. –Şilxor at balasına deyillər. 
ŞİLİM-ŞƏHRƏ  (Naxçıvan,  Vayxır)  –  qızarmış, 
açılmış yara. –Zəhra dünənnəri yıxılıp, dizdəri elədi ki, şilim-
şəhrə. 
ŞİLLƏKƏN  (Culfa,  Türkeş)  –  bənd.  –Şilləkəni 
qoy
ullar suyun qabağına kin, birdən gəlməsin. 
ŞİMİŞ  (Düylün)  –  söyüd  аğаcının  cаvаn  zоğu.  –
Şimişnən nаrın süpürgəni bаğlаyаrıх. 
ŞİNEYVAZ (Nəhəcir) – qışa saxlanılan qovun növü. –
Şineyvaz bir cür qavındı, saxlıyıllar qışa onu. 
ŞİNQRIĞ (Unus) – səs. –Elə bilginən qurbağa gölünə 
daş atdın, birinin də şinqrığı çıxmadı.