MƏRSİYƏLƏR ƏBDÜLHÜseyn axundzadə
Yüklə 2,94 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Zeynəbin (ə) vəfatı
Tutub üz sahati-Pərvərdigara, Dedi mən neyləmişdim ruzigara, Qalıb həsrət üzüm el-təbara, Gələn yoxdur mülaqatıma, ya Rəbb, Tək evdə can verir məzlumə Zeynəb. Gəlib şura Hüseyn eşqi başımda, Əsər vardı yəqinən göz yaşımda, Gözüm var hamıdan çox qardaşımda, Sərəfraz et məni sal yada, qardaş, Çətin vaxtımda gəl fəryadə, qardaş. Nə müddətdir çəkər göz intizarın, Mülaqatı şirindi yara-yarın, Köməksizdi qəribi-biqərarın, Bu həsrətdə axır əşkim üzara, Özün gəl Zeynəbi tapşır məzara. Bir ömür oldu sənə Zeynəb tüfeyli, Əzizim, gəlməsən ollam gileyli, Dalınca yolladım mən əşki-seyli, Əliləm, bimüinəm, başsızam mən, Görən fikr eləyir qardaşsızam mən? Həzrət Zəhranın Əbulfəzl başı üstünə gəlməsi Həzrət Zəhradan aldım muzdumu, padaşımı, Başıma qoydu əlin, ərşə yetirdi başımı, İzn verdi tez çağır gəlsin imam haşimi, Səsləməzdin bi icazə yoxsa mən qardaşımı, 213 Yaxşı imdad elədi Xeyrün-nisa Əbbasidən. Aldı Əbbasın səsin, verdi Hüseyn fil-fövri səs, Aşyanından haman eşq olubdur bihəvəs, Üz qoyub meydana dildə ah çəkdi hər nəfəs, Qıl kömək ya Rəbb dedi yoxdur mənə dadrəs, Naümidəm, ey Xudayi-kibriya Əbbasidən. Gəzdi meydanı yetib dildən düşən səqqasına, Nəqş olub gördü vucudu Kərbəla səhrasına, Baxdı qolsuz peykərə məcruh olan ə`zasına, Ləblərin öpdü qoyub simasını simasına, Gödü səs gəlir gözü başı yarə Əbassidən. Həzrət Əbulfəzlin (ə) zəban halı Rövzə) Səs ver səsimə, qətlimə qardaş tələsən var, On yeddi nəfər bir yaralı başı kəsən var, Mə`nadə anam Fatimə, qardaşım Həsən var, Bu məhfili-alidə yerin boşdu yubanma. Gahi dəyib ox, gahi dəyib daş bədənimdən, Qan su tək axır torpağa qardaş bədənimdən, Tə`xir eləsən ayrılacaq baş bədənimdən, Sdəmə yetə ənguştərə qaş saxlaya bilməz, Bir cismiki,qolsuz qala baş saxlaya bilməz. Ərze-hacət (rövzə) Gəl başım üstə olsa Hüseyn can, ləyaqətim, Axır nəfəsdə vardı sənə ərz-hacətim. Çox mayiləm dübarə görüm məh cəmalını, Qoyma ürəkdə qalsın amandır bu həsrətim. 214 Sən şahisən gələndə ayağa duranmasam, Mə`zur et ki, qəlbidə yox ayrı niyyətim. Bir hala qalmışam ki, özüm şərh edəmmərəm, Yoxdur ayağa durmağa bu dizlərdə taqətim. Əfv elə xeyməgahə sarı gələmməsəm, Nazlı Səkinədən bilirsən var xəcalətim. Sə`y elədim ki, məşkə xətər yetməsin, vəli, Məşk oxlanıb dağıldı su, heyf oldu zəhmətim. Qolsuz yıxılmışam yerə, düşmənlərim gəlir, Tab eyləyəmmirəm, məni öldürdü qeyrətim. Hasil gəlibdi dada Hüseyn şahi-teşnəqan, Səsləndi aç gözün məni çox etmə bağrıqan. Qan laxtası yumub gözünü heyf görəmmisən, Salmış nə hala fovci-bəla qəmgüsarini. Aç qanilə dolan gözünü göz-gözə baxaq, Bir də görüm doyunca o çeşmi-xümarini. Çox olma del qəmgin ki, ayağa durammısan, Salma özünü zəhmətə ki, bildim işarəni. Ətşan Fərata daxil olub içmədin sudan, Artırdı dəhridə bu əməl e`tibarini. Nazlı Səkinəm indi çəkir intizarini, Gördü Hüseyn yoxdu dəxi rahi-çarəsi. Tab eləmir bu qəmdə deli parə-parəsi, Ağlar gözilə durdu ayağa o didətər, Üz qoydu xeyməgaha tərəf zarü-xuncigər. Qoyduqca hərdəm yerə ahəstə səslənir, Qardaş ölümü qardaşın axı belin bükər. 215 İmamın zəban halı rövzə) Səsləndi gəl bacı, evimi yıxdı qovmi-kin, Əbbasım öldü kama çatıb qovmi-xirə-sər. Yandı dilim, büküldü belim,öldü qardaşım, Əbbasın ölməyin ver özün qızlara xəbər. Amma Səkinədən bacı çox-çox müvazib ol, Bu qüssədən balam özün axır həlak edər. Su üstə verdi bir göz iki qol o bavəfa, Qoydu sizi qara günə bu çərxi-fitnəgər. Əbbasın balinində İmamın zəban halı Qalan çöldə adamsız qardaşım vay! Yatan qan içrə yarü-yoldaşım vay! Səni kim saldı bu hala Əbülfəzl, Gözündən ox dəyən vay qardaşım vay! Belim sındı səni qolsuz görəndə, Sinəndən oxları bir-bir dərəndə, Xəcalət ölməyin nisgilli oldu, Dönüb əxyamə baxdın can verəndə. Edər ahım əsər almasa Zeynəb, Çağır gəlsin anamı yasa Zeynəb, Yığışsın qızlarım bu xeyməgaha, Hamımız ağlayaq Əbbasə, Zeynəb. 216 Əbbasın (ə) zəban halı Yerə qoy başımı sinən olub qan, Özün də xəstəsən ey şahi-ətşan, Bu axır ləhzədə bir xahişim var, Ölüncə başıma rahat verim can. Fələk qoysaydı əxyamə gedərdin, Ürəkdə bu səbəbdən çoxdur dərdim, Əlim olsaydı qalxıb saxlayardım, Gələn oxdan su məşkin hifz edərdim. Yıxıldım düşmənim əl çaldı, qardaş, Bu qovğadan fələk kam aldı, qardaş, Məni çox ağladan bu nisgilimdir, Bacım Zeynəb daha tək qaldı, qardaş. Neystanə tərəf çəkdim üqabı, Dolandırdım döşümdə məşki-abı, Səkinəndən əxa, şərməndə oldum, Özün aram elə ol delkəbabı. Əbbasın (ə) zəban halı (Yaralı sinə) Səsləndi mənim düşdü işim müşkülə qardaş, Düşmən bu başım üstə edər həlhələ, qardaş, Qoyma yaralı baş düşə əldən-ələ qardaş, Tez gəl sürünüm mən qabağında üzü üstə, Əfv eylə dura bilməsə Əbbas ayaq üstə. 217 Aldı səsini qardaşım,can dedi qardaş, Din üstə düşən qollara qurban dedi qardaş, Gəlləm sənin imdadına əlan dedi, qardaş, Nə halilə Allah bilir mindi at üstə, Nəhr üstə yetirdi özünü şahi-xocəstə. Endi yerə at üstdən ol şəhpərin öpdü, Baxdı yumulan gözlərinə gözlərin öpdü, Teşnə idi Əbulfəzl, quruyan ləblərin öpdü, Yanır sənə baxdıqca yanır yarəli sinəm, Əxyamidə gözlər yolunu nazlə Səkinəm. Mən Əbbasam, mənə səqqalar ağlar, Susuz əhvalıma dəryalar ağlar, Mənim hicranım ağlatdı Hüseyni, Ədəbli nökərə mövlalar ağlar. Hüseyni heç kəs haraya Əbulfəzl tək səsləməyib, Salanda möhnətini yada nəm-nəm ağlamışam, Otuz dörd ildi ya mövla demişdi sözünü, Vəli deyillər başı sınanda çağırdı qardaş. Həzrət Fatimə (ə) Əbəlfəzlə zəban halı Sən başında yara vardı, mən başımda qara var, Sən düçar oldun əmuda, mən dözüm mismara, var, Gəl qucağıma ki, hər dərdə oğul, bir çara var, Halımı amma müraat et, döşümdə yara var. 218 Əbəlfəzlin (ə) zəban halı Ağlamaram peykərim qolsuz qalır, Ağlamaram nənəm oğulsuz qalır, Bu qəm mənə müşkül olub hər nədən, Mən gedirəm Hüseynim yalqız qalır. Hüseynin (ə) sözü Mən demirəm məşküvü doldur gedək, Mən demirəm Səkinəm ağlır gedək, Qolun yoxdu təkyə eylə çiynimə, Düşmən baxır yavaş-yavaş dur, gedək. Qəhrəmanam qədrimi sındırmayın, Yaralıyam yolum üstə durmayın, Xəncər yarasına, oxa dözüm, Namərdilər, dil yarası vurmayın. Anam gəlib məhəbbət etdi, qardaş, Çətin zaman haraya yetdi, qardaş, Medali-iftixarıdır sinəmdə, Gözüm-qolum su üstə getdi, qardaş. Hüseynin (ə) zəban halı (nöhə) Əbulfəzlim ölübdür gəl bacı, ağla yana-yana, Düşübdür qardaşım nəhri-Fərat üstə biyabana, Axır bu göz yaşım, ölübdür qardaşım, Qalıbdır ərsədə vəfalı yoldaşım. Gedibdi izzətim əldən, yoxumdu yarü-ənsarım, Nə vardır Əkbərim nə Qasim və nə qolsuz ələmdarım, 219 Axır bu göz yaşım ölübdür qardaşım, Qalıbdır ərsədə vəfalı yoldaşım. Əbulfəzlim öləndən ağlayır bu gözlərim, Zeynəb, Qalıbdır dağlı sinəmdə yanıqlı sözlərim, Zeynəb. Axır bu göz yaşım ölübdür qardaşım, Qalıbdır ərsədə vəfalı yoldaşım. Hüseynin (ə) zəban halı (rövzə) Əbbas, mən bəradəri-del dağdarınam, Sən məst cami ləm yəzəli mən xumarınam, Mehman gələn zaman tanışı dindirər tanış, Qurban olum şirin dilinə mənlə bir danış, Mən bel sınıq sənin də cəbinin sınıb belə, Mən çarə eyləyim anuva, bu sınıq belə. İmamın zəban halı (nöhə) Aç o şəhla gözün bax mənə, qardaş Əbülfəzl, Səslə qardaş, deyim can sənə, qardaş Əbülfəzl. Qaldım bu çöldə tənha, bəradər, Öldün sevindi ə`da, bəradər. Ey atam oğlu, ey münşiyidərbarım Əbbas, Ey ucaboy, uzunqol sipəhsalarım Əbbas, Ağlaşır xeymədə gör necə qızlarım, Əbbas, Dur aman vermə bu düşmənə qardaş, Əbulfəzl, Qaldım bu çöldə tənha, bəradər, Öldün sevindi ə`da, bəradər. 220 Ruca qaməti bavərim yoxdur yıxıblar, Xətt mərdanigidən qoşun, qardaş çıxıblar, Üstünə sarı çox nizə və xəncər vurublar, Qoy çəkim peykərin mə`mənə,qardaş Əbulfəzl, Qaldım bu çöldə tənha, bəradər, Öldün sevindi ə`da, bəradər. Qolların agaham, zülmilə meydanda düşdü, Sağ qolun saldılar vəlvələ, hər yanda düşdü, Qolların düşcəyin pərçəmi Qur`an da düşdü, Bu ələm çatmaz əhrimənə, qardaş Əbulfəzl, Qaldım bu çöldə tənha, bəradər, Öldün sevindi ə`da, bəradər. Sərvi-qamət Dərdi dərmansız olan, səslə Əbülfəzl ağanı, Getmə birahə dayan, səslə Əbülfəzl ağanı. Naümüd olma Əli oğludu bu himməti var, Sərv qamətdi, uzun qollara bax qüvvəti var, Vəhşətə saldı otuz min qoşunu, qeyrəti var, Nigaran olma gilən, səslə Əbülfəzl ağanı. Otuz il Fatimənin oğlunu mövla çağırıb, Demə aşiqləri imdadına bica çağırıb, Təllin üstündə bunu Zeynəb-kübra çağırıb, İşi müşküldə qalan, səslə Əbülfəzl ağanı. 221 Müşkül açan Hüseynin ey rəşidü-bavəfası, Ələmdarı, sipəhdarı, əxası. Cahanda şöhrəti babül-həvaic, Əlacı olmayan dərdin dəvası. Sənin tək gəlməyib dünyaya qardaş, Hüseynə can dedin, oldun fədası. Əlinin qəhrəman oğlu Əbülfəzl, Olan bu kəslərin müşkül goşası. Hayanda zikr olunsa nami-pakın, Behiştə bənzər ol bəzmin səfası. Məhərrəmdi, hamı qara geyiblər, Çıxar ərşə Hüseynin vay sədası. Kimə dərdin desin bu ağlayanlar, Təvəccüh et, səni Zəhra balası. Qapından heç kimi rədd etməyibsən, Bu cəmin vardı səndən iltiması. Bizim də dərdimiz var, can Əbülfəzl, Əzadarın sənə qurban, Əbülfəzl. Qəməri-Bəni Haşimin zəban halı Göz açdı gördü Əbulfəzl İmamı qan ağlayır, Əli belində qalıb sərvəri ürək dağlayır. Dedi sən ağlama mövla, ədüv baxar sevinər, Yaralı qəlbim əxa, can verən zaman döyünər. İcazə versən əgər düşməni utandıraram, Dişimdə bu ələmi başına dolandıraram. Xəcalət oldum əxa, birbəbir susuzluqdan, Aparma şərm edirəm mən həyalı qızlardan. Bu Şümrü mən tanıram xeyməgahı yandıracaq, Bəlalı Zeynəbimi hər bəhanəyə vuracaq. 222 Cavabı imamın (ə) Bu məşkini aparım xeymədə susuzlarıma Nişan verim ələmi, məşki-abi qızlarıma. Necə deyim bacıma qardaşımı doğradılar, Necə bəyan eləyim sağ gözünü oxladılar? Səkinə görsə əgər məşkini fəğan edəcək, Ayaqyalın, baş açıq qətligahına gələcək. Ayağa dur atam oğlu, qalıb belimədə əlim, Düşəndə sən atın üstdən mənim də sındı belim. Vəfalı qardaş idin, heyf ola süzüldü gözün, Çıxıbdı can bədənindən, solubdu qanlı üzün. Başına mən dolanım bağrıqan Əbülfəzlim, Qum üstə yatma oyan, mehriban Əbülfəzlim. Yaralı namavər Mümkün olsa özünü rəzmgaha fövri yetir, Şahbazın yıxılıb sədmə görüb şəhpərdən. Gözümün ağ-qarasın qana qatıb tiri-se pər, Dəxi səlb oldu təvan yaralı namavərdən. Gah vurullar məni nizə ilə gahi xəncərilə, Görmürəm ta özümü hifz eliyəm xəncərdən. Ox atanlar məni indi kamanilə vurur, Nə həya etdilər məndən nə də Peyğəmbərdən. Ayrılıq vaxtıdı gəl bir də doyunca danışaq, Kami-del qəvi əl-Əbbas dəm axirdən. Göz ki, görmürdü o dəm qardaşın ətrin aldı, Pişvaz istədi etsin o susuz sərvərdən. Taqəti olmadı əfsus, ayaq üstə dura, Bu qiyamət ona balatər olub məhşərdən. Dedi əfv eylə ağa, durmağa yox imkanım, Yaralar vermir aman ta duram axır yerdən. 223 Çarəm olsaydı hüzurunda ağa, yatmazdım, Keç Əli Əkbərə xatir yaralı nökərdən. Lütf eylə yoxdu əlim gözlərimin sil qanın, Qoy çatım qəlbidəki məqsədə bu məhzərdən. Üzünə baxmaq Hüseyn, eyni səadətdi mənə, Etmə məhrum məni feyzi ruxi ənvərdən. Əba Əbdullahın zəban halı (rövzə) Bir oxşama deyim sənə aşiqlər ağlasın, Atdan yıxılsa kim, yerə əvvəl atar əlin. Alnın, üzün baxıb görürəm parka-parçadı, Versin eşitsə kim başına biqərar əlin. Müşkül olar sənə uca yerdən yıxılmağın, Ovraq olar qoy bədənin salsalar əlin. Gördüm bir iş bu çöldə səni istəyənlərə, Əhli-hesab işimə verdim əyar əlin. Qiymətli bildi qardaşının əllərin Hüseyn, Zəhraya verdi saxlamağa yadigar əlin. Əba Əbdullahın (ə) zəban halı Nələr oldu yıxılıb səslədi ədrikni əxa, Səsini aldı gəlib qətlgahə miri-hüda, Qəm olan əlləri bir-bir götürüb etdi nəva, Dedi ya Rəbb, nə qəməfzadı Əbülfəzlin əli. Busə etmişdi olan gün bu iki əldən atam, Sayəsində demişdi məni asudə yatam, İş belə gəldi ədü qoymadı məqsudə çatam, Öpürəm, qəlbimə yaradı Əbülfəzlin əli. 224 Bu kəsik pəncələrə istəyirəm yaxşı baxam, Ruzi-məhşərdə ala sinəsinə xeyrün-nisa, Pak əzadara şəfaət edib oddan qurtara, Görələr zinəti üqbadı Əbülfəzlin əli. Həzrət Əbulfəzlin (ə) həzrət Zeynəblə (ə) söhbəti Ol şəbdə ağam hər sözü minbərdə dedi, Yarü-ənsarına hər mətləbi bipərdə dedi, Teşnələb öldürəcəklər bizi bu yerdə dedi, Zibh olan başlarımız neydə bədənsiz qalacaq, Soyulub peykərimiz yerdə kəfənsiz qalacaq. Ölən oğlanlarına ağlayacaqlar analar, Sən özün də olacaqsan ağama tə`ziyədar, Fikr elə, gör bu Əbulfəzlin aya kimi var, Burda olsaydı anam zəhmətim olmazdı sənə, Yox mənim ağlayanım, lütf eləsən ağla mənə. Qardaşımsan, sənə şəxsən mən özüm yas tutaram, Qəm yemə, Ümmi bənin yoxdu əgər, mən ki, varam, Nigaran olma Hüseyndən sənə az ağlamaram, Nə`şinin üstə o qədri edərəm dadü-ənin, Həm anam Fatimə razı ola, həm Ümmi bənin. Söz belə qaldı olub çatdı mahi-əza, Qətligaha dövrələrdən yerə endi üsəra, Məst edib qəmzədə bülbülləri ətri-şühəda, Hər