62
doimo odamlarga yordam qo’lini cho’zishini, ojiz va notavon kishilardan xabar olib
turish lozimligini yaxshi tushunadilar.
Xushxulqlilik - bunday rahbar inson go’zalligining asosi uning chiroyli
xulqida ekanligini, aynan xushxulqlik insonni ulug’likka olib borishini, yoqimli xulq
egasidan barcha katta-kichik xursand bo’lishini, bunday
xulq egasiga boshqalarni
xursand qilishdan tashqari, o’zi ham doimo xursand yurishini, boshqalardan esa
o’ziga muhabbat va muloyimlik qaytishini yaxshi tushunadi.
Qanoatlilik - bunday rahbar qanoatsizlikdan keladigan ofatlarni, ya'ni nafs
balosi, hasad, xudbinlik,
baxillik, tamagirlik kabilarni yaxshi anglaydi. Ular nafs
balosi odamni har kuyga solishini, nafsini tiygan hurmat-izzat topishini va bexavotir
yashashini, qanoatni esa izzatning asosi, o’lmaydigan boqiy xazina, qurimaydigan
daraxt, zavol topmaydigan mulk ekanligini yaxshi tushunishadi.
Obro’ - bu hamma tomonidan tan olingan hamda
mehnat evaziga orttirilgan,
rahbar uchun zarur ishonch va qalqondir. Ayni paytda har bir rahbar o’zidan yuqori
turuvchi rahbarlar oldida ham, o’ziga bo’ysinuvchi xodimlar oldida ham, o’zi bilan
huquqi teng boshqa rahbarlar oldida ham obro’ga ega bo’lishi lozim.
Rahbar yuqorida keltirilgan talablarga rioya qilmas ekan u o’z rahbarlik usulida
salbiy hodisalarga yo’l qo’yishi, pirovardida esa o’z obro’yini ketkazishi va el
nazaridan qolishiga sabab bo’lishi mumkin.
Dostları ilə paylaş: