Xitoyning eng taniqli yezuit olimlaridan biri Matteo Richchi xitoylik diniy ta'limot va xristianlik o'rtasida kontseptual bog'liqlikni topishga urinib ko'rdi. Ehtimol, uning tadqiqot dasturi Evrosentrizmdan aziyat chekkan (manba 2316 kun ko'rsatilmagan), ammo tadqiqotchi Xitoy xristian qadriyatlarining bir qismi bo'lmasdan muvaffaqiyatli rivojlanishi mumkin degan fikrdan voz kechishga tayyor emas edi. Shu bilan birga, Ricchi "KonfUtsiy - xitoy-xristian sintezining kalitidir" deb aytdi (manba 2316 kun ko’rsatilmagan). Bundan tashqari, u har qanday dinda uning asoschisi bo'lishi kerak, u birinchi vahiyni olgan yoki u kelgan, shuning uchun u Konfutsiyni "Konfutsiy dini" ning asoschisi deb atagan. Frantsuz faylasufi Nikolas Malbranch 1706 yilda nashr etilgan "Xristian mutafakkirining xitoylar bilan suhbati" kitobida konfutsiylik bilan polemikaga olib keldi. Malbransh o'z kitobida xristian falsafasining ahamiyati shundan iboratki, u ham intellektual madaniyatga, ham dinning qadriyatlariga asoslanadi. Gotfrid Vilgelm Leybnits ham ko'p vaqtlarini Konfutsiy ta'limotlariga bag'ishlagan. Xususan, u Konfutsiy, Aflotun va Xristian falsafasining falsafiy qarashlarini taqqoslab, Konfutsiyning birinchi tamoyili "Li" Sabab Tabiatning asosidir, degan xulosaga keldi. Ma'rifatning eng nufuzli faylasuflaridan biri bo'lgan Leybnits metafizikasining izdoshi va ommalashtiruvchisi Kristian fon Volf o'z ustozidan xitoy madaniyati va xususan konfutsiy diniga hurmat bilan munosabatda bo'lgan. Xitoy madaniyatini boshqa xalqlardan ajralgan, inert va rivojlanmagan deb tanqid qilgan taniqli nemis tarixchisi Ioxan 24
