ketibdi. Oradan biroz vaqt o‘ tgach, qizcha hu-
shiga
kelib qarasa, quyosh charaqlab, gullar
turli-tuman bo‘ lib ochilib yotgan o‘tloqda yot-
ganmish.
Qiz
o ‘ tloq bo‘ ylab ketaveribdi,
nihoyat,
g ‘ aroyib bir tandirga duch kelib qolibdi. Tandir-
ning ichi to‘ la non emish.
- Qizcha, hoy qizcha, bizni tezroq uzib ol,
bizni tezroq uzib ol, biz allaqachon pishganmiz,
bo‘ lmasa
kuyib ketamiz, - deya nola qilishibdi
nonlar.
Jonkuyar qiz tandir yoniga borib, nonlar-
ning barchasini birin-ketin uzib olibdi. Shun-
dan so‘ ng u yana o ‘ z yo‘ lida davom etibdi va
bir daraxtga duch kelib qolibdi. Daraxtning
shoxlari to ‘ la olma ekan.
- Qizcha, hoy qizcha, daraxtni silkitgin,
daraxtni silkitgin, biz
allaqachon pishib yetil-
ganmiz, - deyishibdi unga olmalar.
Shunda u daraxtni bir silkitgan ekan, uning
mevalari xuddi yomg‘ ir yog‘ gandek yerga to‘ ki-
libdi. Qiz daraxt shoxida bitta ham olma qoldir-
may silkitaveribdi. So‘ ngra tergan olmalarini bir
joyga to‘ plab qo‘yibdi-da, yo‘ lida davom etibdi.
Nihoyat, u yurib-yurib kichkina bir uycha oldiga
borib qolibdi. Qarasa, uychaning derazasidan
bir kampir tashqarini kuzatib o‘tirgan emish.
Kampirning tishlari shu darajada katta-katta
ekanki, qizaloq ularni ko‘ rib, qo‘ rqib ketibdi va
qochmoqchi bo‘ libdi. Biroq kampir unga:
ш*--
- Qo‘ rqma,
jonim bolam, qo‘ rqma. Xohla-
sang, menikida qol. Uy yumushlarida menga
yordam ber. Agar ishlarni ko‘ ngildagidek ba-
jarsang, seni taqdirlayman. Faqat o ‘ rin solishga
diqqat qil. Parto‘ shagimni shunday qoqqinki,
parlari har tomonga to‘ zib ketsin. Bunday
paytda esa yer yuziga qor y o g ‘ adi. Men Bo‘ ron
kampirman, - debdi.
Kampirning mehribon va xushmuomalaligi
qizga ma’ qul kelibdi. Shuning uchun ham u
Bo‘ ron kampirnikida qolishga rozi bo‘ libdi,
uning xizmatini qilib yuraveribdi. U uy ishlari-
ning barini Bo‘ ron
kampir aytganidek bajarar
ekan. Ayniqsa, uning parto‘ shagini shunaqa
qattiq qoqar ekanki, to‘ zigan parlar qor par-
chalaridek, har tomonga uchib ketarkan. Meh-
natkash qiz kampirga yoqib qolibdi. U qizaloqni
biron marta ham
ranjitmabdi.
Qiz
Bo‘ ron
kampirnikida to‘ kin-sochinlikda yashabdi.
Shu zaylda kun ketidan kunlar o ‘ taveribdi.
Biroq vaqt o ‘ tgan sayin qizaloqning g ‘ amginligi
orta boribdi.
Nima uchun bunday holatga
tushayotganini avvaliga uning o ‘ zi ham anglay
olmabdi. Garchi B o‘ ron kampirnikida o ‘ z uyi-
dagidan ming karra yaxshi yashayotgan bo‘ lsa-
da, u o ‘ zining qadrdon kulbasini sog‘ ingan edi.
Shunday g ‘ amgin kunlarning birida qiz Bo‘ ron
kampirga:
- Men yer ostidagi ushbu uyda qanchalar
yaxshi yashamay,
baribir bu yerda uzoq qola
m rm
olmas ekanman. Mening yer ustidagi o ‘ zimizning
uyimizga qaytish vaqtim yetdi, - debdi. Bo‘ ron
<
kampir esa unga:
- Uyingni sog‘ inganing
menga yoqyapti.
Menga chin ko‘ ngildan sadoqat ila xizmat qil-
ganing uchun seni o ‘ zim yer yuziga chiqarib
qo‘ yaman, - deya javob qaytaribdi.
U qizaloqning qo‘ lidan ushlab, katta dar-
voza oldiga olib boribdi. Darvoza ochilgach,
qizning ustiga shovullab oltin yom g‘ ir yog‘ ibdi.
Oltinlar qizga yopishib qolaveribdi. Natijada,
qizning hammayog‘ i oltinga belanibdi.
- Bu senga yaxshi ishlaganing uchun, -
debdi Bo‘ ron kampir va qizga quduqqa tushirib
-y'.
yuborgan urchug‘ ini qaytarib beribdi.
Darvoza
yopilib, qizaloq birdaniga yer yuzidagi o ‘ z uyi
yonida paydo bo‘ lib qolibdi. Qiz uy eshigi oldiga
yetay deb qolgan ekan, quduq ustida turgan
x o ‘ roz uni ко‘ rib, shunday deb qichqiribdi:
Qu-qu-qu!
Oltin-zarga belangan,
Bizning qizimiz keldi.
Qu-qu-qu!
a
t
Qizaloq x o ‘ rozning xonishini tinglab, uyiga -
onasining oldiga kirib boribdi. Hammayog‘i ol
tinga belanganini ko‘ rgan ona va singil uni iliq
kutib olishibdi.