nizama salan hüquq normalarını özündə əks etdirir. Onların vasitəsi və köməyi ilə mülki hüquq normalarının
25
rını, vətəndaşların və hüquqi şəxslərin hüquqi vəziyyətini müəyyən edir. Məsələn, «Azərbaycan SSR-in suve-
renliyi haqqında» 23 sentyabr 1989-cu il tarixli qanun Konstitusiya qanununa misal ola bilər. Bu qanunda mülki
hüququn subyektlərindən biri olan dövlətin mülkiyyət hüququna aid normalar əks olunur. «Azərbaycan Res-
publikasının dövlət müstəqilliyi haqqında» 18 oktyabr 1991-ci il tarixli Konstitusiya aktını da bu qanuna şamil
etmək olar. Bu qanunda mülki hüququn əsas anlayışlarından biri olan mülkiyyət münasibətlərinə toxunan xeyli
hüquq normaları vardır: mülkiyyətin dövlət mülkiyyəti, xüsusi mülkiyyət və kollektiv mülkiyyət kimi növləri
vardır; xüsusi və kollektiv mülkiyyətə qanunla icazə və təminat verilir; xüsusi və kollektiv mülkiyyət məcburi
surətdə özgəninkiləşdirilə bilməz; əmlakın tam müsadirəsinə yol verilmir; bütün təbii ehtiyatlar Azərbaycan
Respublikasına (dövlətə) məxsusdur.
Konstitusiya qanunları arasında Konstitusiya (latınca contitutio — quruluş, təsisat) vacib yer tutur. O, dövlə-
tin ən mühüm normativ aktı, əsas qanunudur. Konstitusiya xalqın iradəsini əks etdirir, ictimai quruluşun və
dövlət quruluşunun əsaslarını təsbit edir. O, ali hüquqi qüvvəyə malik olub, bütün cari qanunvericiliyin norma-
tiv bazasını təşkil edir. Bu, o deməkdir ki, bütün normativ hüquqi aktlara, o cümlədən qanunlara nisbətən Kons-
titusiyanın ali hüquqi qüvvəsi vardır, cari qanunvericiliyin bütün normaları və institutları konstitusiya normala-
rına və institutlarına uyüun olmalıdır. Normativ hüquqi aktların bütün sistemi Konstitusiya qaydaları əsasında
qurulur.
Mülki qanunvericilik Konstitusiyaya əsaslanır (MM-in 2-ci maddəsinin 1-ci bəndi). O, müvcud qanunverici-
liyin bütün sisteminin, o cümlədən mülki qanunvericilik sisteminin başında durur.
Konstitusiya bütün hüquq sahələrinin əsası və mənbəyidir. O, özündə müxtəlif hüquq sahələrinin — konsti-
tusiya, inzibati, maliyyə, cinayət, əmək və digər sahələrin normalarını birləşdirir. Bunların arasında mülki hü-
quq normalarına da rast gəlmək mümkündür. Konstitusiyada mülki-hüquqi tənzimetmə üçün böyük əhəmiyyətə
malik olan normalar vardır.
Konstitusiya normaları, hər şeydən əvvəl, mülkiyyət hüququnun forma və məzmununu müəyyən edir. Onun
13-cü, 29-cu maddələri mülkiyyət münasibətlərinin tənzimlənməsinə həsr edilmişdir. Konstitusiyanın 30-cu
maddəsi əqli mülkiyyət münasibətlərinə aid vacib müddəa ifadə edir. Onun şəxsi qeyri-maddi nemətlər hüququ
(yaşamaq hüququ, azadlıq hüququ, təhlükəsiz yaşamaq hüququ, şəxsi toxunulmazlıq hüququ, mənzil toxunul-
mazlıüı hüququ, şəxsi-ailə həyatının sirrini saxlamaq hüququ, saülamlıüın qorunması hüququ, şərəf və ləyaqətin
müdafiəsi hüququ və s.) ilə bağlı əmələ gələn münasibətləri (yəni əmlak münasibətləri ilə bağlı olmayan şəxsi
qeyri-əmlak münasibətlərini) qaydaya salan normaları prinsipial əhəmiyyətə malikdir. Burada mülki hüquq qa-
biliyyətinin (əmlaka malik olma, əmlakdan istifadə etmə, əmlakı vərəsəlik özrə vermə, əqli mülkiyyət obyektlə-
rinin müəllifi olmaq, özünə fəaliyyət növü, peşə, məşüuliyyət, iş və yaşayış yeri seçmək və s. hüquqlara malik
olma qabiliyyətini) müəyyən edən normalara rast gəlmək olur. Konstitusiyanın 68-ci maddəsi delikt məsuliyyə-
tinin, yəni zərər vurmaqla bağlı yaranan mülki hüquq məsuliyyətinin əsaslarını nəzərdə tutur. Onun 59-cu mad-
dəsi azad sahibkarlıq hüququnu təsbit edir.
