O’zbеkistоn rеspublikаsi оliy vа o’rtа mахsus tа’lim vаzirligi аlishеr nаvоiy nоmidаgi sаmаrqаnd

Oziqa topish usullari

Hayvonlarning oziqa topish usullari, eng avvalo, ular tanasining tuzilishi hamda sezgi va nerv sistemasi organlarining faoliyati bilan bog’liqdir. Umurtqasiz hayvonlarning oziqa izlash faoliyati, asosan, shartsiz reflekslar tufayli amalga oshadi. O’simlik gullari, nektari bilan oziqlanuvchi urg’ochi kapalak, o’z tuxumlarini oziqa bo’luvchi o’simliklarga qo’yadi.
Bu instinkt kapalakning qurtlik bosqichidayoq ushbu o’simliklarning hidi uning yodida qolganligidan dalolat beradi. Arilarning urg’ochilari lichinkalari uchun oziqa topishda shu instinktdan foydalanadi.
Lekin ayrim paytda hasharotlarning oziqa topishida shartli reflekslar ham ishtirok etadi. Masalan, ninachi tez uchib o’tgan narsa ortidan quvib, uning oziqaga yaramasligini sezsa, quvishni to’xtatadi. Asalarilar rangli likobchalardagi asalga o’rgatilgan bo’lsa, ba’zan ular xuddi shunday asalsiz likobchalarga borib qo’nadi.
Suv hayvonlari suvda oziqasini izlab topishda ular hidlov organi, suv muhitining tebranish to’lqinlari (baliqlarda yon chizig’i) hamda ko’zlari orqali aniqlaydi.
Amfibiyalar, reptiliyalar va qushlar oziqasini topishda ularning ko’rish organlarining xizmati katta. Qushlarning hid bilishi past taraqqiy etgan, lekin eshitish organidan keng foydalanadi. Ayrim qushlar tuproq ichidan oziqasini ajratib olishda ta’m bilish organidan foydalanadi. Ayniqsa, ushbu organdan oziqaning ta’mi hamda oziqa uchun yaramasligi yoki yarashini aniqlaydi. Bunday qushlarga o’rdak, qizil g’oz (flamingo), baliqchi qushni ko’rsatish mumkin.
Umuman, hayvonlarda mavjud bo’lgan turli-tuman oziqa topish usullarini asosan 3 tipga (usulga) ajratish mumkin.
1. Passiv oziqlanish. Ushbu turdagi oziqlanish o’troq yoki kam harakat hayot kechiruvchi hayvonlar uchun xos. U past taraqqiy etgan suv hayvonlari (g’ovaktanlilar, kovakichlilar, o’troq yashovchi qisqichbaqasimonlar, ayrim chuvalchanglar, ninatanlilar, lansetnik va boshqalar) orasida tarqalgan. Bunday hayvonlar tanasida moddalar almashinuvi ancha sust boradi va ular oziqani kam qabul qiladi hamda tashqariga ajratish ham ancha past darajadadir.
Passiv oziqlanish shundan iboratki, asosan, tabiiy va sun’iy ravishda hosil qilingan suv oqimi bilan keluvchi oziqa zarralarini ushlab qolishdan iborat. Hayvon atrofida sun’iy hosil qilingan suv harakati shu hayvonning paypaslagichlari, epiteliy hujayralari yuzasidagi hilpillovchi kiprikchalar va boshqa bir qator moslanmalarning harakati tufayli sodir qilinadi. Ba’zi hayvonlarda o’zlarining juda mayda (kattaligi, 0,004 mikron) teshikli turlari orqali hatto kolloid holdagi moddalarni ham o’tkazadi. Bunday filtrlovchi to’rchalarning o’tkazish intensivligi juda katta bo’ladi. Masalan, 3-4 sm kattalikdagi midiya (Mytilus) bir soatda 1000 sm³ suvni filtrlaydi yoki gavda balandligi 7 sm ga teng bo’lgan Leuconia bulutsimoni bir sutkada 22 litr suvni filtrlab o’tkazadi. Bunday filtrator hayvonlar iflos suvni biologik usulda tozalovchilar rolini bajarishda ham katta ahamiyatga ega.