bir yanda gülün tapdı həmağuş oldu, 225 Çeşmələr çeşmə zəmzəm kimi porcuş oldu. Hamı məşğul o çuxur yerdə olub ağlamağa, Gördülər gah sola Zeynəb baxır, gahi sağa, Nagəhan durdu xanım otduğu yerdən ayağa, Pozmasın məclisi etdi bəyan bu gedişim, Nəhri-Əlqəmdə Əbülfəzlimlə vardı işim. Üz qoyub məqtəli-Əbbasa pərişan Zeynəb, Yetişib gördü əcəb mənzərə var ya lil-əcəb, Bir xanımdır oturub başda qara çadır şəb, Baxır əlsiz bədənə zikri fəqət oxşamadı, Elə ağlayır elə bil oğlu ölən bir anadı. Dedi kimsən oturubsan bu biyabanıda tək, Məskənin Kərbübəladır məgər ey qara ləçək, Göz yaşın axdıqca eylər Zəhray kömək, Gəlisən şiddətilə naləyə, titrir bədənin, Mislinki, dağılan peykər öz oğlundu sənin. Zeynəbim oxşayasan yaxşı əziz qardaşını, Sözünün suzişi rüxsarə çəkər göz yaşını, O xanım ziccə çəkib birdən ucaltdı başını, Dedi gəl ver mənimlə başbaşa mən Fatiməyəm, Qızıyla xoşdu ana ağlaşa, mən Fatiməyəm. Neçə gündür mənə məskəndi qızım, Kərbü-bəla, Nöfəlin zülmü salıbdır balamı gör nə hala? Mən deyim oxşama, ya sən deyisən qəmli bala, Sən denən bu dağılan cismə hüma sayəmdi, Mən deyim əlləri məhşər günü sərmayəmdi. 226 Zəhərli ox Ox dəyib sağ gözümə süzülür qanı Hüseyn! Əllərim yox çıxardım qanlı peykanı Hüseyn! Gör necə səlb eləyib bu ox əldən dözümü, Kimə səndən sora mən faş edim del sözümü, Gəl özün xaric elə incidir ox gözümü, Axtarır indi gözüm məhi-tabanı Hüseyn! Dedim ey zəhərli ox, qəmü-hirman yeridi, Eşqin əs-saə mənə səxtü-böhran yeridi, Sən qədəm qoyma bu göz şəhixuban yeridi, Dərdimin həşrə kimi yoxdu dərmanı Hüseyn! Hey dedim bircə dayan izzu-cahım gələcək, Çək kənara özünü dadixahim gələcək, Başımın üstə yəqin teşnə cahım gələcək, Ağlayıb ağladacaq hamı dünyanı Hüseyn! Nənəsi Ümmül-bənin Ey gözüm, cari elə xun deli zarı yerə, Yıxdılar atdan uzun qollu ələmdarı yerə. Uca yerdən yıxılan vaxtı birin görsəz əgər, Qoyar əvvəldə bu mə`lumdu qolları yerə. Olmadı əlləri versin yıxılanda qabağa, Üzü üstə gəlib peykəri-xunbarı yerə. Sən özün fikr elə aya necə ünvan eləyim? Dəydi çox möhkəm onun surəti-gülnarı yerə. Üz tutub xeyməyə səsləndi o deldadə əxa, Qoy əlində su əgər olsa da icbarı yerə. 227 Mənə xatir demirəm gəl ananın xatirinə, Gün kimi cilvə verir pərtuvi-ənvarı yerə. Göyərib surəti nilufərə bənzər üzü var, Mən kimi dəymiş onun olmaya rüxsarı yerə, Ya vurublar üzünə sili dolub qan gözünə, Sili tutsa yıxar hər övrəti bardarı yerə. Heydər balası (rövzə) Ağam Əbbasın uca qamətinə can qurban, Canını verdi vəli,qoymadı tək cananı. Heydərin babül-həvaic balası şir oğlu, Kaşifül-kərbidi bu mülki-vəfa sultanı. Çox çətin müşkülüm olsa ətəyindən tutaram, Sən də tut nazlı Səkinə yapışan damanı. Nəfəsi el dayağıdı, özü ləşkər qabağı, Odu eylərdi dua Zeynəb o məhi-simanı. Hey deyərdi səni çox görməsin Allah bacına, Kimi var Zeynəbin ey gözlərinin qurbanı. İndi bir möhnəti var ərz edirəm yəbnəl-Həsən, Məni əfv elə çətindir bilirəm ünvanı. Üçpər ox bir nigaran göz nə sipər var, nə əli, Göz evindən necə xaric eləsin peykanı. Dizlərin qovzadı tutdu oxu bir verdi təkan, Çıxmağı müşküldü parçalanıb pişanı. Yenə üzr istəyirəm yəbnəl Həsən, bu sözümə, Bilirəm qəlbi-şərifindən alır yaranı. Bir açıq başın əmudilə məgər nisbəti var, Necə mən şərh eləyim bu mühəni-üzman? Atın üstdən onu torpağa əmud oldu yıxan, Bürüdü qırmızı qan mahi-cahanaranı. Biri düşsə uca yerdən ona əl lazımdı, 228 Ki, hayil edib görməyə çox izanı. Olmadı əlləri, dəydi üzü üstündə yerə, Var əgər Ümmi bənin bilsə belə cəryanı. Çox çətin vaxtda hər kəs çağırar öz kəsini, Səslənər dadına vazehdi bu söz ə`vanı. O qədər ali-Əlidən birini səsləmədi, Dil tuta-tutmaya səsləndi xanım Zəhranı. Atın üstən yıxılanda çağırıb ya Zəhra, Başı üstündə görüb Fatimə üzmanı. Dedi gəl yaxşı gəlibsən ana qurban olum, Əcəba yad elədin sən bu bəla gərdanı. Elə bir zaman gəlibsən nə gözüm var, nə əlim, Acizəm, neyləyə billəm dəxi bu ə`danı? Qəm günləri (rövzə) Qəm əyyamilə gərçe bu dilim porqəmdi, Bir Hüseyn adlı ağam var, ürəyim xürrəmdi. Aləmi gözdən atıb bir ona bel bağlamışam, O gözəl adına qurban, şərəfi adəmdi. Qapısından bilirəm saili boş qaytarmaz, Çün kərəm sahibidi, sibti şəhi-əkrəmdi. Köynəyin sailə ehsan edənin oğludu bu, Bizi etməz əli boş, qorxma sözüm möhkəmdi. Gəzərəm dildə Hüseyn adı əzaxanələri Bu Hüseyn vay səsi yovmiyə mənə həmdəmdi Məkkə də olmasa qismət mənə, vardır nə qəmim. Ağamın məclisi Məkkəmdi, gözüm, zəmzəmdi. Dolanıb hər yeri gəlləm bu əza məclisinə, Ya Hüseyn izni düxulimdi sirişgim yəmdi. Ruzi məhşərdə sıxıllam ağamın sayəsinə, Yandıranmazlar məni, qəl`əi-müstəhkəmdi. 229 Sipəri-atəşi-iki dünya bu qara koynəyimiz, Abrımız iki dünya bu qara pərçəmdi. Bir Hüseynçi tanıram eşqinə heç kim çatmaz, Adı Əbbasidi ol nəhri əlan ziqəmdi. Başın üstə Hüseyn gəldi vəli beldə əli, Gördü ə`zayi-cəvarih dağılıb bərhəmdi. İkiəlli götürüb başını aldı dizinə, Şaha başı ilə salam etdi sözü mübhəmdi. Dedi Əbbasa uşaqlar yolunu gözlürlər, Belə yatma yaralı, xeyməsəra matəmdi. Mümkün olsa, səni Əkbər tək əbaya bükərəm, Bu əba aləmdə görməli bir aləmdi. Baxıram bu dağılan cismə əba yer verməz, Neyləyim ağlamayım, qüssə mənə həmdəmdi. O qədər dil dedi gətdi qərəz Əbbası dilə, Dedi şaha bu başımdır bu da ki, sinəmdi. Səni Zəhra əlini qoy bu dağılmış başıma, Sora bir ayrı sözüm var ki, qəmi ə`zəmdi. And verrəm ananın sili göyərdən üzünə, Məni əxyamə aparma ki, yerim Əlqəmdi. Məni qoy burda qalım məşki apar xeymələrə, Ağladan çoxdu məni,dildə qəmi-müdğəmdi. Belə fikr eylər uşaqlar ki, su içdim mən özüm, Şahid ol içməmişəm,bir də Xuda ə`ləmdi. Sənə layiq deyiləm heç demə qardaşdı mənə, Demə mən şəm`i-vəfayam buda pərvanəmdi. Yaralar ağzın açıblar sənə ləbbeyk desin, Min belə yaram ola, bir baxışın mərhəmdi. Sən əyil bir yol öpüm mən səni canım çıxsın, Can dodağımda durub muntəziri-busəmdi. 230 Əbulfəzlin zəban halı (rövzə) Dedim bu təllin üstünü yol olsa bəlkə mən aşam, Su məşkidən gedə-gedə uşaqlara yaxınlaşam, Qalan suyu verəm ölüm, deyim bu xidmətə xoşam, İçə sudan balalrın deyə əmi-əmi,Hüseyn! Xiyama gətligahdan qanilə arx açam gərək, Vəfa ağacların onun kənarına saçam gərək, Qiyamətin günündə də Səkinədən qaçam gərək, Xəcalətəm, olammaram onuyla rubəru, Hüseyn! Gərək xəyali-xeyməni bu saətimdə boşlayam, Səkinədən uzaq gəzəm, kənari-nəhri xoşlayam, Sənə başilə bir ələm, ona sərin su borcluyam, Görəndə borclu-borclusun ölmədi arzu, Hüseyn! Yadında var o Kufədə bizə bəla gələn gecə, Başında yara Mürtəza ürəkləri bölən gecə, Məni qulam edib sənə babam Əli ölən gecə, Baxıb qulama ağlama, belə füsərdədir, Hüseyn! Hüseynin zəban halı (nöhə) Səslədin sən məni dada, qardaş, Aç gözün gəldim imdadə qardaş. Ya Əbülfəzl, ya Əbülfəzl² Taqətim yox bilirsən fərağa, Qüssədən can yetibdir dodağa, Düşmənim əl çalır dur ayağa, Bir kəsim yox bu səhradə, qardaş. 