Bürünc qablar. Təşəkkül tarixi hələ erkən tunc dövründən başlanan tökmə məmulatı misə
müxtəlif aşqarlar qatmaq yolu ilə əldə edilməklə, çox mürəkkəb inkişaf yolu keçmişdir. Aşqarın
tərkibindən asılı olaraq qədim metal ustaları mis ərintisindən həm tunc, həm də bürünc əldə
etmişlər. Ona görə də arxeoloji abidələrdən həm tunc, həm də bürünc məmulatına təsadüf olunur.
Bürünc mis ərintisinə yarıbayarı nisbətdə sink filizi qatmaq yolu ilə əldə edilmişdir. Mis
ərintisinə mərgmüş, sürmə, qalay, qurğuşun xəlitələrindən bu və ya digərini qatdıqda tunc əldə
olunurdu. Qalay istisna olmaqla, bu metal filizlərinin yerli yataqlarının bolluğu üzündən
Azərbaycanın arxeoloji abidələrində tunc məmulatına daha çox təsadüf edilir. Bununla belə, tunc
başlıca olaraq əmək aləti və soyuq silahların istehsalına sərf olunduğundan həmin məmulat növləri
dəmir və poladdan hazırlanmağa başlayandan sonra tədricən əməli əhəmiyyətini itirib aradan
çıxmışdır. Bundan fərqli olaraq, bürünc daha çox qab istehsalına və bəzək əşyalarının
hazırlanmasına sərf olunması səbəbindən məhdud miqyasda da olsa, uzun müddət davam etmişdir.
Sonralar bürüncü zinət istehsalı sahəsindən zərgərlik, qab istehsalı sahəsindən isə misgərlik məmulatları sıxışdırıb çıxarmışdır. Bununla da ənənəvi tökməçilik sənəti tənəzzülə uğrayıb aradan
çıxmışdır.
Texniki cəhətdən tökmə üsulu bu və ya digər məmulat növünün yumşaq mum modelini
hazırlayıb onun üzərinə qılaf rolunu oynayan gil (üzlük) çəkməyə əsaslanırdı. Qəlib quruyandan
sonra bişirilib saxsı halına salınır və onun içindəki mum əriyib tökülürdü. Həmin boşluğa bürünc
ərintisi tökməklə lazımi məmulat növü əldə edilirdi. Soyuyub hazır hala düşmüş məmulatı
qılafından çıxarmaq üçün saxsı qəlibi sındırmaq lazım gəlirdi. Beləliklə, hər bir məmulat növü üçün
yeni model və onun formasına müvafiq təzə qəlib düzəldilirdi.
Bürünc əşyalar, əsasən, hakim zümrələrin sifarişi ilə tökülüb hazırlanırdı. Ona görə də onlar
çox yaraşıqlı düzəldilirdi.
Tökmə üsulu ilə hazırlanmış bürünc məmulatının bəzi nümünələri zəmanəmizədək gəlib
çatmışdır. Bunların arasında hazırda Rusiya Dövlət Ermitajında saxlanılan bürünc gülabdan Y-YII
əsrlərə aid avtafa, YI -YIII əsrlərə aid bürünc məcməyilər, XIII-XIY əsrlərin yadigarları olan
bəzəkli bürünc qazanlar, xüsusilə 1399-cu ildə Teymurləngin sifarişi ilə Təbrizdə hazırlanmış iki
tonluq nəhəng tiyan xüsusi yer tutur.
66
Azərbaycan bürünckarlarının tökmə üsulu ilə hazırladıqları bu tipdən olan bürünc qab
nümunələri dünyanın digər ölkələrinə də yayılmışdır. XII əsrdə Naxçıvanda hazırlanmış dodağı
novçalı bürünc dolça nümunələri Nyu-York və Paris şəhərinə gedib çıxmışdır.
67
Vaxtı ilə Azərbaycanın tökmə ustaları tərəfindən düzəldilmiş yüksək bədii məziyyətlərə malik
digər məişət əşyaları da dünya muzeylərinin fəxri eksponatlarına çevrilmişlər. Bu cəhətdən 1319-cu
ildə Təbrizli Yusif Əhməd oğlu tərəfindən düzəldilmiş bürünc kasa Londondakı məşhur Viktoriya
və Albert muzeyinin bədii sənət nümunələri arasında fəxri yer tutmuşdur.
68
XII əsrin sonu və XIII
əsrin əvvəllərində Şirvanın tökmə ustaları tərəfindən böyük məharətlə düzəldilmiş başqa bir bürünc
tiyan Londonda qərar tutmuşdur. 4 ədəd orijinal formalı qulpa malik olan bu tiyan olduqca nəfis
şəkildə ornamental nəqşlər və süjetli kompozisiya nümunələri ilə bəzədilmişdir.
69