2. Parazitlik bilan oziqlanish. Bir ko’rinishda passiv oziqlanish usuliga o’xshash, lekin avval oziq topish uchun parazit xo’jayin tanasiga kirib olishi yoki uning tashqi organlariga joylashib olishi kerak. Xo’jayin tanasi hisobidan oziqani olish uchun parazit ko’p kuch sarf qilishi shart emas, shuningdek olgan oziqasini qayta ishlashga kuch sarf ham qilishi shart emas, balki u xohlagancha tayyor oziqani oladi.
Parazitning osongina oziqani olishi, qayta ishlash uchun ehtiyojning yo’qligi tufayli uning tuzilishini oddiylashuviga, ba’zan esa ovqat hazm qilish sistemasining reduksiyalanishiga olib keladi.
3. faol oziqlanish. Ushbu turdagi oziqlanish ko’pgina hayvonlar uchun xos. Bunday oziqlanish hayvonlardan oziqani topish uchun kattagina kuch talab etadi. Faol oziqlanishning 4 xil shakli farq qilinadi:
a) to’plash, yig’ish fitofaglar va ko’pgina zoofaglar uchun xos. Ko’pgina hayvonlar (suvda yashasa) plankton va bentos hisobida, quruqlikda esa osongina topiluvchi kam harakat yoki harakatsiz organizmlarni (oziqani), daraxtchil yoki o’tchil o’simliklarni topib oziqlanadi. To’plash, yig’ish maydondagi oziqaning bir qismini iste’mol qila oladi. Shunga binoan uning yana shu joyda tez qayta tiklanishi mumkin bo’ladi. Ushbu xilda oziqlanuvchi hayvonlar aksariyat poda-poda yoki to’p-to’p bo’lib, joy almashtirib, ko’chib yuradi. Masalan, ko’pgina tuyoqli sut emizuvchilar, ko’chmanchi qushlar, mo’ylovli kitlar, ko’pgina baliqlar kabilarni ko’rsatish mumkin;
b) yeb qo’ymoq shakli yig’ish (to’plash) dan shu bilan farq qiladiki, ma’lum joyda mavjud bo’lgan va osongina erishish mumkin bo’lgan oziqa to’liq iste’mol qilinadi. Bu esa shu joyda oziqa manbai zahirasining tugashiga olib keladi. Bunda ham hayvonlarning shu joydan vaqtincha (ushbu oziqa yana qayta tiklanguncha) ketib qolishi sodir bo’ladi. Bunday hayvonlar aslida ma’lum doimiy joy (areal) bilan bog’langan. Ularning o’z arealida oziqa qolmasa, vaqtincha qo’shni chegaralardan oziqa topishga boradi. Ushbu shaklda oziqlanuvchi hayvonlarga ko’pgina qushlar (uya qurish vaqtida), kemiruvchilar, yirtqich va hasharotxo’r sut emizuvchilar, kaltakesaklar, ilonlar, ayrim baliqlar va qisqichbaqasimonlar, hasharotlar, mollyuskalarni ko’rsatish mumkin;
v)o’ljasini poylash. Ushbu shakl barcha yirtqich hayvonlar uchun xos. Ular o’z o’ljasiga birdaniga hamla qiladi yoki avval yashirinib olib, o’lja yaqin kelganda birdaniga ushlab oladi. Yirtqich baliqlardan cho’rtan baliq, laqqa baliq, oq qayroq (jerex), qushlardan ba’zi boyqush (boyo’g’li)lar va qirg’iy, sut emizuvchilardan mushukni ko’rsatish mumkin. Yirtqichlardan mushuklarning ko’rish va eshitish organlari ovda ko’p xizmat qilsa, itlarda hid sezishi xizmat qiladi;
g) ta’qib qilish, quvib borish oziqa topishning eng aktiv va murakkab shakli hisoblanadi. Ushbu shakl asosan qushlar va sut emizuvchilar orasida keng tarqalgan. Bunday hayvonlarning gavda shakllari ham kuchli o’zgaruvchan bo’ladi. Bunday oziqlanish shakli ko’p hollarda o’ljani poylash hamda oziqani to’plash shakllari bilan bog’langan bo’ladi.

3.