ÖNSÖZ
Yaklaşık 15 yıl önce farmakoloji uzmanlık
eğitimim sırasında mesleğimde iyi olmak için
“neleri öğrenmem gerekiyor” diye merak
ediyordum. Öğrenmem gerekenlerin içeriği ve
kapsamı hakkında yazılı bir belge olmadığı için
sürekli kaygılanıyordum. Yaklaşık 10 yıl önce
bu merak ve kaygıya bir yenisi daha eklendi:
öğretim üyesi olarak “neleri öğretmem
gerekiyor”. Farkettim ki bu yalnızca benim değil,
mesleğe giren herkesin kaygısı. O zamanlar bu
soruların cevabını bulabileceğim bir metnin
hayalini kurardım. Aslında bu kitabın
gerçekleşmesini sağlayan dürtünün kaynağı, on
yıl öncesinin hayalleridir.
Öte yandan eğitimle ilgili çalışmalar, Türk
Farmakoloji Derneği’nin kuruluşundan bu yana
etkin olarak sürdürülmektedir. Mezuniyet
sonrası farmakoloji eğitiminin sahip olması
gereken özelliklerin belirlenmesine yönelik
çalışmaların başlangıcı ise 1994 yılına
dayanmaktadır. O yıl yönetim kurulu tarafından
oluşturulan “Mezuniyet Sonrası
Eğitim
Komisyonu”, ilk olarak dünyada uygulanan
mezuniyet sonrası farmakoloji eğitimlerini
11
araştırmış ve “Dünya Farmakoloji Birliği”ne
kayıtlı tüm ülkelerin farmakoloji derneklerine
birer mektup göndererek ülkerinde uygulanan
farmakoloji eğitimleri hakkında bilgi istemiştir.
Elde edilen sonuçlar üyelerimize bültenle
duyurulmuştur. Aynı zamanda bu komisyon
ülkemizde uygulanan mezuniyet sonrası
farmakoloji eğitiminin niteliklerinin nasıl olması
gerektiğini sorgulamaya karar vermiş ve bunu
tüm üyelere gönderilen anketlerle araştırmıştır.
Eğitimin niteliğini belirleyen dört etkeni (eğitim
kurumu, eğiticiler, öğrenciler, eğitim süreci),
sorgulayan bu anketler; 1995, 1999 ve 2001
yıllarında üç kez uygulanmıştır. Anketlerin
sonuçları bültenle Farmakoloji Ailesine
sunulmuştur. Anketlerin verileri birleştirilerek,
“Mezuniyet Sonrası Farmakoloji Eğitiminde En
Az Gereksinimler” metni hazırlanmış ve bu
metin 1-5 Ekim 2001’de yapılan XVI. Ulusal
Farmakoloji Kongresi’nde bir forumda
tartışılmış, bültenle tüm üyelere duyurulmuştur.
Bu güzel gelişmelerin ardından, “Mezuniyet
Sonrası Farmakoloji Eğitiminde En Az
Gereksinimler” ve “Türk Farmakoloji Derneği
Yeterlilik Kurulu İç Yönergesi”, 24 Aralık
2001’de yapılan Türk Farmakoloji Derneği
12
Genel Kurulu’nda oy birliği ile onaylanmıştır.
Ayrıca Genel Kurul, yönerge uyarınca Türk
Farmakoloji Derneği Yeterlilik Kurulu’nu
oluşturmuştur. Yeterlilik Kurulu, ilk iki yıl “en az
gereksinimler”e dayanarak, “çekirdek eğitim
program”ını oluşturmaya karar vermiş ve bir
taslak hazırlamıştır. Bu taslak Ocak 2003’de
derneğin web sayfasına konmuş, bültenle ilan
edilerek tüm üyelerden görüş istenmiştir.
Dernek üyelerinden gelen görüşler
doğrultusunda, metin yenilenmiş ve Mayıs
2003’de yeniden web sayfasında görüşmeye
açılmıştır. Son olarak bu metin 26 Aralık
2003’de yapılan Türk Farmakoloji Derneği
Genel Kurulu’nda oy çokluğu ile onaylanmıştır.
“Mezuniyet Sonrası Farmakoloji Eğitiminde
Çekirdek Eğitim Programı” kitapcığı bu
çalışmanın ürünüdür.
Ortaya çıkan ilkeler, 9-10 yıldır verilen
tüm emeklere değen, gerçekten de çok değerli
öneriler kümesidir. Herhangi bir yaptırımı ve
bağlayıcılığı olmayan, yalnızca bir öneri niteliği
taşıyan, “en az gereksinimlerin” ve “çekirdek
programın” belirlenmesi; farmakoloji eğitiminde
gelenek oluşturmak için, ilk ve çok önemli bir
adımdır. Aslında yapmak istediğimiz eğitim
13
alanında düşlediğimiz “olması gerekenler”e
biraz daha yaklaşmaktır. Eğitim niteliğimizi
sürekli bir biçimde daha iyiye daha güzele
doğru geliştirmektir. Belirlenen ilkeler zaman
içinde, gereksinimlere göre değişecek ve
gelişecektir. Zaten “Türk Farmakoloji Derneği
Yeterlilik Kurulu İç Yönergesi” her 4 yılda bir, bu
ilkelerin yenilenmesini ön görmektedir.
Önerileriniz ve istekleriniz yenilenmeye yön
verecektir.
Prof. Dr. Emine Demirel Yılmaz
Türk Farmakoloji Derneği
Yeterlilik Kurulu Başkanı
Ankara, Mayıs 2004
|