231 Bir nəzər eylə bu bipənaha, Gündüzüm döndü şami-siyaha, Dur ayağa gedək xeyməgaha, Sal susuz qızları yada,qardaş. Fikri-dünyanı sən başdan atdın, Sə`y edib aqibət kamına çatdın, Su kənarında ləbteşnə yatdın, Can nisar etdin azadə, qardaş. Hifz edib məşki keçdin özündən, Çıxmadın ta ölüncə sözündən, Sancılıb üçpər ox sağ gözündən, Gəlmişəm gör nə fəryada, qardaş. Ey mənim qəm günüm, yoldaşım vay, Düşdü sənsiz bəlaya başım vay, Səslərəm vay cavan qardaşım vay, Qalmışam tək bu dünyada qardaş. Sən at üstdən üz üstə düşəndə, Gördü Zəhra qolun yox bədəndə, Səslədi ağlaram bu mühəndə, Dadına gəldi Zəhra da, qardaş. Ya Əbülfəzl, ya Əbüfləzl²! Ümmül-bəninin zəban halı (nöhə) Yoldadı gözlərim, Qəmlidi sözlərim, Gəlmədi Allah, qəhrəman oğlum, 232 Harda qalıb bəs mehriban oğlum? Var başımda qara, ürəyimdə yara, gedim mən hara, Yola baxmaqdan bağrım qaraldı, Gəlmədi Əbbas, rəngim saraldı. Qəlbi qan anayam, günləri sayıram, od kimi yanıram, Gəlmədi əcəl, ömrüm qurtardı, Qəbrə gedərəm qəlbimdə yara. Nə yamandı hicran, məskənim qəbristan, qalmışam mən heyran, Allah, gedənlər nə çox yubandı, İşim Bəqidə ahü-fəğandı. İmamın bacısı ilə zəban halı Zeynəbim gəl ələmdarım öldü, Ba şəhamət sipəhdarım öldü, Müntəzir qalmasın şiri-xarım, Qəhrəmani-vəfədarım öldü. Həm sağından keçib, həm solundan, Dönməyib vəli həqq yolundan, Sinəsi üstə pərçəm əsirdi, Qan süzürdü yerə hər qolundan. Qan bu qəmdə gərək qəlbə dolsun, Var yeri gül gülüstanda solsun, Xeyməsinin yatırdın sütunun, Qardaşım öldü, başın sağ olsun. 233 Sinəsi yaralı, baş yaralı, Eləyib alnını daş yaralı, Haqqı var ölməyə görsə qardaş, Can verir teşnə qardaş yaralı. Ox dəyibdir olub məşki parə, Məşkinə ağlayır gözdə yarə, Qeyrətə bax o halətdə gördüm, Axtarır Əsğərə rahi-çarə. Gördüm ağlır deyir can Səkinə, Qara gözlü, qəmli ceyran Səkinə, Get Rübaba deynən bağla qara, Əsğərə yoxdu dərman, Səkinə. Yat dedim yat ədəbli vəzirim, Yat şərafətli, qeyrətli şirim, Neylirəm gün də batsa batıbdır, Batdı Əlqəmdə mahi-münirim. Qardaş ağlama Yaralıyam yıxılmışam, Düşübdü qollarım əxa, Ağa əlin qoy alnıma, Əlindi dərdimə şəfa. Durammıram ayağına bağışla sərvərim, mən, Qolum düşəndə başıma dəyib əmudi ahəni, Dolubdu qanilə gözüm görənmirəm ağa, səni². Başımı al qucağına verəndə can edim səfa, Mənə gözəldi gəlməyin, başım ucaldı seyyidi, Fələk nədən bu səmtidən yolumu saldı seyyidi, Su xeyməgaha çatmadı,bacım qocaldı,seyyidi². 234 Eşitsə qardaşı ölüb necə dözər o binəva, Hüseyn açıbdı qolların yaralını qucaqladı, Öpüb əmmaməsiz başı sinəsi üstə saxladı². Buyurdu qardaş,ağlama, vəli özü çox ağladı, Bu dərdi yaxşı dərk edər ürəyinə dəyən yara². Göz yaşı (rövzə) Tapdı oğlun o çətin vəqtidə del xəstə imam, Dedi oğlum necə gör bikəs atan cana gəlib. Evimi yıxdılar oğlum, sən əqəllən gözün aç, Hər bəla vardı məni-zarü-nəvaxanə gəlib. Atanı gör nə günə qoydu sənin dərdü-qəmin, Bükülüb qaməti, göz yaşı dönüb qanə gəlib. Yumulan gözlərin aç, dərdimə qıl çarə oğul, Qoca vaxtında atan çarəvü-dərmanə gəlib. Niyə dindirmirsən oğlum ürəyi qan atanı, Fikr edirsən bala didarına biganə gəlib? Yıxılan ərsədə sən can verən həsrətlə mənəm, Bu ölüm başının üstə məni-nalanə gəlib. İmamın zəban halı Cavanani-bəni-haşim, gəlin Əkbər batıb qana, Vücudü pər-pər olmuş, gül kimi düşmüş biyabana. Aparın xeyməyə bu gül bərg təri, Görə əhli-hərəm bu qanlı peykəri. 235 Mənim yox taqətim, oğlum ölüb, qəddim kaman oldu, İşıqlı ulduzum ərşi-şəhadətdə nihan oldu. Salıb dildən məni bu dilbəndi-Rəsul, Oğul vay səslərəm pərişanü-məlul. Həzrət Hüseynin (ə) zəban halı Dur yatma qətligahida ey qəhrəmanım Əkbər, Yox dizlərimdə taqət, ey mehribanım Əkbər. Cəddim düşəndə yada fövrən sənə baxardım, Cəddim şəbihi oğlum, qol boynuna salardım, Peyğəmbəri Xudanın mən ətrini alardım, Adın olubdur əlan virdi zəbanım, Əkbər. Aç gözlərin Əli can, ollam gözün fədası, Dəysin mənə bu çöldə ol gözlərin qadası, Əndazədən çıxıbdır görrəm başın yarası, Olsun sənə Əli can, qurban bu canım, Əkbər. Zeynəb gəlib qabağa səslərdi can Hüseynim, Ey Fatimə nişanı, ruhi-rəvan Hüseynim, Oğlun ölüb, yoxundur tabü-təvan Hüseynim, Yatmış əbanın içrə cismimdə canım, Əkbər. Əllər başında səslər ol bülbüli Mədinə Qurban olum deyərdi, qardaş bacın Səkinə, Zülm etdi Kufə əhli mən bikəsü həzinə, Ağzımda teşnəlikdən dönmür zəbanım, Əkbər. 236 İmamın oğluna zəban halı Dur yatma bu meydanda cavanım Əli Əkbər, Qoyma çıxa hicrində bu canım, Əli Əkbər. Əli can bala lay-lay. Əxyamda gözləyər yolunu əmmələr, ağlar, Olmuş bu qəmində bacılar didətər ağlar, Bu halətinə o hərəmi xunciyər ağlar, Ruzu-şəb olan virdi zəbanım, Əli Əkbər. Aç gözlərini bax mənə ey cəddimə bənzər, Qoyma yumula heyfdir oğlum, ala gözlər, Gəhvarədə bu halına ağlar Əli Əsğər, Yandırma məni ruhu-rəvanım, Əli Əkbər. Səslədi cavanlarını meydani-bəlayə, Ta Əkbəri həml eləyələr xeyməsərayə, Salalar xeymədə gəl cisminə sayə, Yoxdur vəli durmağa təvanım Əli Əkbər. Ta yetdilər meydana ürək dağladı Əbbas, Baxdı o yaralı balaya, ağladı Əbbas, Ağuşa aldı, gözünü bağladı Əbbas, Səslərdi əmi dur səni canım, Əli Əkbər. Əkbərin imdad istəməsi (rövzə) Səsləyər baba, yetiş imdadıma bəs hardasan? Əl-aman səs ver yanan fəryadıma, bəs hardasan? Gəl yubanma xeymələrdən dadıma, bəs hardasan? Ah-naləmdən töküldü suz əgər torpağa, 237 Peykərindən qan axır dəşti-bəla səhrasına, Qan tökür qüdsiyan insan kimi qovğasına, Lalə nəqşin qan çəkibdir surəti-zibasına, Ox dəyib yorğun düşüb meydanda əfsər torpağa. Surətindən qan axır yoxdu yarasın bağlayan, Vəhşəti Kərbü-bəladan qərqi-qəmdir asiman, Qaməti şahzadəni puşeş edib tirü-kəman, Gör nə halilə yıxıldı qanlı peykər toprağa. Əl-qərəz gəldi hicazın şahı meydana o gün, Sərzəmini-Kərbəla gördü batıb qana o gün, Qan veribdi Əkbəri ayini-Qur`ana o gün, Başda bir yara düşüb manəndi Heydər torpağa. Oğul qəmi (rövzə) Haraya Əkbərinin gəldi