Beləliklə, Azərbaycan Respublikasında normativ hüquqi aktlar sistemində, o cümlədən mülki qanunvericilik
sistemində Konstitusiya mühüm və vacib yer tutur. Bu, roman-german hüquq ailəsi ölkələrində yaranan ənənə-
yə uyüundur. Belə ki, həmin ölkələrin iyerarxiya prinsipinə əsaslanan normativ aktlar sistemində Konstitusiya
və Konstitusiya qanunları ən yuxarı pillədə dayanır.
Adi qanunlar odur ki, onlar Konstitusiya qanunlarının əsasında və həmin qanunların icrası üçün qəbul edi-
lir, ictimai həyatın müəyyən və məhdud sahələrini tənzimləyir. Bu cür qanunlar cari qanunvericiliyi təşkil
edir. Ona görə də həmin qanunları çox vaxt cari qanunlar da adlandırırlar. Adi qanunlar ölkənin iqtisadi,
ictimai, mədəni və s. həyatının müxtəlif tərəflərini və cəhətlərini qaydaya salır. Əsasən kompleks xarakterə ma-
lik olan həmin qanunlarda, adətən, mülki hüquq normaları, hətta mülki hüquq institutları formulə edilir. Bu qa-
nunlara «Sahibkarlıq fəaliyyəti haqqında», «Icarə haqqında», «Torpaq icarəsi haqqında», «Qiymətli kaüızlar
haqqında», «Torpaq islahatının əsasları haqqında», «Sığorta haqqında», «Banklar və bank fəaliyyəti haqqında»,
«Patent haqqında», «Müəlliflik hüququ və əlaqəli hüquqlar haqqında», «Əmtəə nişanları və joğrafi göstəricilər
haqqında» və digərlərini misal çəkə bilərik. Həmin qanunlar Konstitusiya müddəalarını konkretləşdirir. Bu qa-
nunların əksəriyyəti xüsusi qanunlar hesab edilir. Xüsusi qanunlar mülki hüququn predmetinə daxil olan
ictimai münasibətlərin ayrıca növlərini nizama salır. Məsələn, «Müəlliflik hüququ və əlaqəli hüquqlar haqqın-
da» qanun elm, ədəbiyyat və incəsənət əsərlərinin, habelə ifaların, fonoqramların, efir və ya kabel yayımı təşki-
latlarının verilişlərinin yaradılması və istifadəsi ilə əlaqədar yaranan münasibətləri tənzimləyir. «Patent haqqın-
da» qanun ixtiraların, faydalı modellərin və sənaye nümunələrinin yaradılması, hüquqi mühafizəsi və istifadəsi
ilə əlaqədar yaranan əmlak münasibətlərini və onlarla bağlı şəxsi qeyri-əmlak münasibətlərini tənzimləyir. «Is-
tehlakçıların hüquqlarının müdafiəsi haqqında» qanun istehlakçı vətəndaşlara mal satılması, iş görülməsi, xid-
mət göstərilməsi özrə sahibkarlıq münasibətlərinin geniş sahəsini nizama salır. «Sığorta haqqında» qanun