Ayfer Kara hayatin iÇİnden yabancılar İçin Türkçe Metinler (A2-B1) Minsk «Kolorgrad»

çapal
ıyor, 
olgunlaşmış
sebzeleri topluyordu. Ben de 
Nataliya halanın klâsik romanlarından birini alıp verandada okuyordum. Bir yandan da 
Maşa ve Aleksey’i iş yaparken seyrediyordum. Halası Aleksey’e, “İşleyen demir ışıldar, 
bunu unutma oğlum, çalıştıkça kasların güçleniyor” diyordu. Maşa, evi süpürüyor, yerleri 
siliyor, çöpleri döküyor ve akşam yemeklerini hazırlıyordu. Ben ise sofrayı toplayıp 
bulaşıkları yıkıyordum.
Nataliya hala akşamları arkadaşlarıyla birlikte mutfakta 
nakış işliyor
, çay
içiyor ve sohbet ediyordu. Ama onlar aslâ 
dedikodu
yapmıyorlardı, güncel konulardan ve magazin 
haberlerinden konuşuyorlardı. Hayâtımda geçirdiğim en 
güzel tatil, bu tatildi. Biz orada sâdece tatil yapmadık, hayatla 
ilgili deneyimler de kazandık. Ben tavukları, kediyi ve köpeği besledim, ayrıca yemek 
yapmayı öğrendim.

---

189 
Leylâ: 
Ben Türk’üm. Çocukluğumdan beri Afrika’ya gitmek 
ve orayı gezmek isterdim. İki yıl önce Afrika’da çalışma ve 
yaşama imkânına sahip oldum. Bu benim için oldukça 
heyecânlıydı. Afrika’ya gitmeden önce 
tifo
, 
menenjit
ve 
sarı humma
aşıları yaptırdım. Uçağa İstanbul’dan bindim. 
Yedi saatlik bir yolculuktan sonra Fildişi Sahilleri/Abidjan’a 
indik. İlk günler beni en çok rahatsız eden şey 
sivrisinek
lerdi. Burada sivrisinekten 
korunmak için uzun çorap ve kapalı ayakkabı giymek gerekiyor. Abidjan sıcak ve nemli 
bir şehirdir. Bir tarafta insanlar çok güzel villalarda yaşarken diğer tarafta insanların pek 
çoğunun evi bile yok. Oranın tabiatı ilgi çekiciydi her yerde palmiye, muz, kakao, kahve 
ağaçları ve 
mısır 
tarlaları vardı.
Kadınları güçlüydü, kafalarında sırtlarında bebekleri olduğu hâlde 
elleriyle tutmadan çok ağır yükler taşıyorlardı. Abidjan’da yabancılara 
özellikle de Araplara ait çok güzel restoranlar vardı. Fildişi Sâhilleri’nin