Seyyidüş-şühəda, Alışdı yandı ürək, səsləndi va vələda. Qərarü-səbrini dildən oğul qəmi aldı, Qalanda yeddi qədəm torpağa özün saldı. Süründü torpağın üstə o zarü-delxəstə, Gəlib yetişdi cavan oğlunun başı üstə. Sıxıldı qəlbi, cahan tirə tar olub gözünə, Üzün qoyubdu o dəm mehriban oğul üzünə. Dedi oğul, gözün aç hal zarını bildir, Bəyana gəl, məni-bidad xahi bir dindir. Yanır yanan ürəyim suzi iştiyaqında, Bu qan nə qandi Əli, var gözəl dodağında. Dedi ilahi, özün şahid ol bu əhvala, Salıblar zülmilə gör Əkbərimi nə hala. 238 Bilirlər yalqız Hüseynin əlində yox çarəsi, Görürlər oğlum ölüb hey vururlar dil yarası. Məni salıbdı cavan oğlunun qəmi dildən, Belə güman edirəm Əkbərim gedib əldən. Əli Əkbərin başı üstündə İmamın zəban halı (rövzə) Axır nəfəsdi bir ata de, can deyim sənə, Az qaldı cənnətə olasan rəhsipar, oğul. Qəlbim çox istəyir açasan qanlı gözlərin, Bir də görüm gözün giləsin aşkar, oğul. Bir yol nigah edib yenə yumsan da yum gözün, Baxsa oğul ata üzünə əcri var, oğul. Ey məhzəri Rəzuli-Xudayi-cahan oğul, Vey aftabi-ömrünə həft asiman oğul. Yeddi qədəm cənazənin üstə sürünmüşəm, Yetişmişəm bu gül bədənə nimə can oğul. Ey ömrümün dadı, gözümün nuru, aç gözün, Can üstəyəm gülür mənə bu kufiyan, oğul. Tapşırmışam ki, qəbridə də bir yataq, Əli, Sənsiz dözəmməz bilirsən, mehriban oğul. İmamın (ə) zəban halı (nöhə) Dizim quvvəsi ay bala, gözüm ziyası ay bala, Ayağa dur qocalmışam, əlim əsası ay bala ². O bağbanam od tutub yanıb fəğana gəlmişəm, Əsibdi sərasər xəzan bu gülüstana gəlmişəm, Solub gülüm, yanıb dilim, qəmində cana gəlmişəm. 239 Gedibdi əldən ömrümün gözəl səfası, ay bala. Oğul, şil olsun əlləri, səni bu hala kim salıb? Bu zarü bi pənahidən qərarü-səbrü-tab alıb. Göz aç oyan qərib atan cənazən üstə tək qalıb, Ürəkdə dərdü-qüssəmin yox intəhası, ay bala. Dəyibdi yara başına şeküftələndi lalə tək, Düzüldü qətrə-qətrə qan o gül üzündə jalə tək, Dolubdu laxta qanilə iki gözün piyalə tək, Gələydi sinəmə mənim gözün qadası, ay bala. Əli əkbərin (ə) vidası Xeymədən ki, nazilə Əkbəri çıxartdılar, Rubəru qabağına Əsğəri çıxartdılar. Gördülər Səkinəni qaçdı qəm otağına, Çıxdı xeymədən alıb Əsğəri qucağına, Gətdi sür`ətilə tez Əkbərin qabağına, Durdu birdən ağladı, məhşəri çıxartdılar. Bülbülə nə hal olar görsə qönçə yarpağın, Əkbərin dolub gözü şiri-xari görcəyin, Aldı öpdü ləblərin bir də öpdü qundağın, Ta bələkdən açdılar əlləri çıxartdılar. Ta iki susuz dodaq dəmbədəm öpüşdülər, Gərdi-matəmə hərəm, yeksərə bələşdilər, Hey olar öpüşdülər, hey bular mələşdilər, Əl gedib bağlara zülfləri çıxartdılar. 240 Həzrət Zeynəbin (ə) zəban hali (rövzə) Bu qədər bilməzdim bivəfadı kufəlilər, Əmiri fasiqilə həmsədadı kufəlilər. Dedim ki, hörmət edərlər görəndə mehmanı, Bu rahü-rəsmə yəqin aşnadı kufəlilər. Yeyiblər duz, sora sındırıblar nəməkdanı, Nə qədər pəst, nə çox bihəyadı kufəlilər. Dolandırıb üzünü baxdı mərdümə Zeynəb, Sitəmləriz dedi bi intihadı, kufəlilər. Peyğəmbər oğluna siz xarici xitab eylədiz, Bu töhmətiz bizə çox narəvadı, kufəlilər. Həna yaxıb əlizə gəlməsiz tamaşaya, Sizin də işrətiz axır fənadı, kufəlilər. Bu qədər dil yarası vurmayın Əli qızına, Ölübdü qardaşı qərqi-əzadı, kufəlilər. O baş ki,daş vurursuz nizədə dodaqlarına, Cida başında sizə rəhnümadı, kufəlilər. Verin mənə o başı, siz ki, bilmədiz qədrin, Cahanda dərdimə vallah dəvadı, kufəlilər. Əlim çataydı əgər qəhrəman Əbulfəzlə, Ürək sözün eləyərdim bəyan Əbulfəzlə. Deyərdim olsun iraq gözlərindən, ay qardaş, Gilayəmi eyləyərdim cəvan Əbulfəzlə. Bu dövri-bərdə əgər olmasaydı naməhrəm, Başın bəlasın edərdim əyan Əbulfəzlə. Açıb kürəkdə olan taziyanələr yerini, Verərdim həsrət ilə ta nişan Əbulfəzlə. Əgərçe bəsdi onun öz müsibəti özünə, Desəm də çarəsi yox mehriban Əbulfəzlə. Nə vardı əl bədəndə, nə başı peykərdə, Əza tutubdu anam canfəşan Əbulfəzlə. 241 Salıblar bir hala başın deyəm dilim gəlmir, Gərəkdi saxlaya yas qüdsiyan Əbülfəzlə. Hamıdan artıq onu səsləyir Səkinə balam, Olubdu yol uzunu nagiran Əbulfəzlə. Elə ki,Şümrü-sənanın əlində qamçı görür, Edər təvəssül o şirinzəban Əbulfəzlə. Deyir bu cümləni ey əmirü-əşcəi-nas, Yubanma dadıma gəl, hardasan əmi Əbbas, Fəda olum sənə, tez gəl haraya, ya Əbbas. Diyari-Kufədə indi sən qiyamətə bax, Çıxıbdı zülmü-sitəm gör səmaya, ya Əbbas. Gələn-gedən verir axır bu zarə dil yarası, Dözüm nə qədər mən axır cəfaya, ya Əbbas. Denən ki, az başıma qamçı vur, evi dağılan, Amandı tapşır o Şümri-dəğaya, ya Əbbas. Haraya gəlməsən indi gedər bibim əldən, Salıblar çox onu rəncü-bəlaya, ya Əbbas. Əliyyü-Əkbər atmasın məni gözdən, Mənim ki, çatmır əlim Kərbəlaya, ya Əbbas. Öpəm o qanlı dodaqlarını məni xəstə, Əlim yetişmiri nuki-cidayə, ya Əbbas. Deynən ki, qardaş olar bacının havadarı, Eylə mənim tərəfimdən gilayə, ya Əbbas. Demirəm heç bacıyam, bir yetim xun ciyərəm, Gəl Allaha görə viran səraya, ya Əbbas. Həzrət Zeynəbin (ə) əhvalatı (rövzə) Nizə başında başın lalə əhmərdi, Hüseyn, Ya ki, on dörd gecəlik mahi-münəvvərdi, Hüseyn. O kəsik başına qardaş, bacının canı fəda, 242 Əli əldən üzülən Zeynəbə rəhbərdi, Hüseyn. Əmr elə Zeynəbə qoy hökmünü icra eyləsin, Sənin hökmün mənə çün höccəti davərdi, Hüseyn. Qoymaram kufəlilər hqqını pamal eləsin, Dilim ağzımda bilirsən iti xəncərdi, Hüseyn. Gəlmişəm Kufəyə düşmənləri rüsva eliyəm, Dəvənin üstə kəcavə mənə səngərdi, Hüseyn. Gərçe ənsarım ölüb, yox mənə imdad eyləyən, Bir bölük qara ləçək qız mənə ləşgərdi, Hüseyn. Versələr başəvi zülfümlə gülün silim özüm, Görələr qəm günü Zeynəb necə xahərdi, Hüseyn. Oxu Qur`anı, bacın aləmə təfsir eləsin, Hamı bilsinlər bacın yaxşı süxənvərdi, Hüseyn. Oxu Qur`anı nənəm Fatimə qurban səsinə Uca nizə yaralı başına minbərdi, Hüseyn. Oxu xoş ləhnilə Qur`an rəcəz olsun bacına, Çarə yox, çubi-məhmil mənə xəncərdi, Hüseyn. Gözün olsun balalarda mənə heç fikr eləmə, Bağrıqan qızlara bu şəhri də məhşərdi, Hüseyn. Əl çalanların hələ fikrini çox eyləmirəm, Gərçe dil yarələri qəlbimə nəştərdi, Hüseyn. Daş atanlardadı fikrim, odu halım pozulub, Hər bəla gəlsə mənə zarü müqəddərdi, Hüseyn. Qorxuram daş dəyə birdən bu şirindil balaya, Sıxılıb qoltuğuma xırda kəbutərdi, Hüseyn. Dəysə daş taqəti yoxdur, dəvə üstdən yıxılar, Öldürər Zeynəbi axır bu qızın dərdi, Hüseyn. 