Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

TƏBƏRZƏ (Culfa) - ərik növü. 
TƏFÇİMƏX' (Ləkətağ) – tələsik, başdansovdu tikmək. 
–El
ə ordaca təfçidi atdı üsdümə. 
TƏFİL-TƏSLİM (Ordubad, Culfa) – boyük çillənin öz 
yerini kiçik çill
əyə  verməsi.  –Təfil-təslimnən sora ta hava 
yavaş-yavaş başdıyır sınmağa. 
TƏFRİHLİ  (Ordubad)  –  gülməli.  –Belə  təfrihli söz 
danışırsan e. 
TƏH (Vənənd) – döngə. –Bı təhdə üç əv vаr. 
TƏHNƏ (Culfa, Şərur) – daşdan ovulmuş böyük qab.  
TƏHRİNNƏN  (Naxçıvan,  Şahbuz)  –  deyəsən, belə 
görünür ki. –T
əhrinnən Nağı isdiyirmiş Yüsübnən qahım ola. 
TƏKALTI  (Ərəzin,  Kolanı)  –  yəhərin  altından  atın 
belin
ə  qoyulan uzun və  enli keçə.  –Təkaltını  tərkimizə  adam 
alanda qoyarıx.  
TƏKCƏ-TАNАCА  (Dəmirçi)  –  yаlqız,  tək.  –Girdim 
gördüm təkcə-tаnаcа оturub оtахdа. 
TƏKƏ (Keçili) – nəsil artırmaq üçün saxlanılan erkək 
keçi. –T
əkə geçinin erkəyidi. 
TƏKƏMSEYRƏX' (əksər şivələrdə) – az-az, seyrək. –
Ağaşdar təkəmseyrəx' çiçəx'liyip. 
TƏQƏLLİ  (Ərəzin)  –  cavab, izah, məna.  –Mətoşun 
dedix'l
ərinin təqəllisin mən qanmadım. 
TƏLBƏ (Maxta) – tərəzinin gözü. 
260 
 

---

TƏLİD (Tivi) – kömək. –Çаr hökümətinin türməsinnən 
оllаr özgəsinin təlidiynən qаzıb çıхıblаr. 
TƏLİFÇİ (Şahbuzkənd) – toya adam dəvət edən şəxs. 
–
Geşmişdə  təlifçi  varıydı,  gəlirdi  hammını  bir-bir  çağırırıdı, 
indi ta telfun var da.