243 Həzrət Zeynəbin (ə) Kufədə zəban halı Sər nizədə Qur`an oxuyan başına qurban, Başdan tökülən qanına göz yaşına qurban. Ey Fatimənin ruhu, axan qanına qurban, Dindir məni canım o susuz canıa qurban, Həm qanına, həm canına, imanına qurban, Bu Kufənin əhli səni nə hala salıbdı, Sər nizədə başın, bədənin yerdə qalıbdı. Əfsus ola Zeynəb ürəyi yandı dubarə, Gördü yaralı başa vurublar yenə yarə, Şiddətlə xanım göz yaşını tökdü üzarə, Həsrətlə bacı əllərini bir-birə vurdu, Birdən dedi qardaş, başını məhmilə vurdu. Qanlı başına daş vuran aramımı aldı, İstəkli bacın ölmədi aya necə qaldı, Zeynəb də Hüseyncan, başına məhmilə çaldı, Qan süzdü başımdan o zaman ki, yerə qardaş, Az qaldı Səkinən özünü öldürə, qardaş. Bibi Zeynəbin (ə) əhvalatı Zeynəb kimi bəlalı görməz birin zəmanə Bir gündə yeddi qardaş birdən boyandı qanə Əlləri başında gəldi Zeynəb o gün fəğanə Zeynəb Zeynəb ya Zeynəb²! 244 Kərbübəla çölündə Zeynəb düşüb bəlaya, Rəhm etməyibdi düşmən övladi-Müstəfaya, Öldürdülər Hüseyni, Zeynəb batıb əzaya, Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb!² Ol şəhri bivəfada Zeynəb dübarə yandı, Görcək yaralı başı rüxsara qan rəvandı, Səsləndi qardaşım vay, Zeynəb qana boyandı, Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb²! Qardaş, yaralı başa düşmən veribdi yara, Yandırdılar Hüseynim, bu qəlbimi dübarə, Səbr eylərəm yolunda gər getsəm hər diyara, Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb²! Görcək bu Kufə şəhrin Zeynəb nə hala qaldı, Qəmlər alıbdı dövrün rəngi rüxi saraldı, Kərbübəlada yox-yox, bu Kufədə qocaldı, Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb²! Səsləndi düxti-Zəhra, ey dinlərin satanlar, Qəflətdə siz yatıbsız Qur`ana daş atanlar, Görmüsüz ağlayırlar şəhrizdə bu qonaqlar? Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb²! Gəlmiş bu şəhrə mehman fərzəndi-şahi-mərdan, Kül yağdırır havadan adın qoyan müsəlman, Qur`an tilavət eylir rə`si şəhi-mərdan, Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb²! Kufədə Zeynəbin (ə) zəban halı Dərbədərəm, gözləri giryan mənəm, 245 Qəmləri dərya ürəyi qan mənəm, Ya Zeynəb, ya Zeynəb²! Yox anacan Zeynəbinin çarəsi, Saldı başa yeddi cavan qarəsi, Öldürəcək Zeynəbi dil yarəsi, Heyf ola bu Kufədə mehman mənəm. İndi bu Kufə dolanır başıma, Rəhm eləyən olmadı göz yaşıma, Ağlayıram nizədə qardaşıma, Çoxdu qəmi qəmkeşi dövran mənəm. Kufəlilər saxlamadı hörmətim, Öldü Hüseyn, oldu Səkinəm yetim, Qəmlər əlindən bükülüb qamətim, Yanam ana dərdi hezaran mənəm. Yeddi qara başıma saldım, nənə, Ölmədim axır necə qaldım, nənə, Ta ki, Hüseynin səsin aldın, nənə, Səslədim onda bacı qurban, mənəm. Zeynəbin (ə) zəban halı Girəndə Kufəyə Zeynəb baxıb cüda başına, Deyərdi dərdi-delin öz yaralı qardaşına. Gəlibdi nizədə qanlı başın dilə, qardaş, Kəlam həqqi oxur əhli-batilə, qardaş. Dübarə yara vurublar axar başın qanı, Yanar bəlalı bacın ölsün kül üstə yatmışdın, Məhasinin bələşib torpağa, külə qardaş. 246 O qan dolan gözün aç dərbədər əyalüvə bax, Vurubdu boynumuza Şümr silsilə, qardaş. Bəlalı başının eşqi salıb bəlaya məni, Bu hali-zarimi bir kimsə yox bilə, qardaş. O qədər qamçı vurub Şümr qollarım göyərüb, Bu qəmlər ilə bacın ölməyib hələ, qardaş. Həzrət Zeynəbin (s) zəban halı Vaxt o vaxt oldu qoyub məclisi-əğyar qədəm, Başda bir iddə ürək dağlı ğəzəlani-hərəm, Hamı xəstə ənduhü-qəmü-dərdü-ələm, Ali-ətharı görüb durdu ayaq üstə Yəzid, Başladı söhbətə ol zalımü-bişərmü-pəlid. Dedi Zeynəb sizi Allah necə gör xar elədi, Alıb ənsarini əldən səni biyar elədi, Gözlərində gününü həmçu şəbi-tar elədi, Öldürüb qardaşını qəlbini yandırdı fələk, Məhzərimdə səni qolbağlı dayandırdı fələk. Zeynəbə gətdi Yezidin sözü şuru-həyəcan, Qanı az qaldı dayansın özünə verdi təkan, Dedi zalım, nə dedin, lal olasan bircə dayan, Vurma töhmət bizə ey fərdi-kəsifi-əməvi, İftiradan bilirsən pakidi nəsli-Ələvi. Hübbi-dünya necə həqdən səni gör dur e,ləyib Belə məlum olur qüdrət səni məğrur eləyib, Beş günün səltənəti gözlərini kor eləyib, Fəxr edirsən görürəm baxdıqca hər tərəfə, Belə fikr eyləmə dünyada çatıbsan hədəfə. 247 Xarici biz deyilik şərm elə, ey şumi-dəni, Bu qədər tiri-şəmatətlə nişan etmə məni, İzzətin zillət olar dəhridə bir gün ələni, Dəsti-həqq qardaşımın qanını səndən alacaq, Qara mə`cərilə Səkinəm səni təxtdən salacaq. Rəvişin ziddi-Xudadır, əməlin mayei-nəng, Ələnən dini-Xuda ilə varındı səri cəng, Sitəmilən eliyibsən bu cahanı bizə təng, Bu qədər bəsdi inad üstə dəxi durma, Yezid, Qızlarının qabağında o başı vurma, Yezid. Doğranıb dəşti-bəla içrə Peyəmbər balası, Qan edib hicrinə göz yaşını Zəhra anası, Vardı qəlbində Əli Əsğərü-Əkbər yarası, Gülşənü-güllərinə badi müxalif əsilib, Zülmilə qardaşımın başı qəfadan kəsilib. Yandırar nisgili dünyada məni qəm zədəni, Gəzir əllərdə onun qana batan pirəhəni, İsti qum üstə qalıb üç gecə-gündüz bədəni, Bağrıqan qızları cari eləyib göz yaşını, Nizəyə vurduz onun zülmilə qanlı başını. Çoxdu bu yarəli başın qəmü-dərdü-kədəri, Nizə üstə dolanıb kuçə və bazariləri, Qəlbimi yarələyib qissə təlxi səfəri, Xeyziranı yerə qoy,qan eləmə göz yaşımı, Yarmışam Kufədə bir yol ona xatir başımı. 248 Yeddi qardaşımın hicrində ürək dağlamışam, Seyli-əşki üzümə həsrətilə bağlamışam, Ağlayan vaxtı yetimə balalar ağlamışam, Gecələr sübhə kimi vay Hüseyn vay demişəm, Yatmayan vaxtı Səkinə ona lay-lay demişəm. Vəfati Zeynəb (s) (sinəzən) Gəl diyari-Şama mehriban Hüseynim, Zeynəbin verir can hardasan, Hüseynim? Gəl sorağıma qardaş,gözlərim tökər qan-yaş, Gəl vəfalı qardaş, gəl vəfalı qardaş! Mövsümi-xəzanidir, xətm olur baharım, Həsrətilə yetdi başa ruzigarım, Can verəndə səndən var bu intizarım, Sən özün gəl Əbbasım,qoyma xar ola yasım, Gəl vəfalı qardaş, gəl vəfalı qardaş! Məndə var bilirsən çox sənə əlaqə, Sən şəhid olandan yanmışam fərağə, Gəl görüm camalın can yetib dodaşə, Gəl otur kənarımda hal-ehtizarımda, Gəl vəfalı qardaş,gəl vəfalı qardaş! Əllərim üzüldü yeddi qardaşımdan, Daim üns tutdum qanlı göz yaşımdan, Açmadım ölüncə qarəni başımdan, Görməyibdi bir didə mən kimi sitəmdidə, Gəl vəfalı qardaş,gəl vəfalı qardaş! 249 Kaş olaydı indi Əkbərim səlamət, Başım üstə Qur`an etməyə tilavət, Əmməsin qoyaydı qəbrə dildə həsrət, Qürbət içrə biyarəm neyləym, nədir çarəm, Gəl vəfalı qardaş gəl vəfalı qardaş! Nə anam var etsin nə`şim üstə nalə, Nə bacım ki, töksün göz yaşım cəmalə, Kim qoyar Hüseynim qəbrim üstə lalə, Bir kəsə gümanım yox, ölsəm ağlayanım yox, Gəl vəfalı qardaş , gəl vəfalı qardaş! Gərçe inciyibsən Şamidən bəradər, Eyləyib cəfalar qəlbini mükəddər, Ağlaram o zülmə ruzi-şəb mükərrər, Xeyziran cəfalıdı, ləblərin yaralıdı, Gəl vəfalı qardaş, gəl vəfalı qardaş! Səndən ayrılandan günbəgün saraldım, Saçlarım ağardı qüssədən qocaldım, Ətrini həmişə köynəyindən aldım, Dürrü-tək xəzinəmdə saxlaram bu sinəmdə, Gəl vəfalı qardaş,gəl vəfalə qardaş! Vardı çox günahın, et nəva Kərimi, Zeynəbə həmişə tut əza, Kərimi, Göz yaşındı dürri porbəha, Kərimi, Ruzi-şəb nəva elə, döndər əşgini selə, Gəl vəfalı qardaş, gəl vəfalı qardaş! 250 Mündəricat Münacat ....................................................... 3 Münacat ....................................................... 3 Ya ərhəmər-rahimin! ................................. 4 Münacat (Ramazan ayı) ............................ 6 Imam Hüseynin (ə) eşqinə aid ................. 8 Canım Hüseyn (ə) ..................................... 8 Salam olsun İmam Hüseynə .................... 9 Hüseyndir iftixarım .................................. 9 Eşq olsun! .................................................. 10 Dərmanım Hüseyn (ə) ................................ 11 Zəhra əzizi ................................................. 11 Növhə ........................................................ 12 Şur ............................................................. 13 Şur ............................................................. 15 “Şiələr, namaz!” ......................................... 17 Şiələrin müqtədası ...................................... 18 Həqiqi Kə`bə Kərbəladı ............................. 19 Münacat ..................................................... 23 Münacat ..................................................... 24 On dörd mə`suma təvəssül ......................... 25 Güftarə gəlmişəm ....................................... 28 Eşq cazibəsi ............................................... 29 Kərbəla arzusu (cuş)................................... 32 Kərbəlada Aşura ........................................ 34 Kərbəla məqamı (cuşi) ............................... 37 Ünvanımız Hüseyndir ................................ 39 Kərbəla ...................................................... 42 Məhərrəmin yetişməsi ................................ 44 Nohə .......................................................... 44 Nöhə .......................................................... 44 Cuşi ........................................................... 46 251 Sinəzən və cuşi ........................................... 47 İmam Zamana (ə.c) xitab ............................ 47 Qundaqı ərşə gedən (cuş) ........................... 50 Kərbəlada imtahan verəm ........................... 52 Kərb və bəla kəlməsinin tə`vili ................... 54 Bacı Zeynəb ............................................... 57 Mən hara Kərbəla hara ............................... 60 Ya Hüseyn,vay Hüseyn! ............................. 63 Təşt qoymaq ............................................... 65 Təşt qoymaq ............................................... 67 (Sinəzən) .................................................... 67 Kərbəlaya vurud ......................................... 70 (Sinəzən) .................................................... 70 İmam Hüseynin (ə) zəbani- halı .................. 72 Zeynəbin zəban hali (nohə) ........................ 73 Aşura gecəsi ............................................... 74 Aşura gecəsi (nohə) .................................... 75 Kərbəlayə daxil olmaq (nohə)..................... 76 Aşura gecəsi ............................................... 78 Vürude- Kərbəla ......................................... 82 Kəsilə (sinəzən) .......................................... 85 Peyğəmbər vəfatında .................................. 88 Şəhidlər ağasının (ə) zəban halı .................. 89 Ədəbli qardaş ............................................. 91 Əbəlfəzl...................................................... 92 Vəfalı yaralını (sinəzən) ............................. 94 Əbbasın kömək istəməsi ............................. 98 Hüseyni ziyarət edən, Allahı ziyarət edər ərşidə ...................................................... 100 Əbulfəzlil Əbbas (ə) şəhadəti ................... 101 Qardaşına (nohə) ...................................... 104 Əbbasın (ə) anası Ümmül-bəninin zəban halı ................................................................. 106 Ümmül-bənin diliycə (nöhə) .................... 106 252 Ətşan səqqayəm ....................................... 107 Heydər oğlu ............................................. 109 Həzrət Əbulfəzl (ə) (Cuş) ......................... 110 Bayrağa müraciəti .................................... 111 İmam Hüseynin dililə ............................... 113 Əmannamə həzrət Əbulfəzl (ə)................. 114 Əbəlfəzlin dililə ....................................... 116 Əbbasın oğlu Əbdullahın zəban halı (sinəzən) ................................................................. 118 Əli-Əkbərin bacısının zəban halı (Sinəzən) ................................................................. 120 Əli Əkbərin zəban halı ............................. 121 İmam Hüseynin (ə) Əli Əkbərə zaban halı ( Sinəzən) ................................................. 123 İmam Hüseyn (ə) Zeynəbə zəban halı ...... 125 Hüseynin (ə) Zeynəbə Əli Əkbər üçün zəban halı .......................................................... 127 Hüseynin Əli-Əkbərə zəban halı .............. 129 Bayatı ...................................................... 130 Həzrət Qasimin (ə)zəban halı cuşi ........... 131 Əmisi Hüseynə (ə) xitabı.......................... 133 Səkinə anası Rübabə xitab ........................ 135 İmamın Əli Əsğərə zəban halı .................. 136 Anası Rübab ............................................ 138 Oxşama .................................................... 140 Oxşama .................................................... 141 Oxşama .................................................... 142 İmam Hüseynin (ə) zəban halı .................. 142 Rübabın zəban halı ................................... 143 İmam Hüseynin (ə) zəban halı .................. 143 İmamın zəban halı .................................... 145 Oxşama .................................................... 145 Rübabın zəban halı ................................... 147 İmamın zəban halı .................................... 148 253 Rübabın zəban halı ................................... 149 Qasimin (ə) anasına zəban halı ................. 150 Hürrün zəban halı ..................................... 151 Hürrün şəhadəti ........................................ 153 Aşura gecəsinin növhəsi ........................... 154 Müslümün əhvəlatı ................................... 156 Müslümün diliycə..................................... 159 Bayatılar Müslüm haqda ........................... 160 İbrahim ..................................................... 162 Abdullahın zəban halı ............................... 164 İmamın Zeynəblə (ə) zəban halı ............... 166 İmam Hüseyn (ə) vidalaşması................... 167 Həzrət Səkinənin zəban halı .................... 169 İmam Hüseynin (ə) vidası......................... 171 İmamın vidası ........................................... 172 İmamın zəban halı .................................... 173 Qətligahın çuxur yeri ................................ 174 Zeynəbin (ə) zəban halı (növhə) .............. 175 Hüseynin qətli (rövzə) .............................. 176 Zeynəbin zəban halı ................................. 177 Həzrət Zəhranın (ə) zəban halı.................. 178 Zeynəbin (ə) zəban halı ............................ 179 Zeynəbin zəban halı ................................. 180 Səkinənin zəban halı (Nöhə) ..................... 181 Zeynəbin (ə) zəban halı ............................ 182 Həzrət Zəhranın (ə) zəban halı (rövzə) ..... 182 Zeynəbin zəban halı (nöhə) ...................... 183 Qətligah (rövzə) ....................................... 184 Saribanın qətlgahda cəfası (nöhə) ............. 184 Zeynəbin zəban halı ................................. 185 Zeynəbin zəban halı (rövzə) ..................... 186 Qarəti-xiyam (cuşi) .................................. 188 Şami-Qəriban (nöhə) ................................ 189 Zeynəbin zəban halı ................................. 189 254 Həzrət Zəhra (ə) zəban halı ...................... 190 Şəhidlərin dəfni İmam Səccadın (ə) zəban halı ........................................................... 191 Həzrət Zəhranın (ə) zəban halı ................. 193 Həzrət Zeynəbin (ə) zəban halı (rovzə)..... 194 Zeynəbin (ə) zəban halı ............................ 194 Zəban halı Zeynəbin (ə) ........................... 196 Zeynəbin zəban halı ................................. 196 Həzrət Zeynəbin (ə) zəban halı (rövzə)..... 197 Zeynəbin zəban halı ................................. 198 Zeynəbin zəban halı ................................. 200 Zeynəbin (ə) əhvalatı ............................... 202 Zeynəbin (ə) vəfatı ................................... 203 Zeynəbin (ə) dərdi-deli ............................. 204 Oxşama .................................................... 206 Həzrət Zeynəbə(ə) salam (rövzə) ............ 206 Zəban halı Zeynəb.................................... 207 Oxşama .................................................... 207 Şir qadın (Rövzə) ..................................... 208 Oxşama .................................................... 208 Zeynəbin (s) Əbülfəzldən kömək istəməsi 209 Zeynəbin (ə) şəhaməti ( rövzə) ................. 209 Zeynəbin (ə) vəfatı ................................... 212 Həzrət Zəhranın Əbulfəzl başı üstünə gəlməsi ................................................................. 212 Həzrət Əbulfəzlin (ə) zəban halı Rövzə)... 213 Ərze-hacət (rövzə) ................................... 213 İmamın zəban halı rövzə) ......................... 215 Əbbasın balinində İmamın zəban halı....... 215 Əbbasın (ə) zəban halı .............................. 216 Əbbasın (ə) zəban halı .............................. 216 (Yaralı sinə) ............................................. 216 Həzrət Fatimə (ə) Əbəlfəzlə zəban halı..... 217 Əbəlfəzlin (ə) zəban halı .......................... 218 255 Hüseynin (ə) sözü .................................... 218 Hüseynin (ə) zəban halı (nöhə) ................. 218 Hüseynin (ə) zəban halı (rövzə) ................ 219 İmamın zəban halı (nöhə) ......................... 219 Sərvi-qamət .............................................. 220 Müşkül açan ............................................. 221 Qəməri-Bəni Haşimin zəban halı .............. 221 Cavabı imamın (ə) .................................... 222 Yaralı namavər ......................................... 222 Əba Əbdullahın zəban halı (rövzə) ........... 223 Əba Əbdullahın (ə) zəban halı .................. 223 Həzrət Əbulfəzlin (ə) həzrət Zeynəblə (ə) söhbəti .................................................... 224 Zəhərli ox ................................................. 226 Nənəsi Ümmül-bənin ............................... 226 Heydər balası (rövzə) ............................... 227 Qəm günləri (rövzə) ................................ 228 Əbulfəzlin zəban halı (rövzə) ................... 230 Hüseynin zəban halı (nöhə) ...................... 230 Ümmül-bəninin zəban halı (nöhə) ............ 231 İmamın bacısı ilə zəban halı ..................... 232 Qardaş ağlama .......................................... 233 Göz yaşı (rövzə) ...................................... 234 İmamın zəban halı .................................... 234 Həzrət Hüseynin (ə) zəban halı ................. 235 İmamın oğluna zəban halı......................... 236 Əkbərin imdad istəməsi (rövzə) ................ 236 Oğul qəmi (rövzə) .................................... 237 Əli Əkbərin başı üstündə İmamın zəban halı (rövzə) ...................................................... 238 İmamın (ə) zəban halı (nöhə) .................... 238 Əli əkbərin (ə) vidası ................................ 239 Həzrət Zeynəbin (ə) zəban hali (rövzə) ..... 240 Həzrət Zeynəbin (ə) əhvalatı (rövzə) ........ 241 256 Həzrət Zeynəbin (ə) Kufədə zəban halı .... 243 Bibi Zeynəbin (ə) əhvalatı ........................ 243 Zeynəbin (ə) zəban halı ............................ 245 Həzrət Zeynəbin (s) zəban halı ................. 246 Vəfati Zeynəb (s) (sinəzən) ...................... 248 Yüklə 2,94 Mb. Dostları ilə paylaş:
|